Η Ελλάδα των κτηνών.. #2

Ούτε φονιάς ή βιαστής να ήταν, τόσο μένος. Πόση κακία, πόση χολή, αυτός ο λαός, πόση αποκτήνωση.. Πόσος εγωκεντρισμός, πόσος ατομικισμός, πόση χαιρεκακία.. Τρέφονται από το δράμα του άλλου, διψούν να βλέπουν τον διπλανό να υποφέρει. Πόσω μάλλον αν ο διπλανός δεν είναι σαν την πάρτη τους. Πόσο μίσος για όποιον δεν ανήκει στον κόσμο της μιζέριας τους, που τον παρουσιάζουν παράδεισο φωνάζοντας στα social media με ωραία σκηνοθετημένες φωτογραφίες και post, ωραία σκηνοθετημένη "χαρά". Και νομίζουν ότι είναι χαρούμενοι μέσα στην κενότητά τους. Νομίζουν ότι είναι σημαντικοί, μέσα στην ανυπαρξία τους. Νομίζουν ότι είναι κάποιοι. Νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι. Και δεν είναι τίποτα παραπάνω από κτήνη.. Που γυαλίζει το μάτι τους μόλις δουν πτώμα και ορμούν να το ξεσκίσουν, νιώθοντας σπουδαίοι. Η κάθε πτώση κάποιου άλλου τους κάνει να νιώθουν σπουδαίοι - μπορούν να νιώσουν από πάνω μόνο αν πέσουν οι άλλοι - κι αν τους ρίξει κάποιος άλλος, οι ίδιοι απλώς κάθονται μίζερα και περιμένουν. Και ποστάρουν σκηνοθετημένη χαρά. Και καραδοκούν να ξεσκίσουν το επόμενο πτώμα..
Δεν είναι σχόλιο γι'αυτόν που βρίσκεται στη φυλακή, για όποιον κι αν βρίσκεται στη φυλακή. Είναι σχόλιο για τους απ'έξω. Κι είναι το μόνο σχόλιο που θα κάνω. 

Γιατί εμείς να χάνουμε τα δικαιώματά μας...

… και οι άλλοι όχι; Να τα χάσουν κι αυτοί! Αθάνατη ελληνική κοινωνία, ψόφα επιτέλους, μπας και από τις στάχτες σου γεννηθεί κάτι καλό..

Η Ελλάδα των κτηνών..

Έχουμε φτάσει σαν.... άνθρωποι (;) να δικαιολογούμε τα βασανιστήρια; Τα οποία είναι παράνομα διεθνώς; Είμαστε σοβαροί; ..

Ακόμα κι οι χώρες που τα κάνουν, τα κάνουν στα κρυφά, εμείς τα διατυμπανίζουμε και νιώθουμε και περήφανοι που έχουμε γίνει κτήνη; Ξέρετε πόσο ωραία και δίκαια μπορούν να μας σύρουν και στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και πολύ καλά θα μας έκαναν;

Διότι η σύλληψή τους μπορεί να ήταν δίκαια, ο βασανισμός τους, όμως, είναι παράνομος και θα πρέπει να αποπεμφθούν από το σώμα όσοι συμμετείχαν σε αυτόν (και άλλους) και να κλειστούν κι αυτοί σε κανένα κελί. Η δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να δικάζει και να καταδικάζει, πριν καν γίνει δίκη. Και στην τελική, ο ποινικός μας κώδικας δεν προβλέπει βασανισμό, ούτε για τους ενόχους των πιο στυγερών εγκλημάτων. Από πού κι ως πού έχει τέτοιο δικαίωμα ο κάθε κομπλεξικός και πέρα για πέρα επικίνδυνος τύπος που αποφάσισε να ντυθεί στα μπλε;

Όσο ένοχα κι αν είναι αυτά τα παιδιά – πράγμα που θα κρίνει, κάποια στιγμή, ένα δικαστήριο, κι όχι αυτός που δουλειά του είναι ΜΟΝΟ να τα συλλάβει – δεν γίνεται να μη θεωρήσω Τέρατα αυτούς που τα βασάνισαν. Πολλοί ταυτίζουν την καταδίκη των βασανιστηρίων από την αστυνομία με επιδοκιμασία προς την πράξη των συλληφθέντων. ΠΟΣΟ μπορεί να τα έχει μπλέξει κανείς στο κεφάλι του; Από πού και ως πού η καταδίκη των βασανιστηρίων συνεπάγεται επιδοκιμασία παράνομων πράξεων; Πάμε καλά; Εάν η αστυνομία είχε απλώς κάνει τη δουλειά της, εάν τους είχε μόνο συλλάβει, κανείς δε θα την κατέκρινε, τουναντίον.

Τι δουλειά έχει ο καθένας που έχει ένα σωρό θέματα και δεν μπορεί να φερθεί σαν επαγγελματίας, να μπαίνει στην αστυνομία και να αποκτά τέτοια εξουσία πάνω στην υγεία και τη σωματική ακεραιότητα όλων μας;

Κι επειδή ακόμα δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ; Δικαιολογούμε τα βασανιστήρια; Τελικά έχουμε πάει στον διάολο όλοι μας, απλώς δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα..

Γιόσεφ Κεδίκογλου und das Griechische rechte Reich..

Πρώτα έχουμε το κλισέ "όλοι να καταδικάσουν την τρομοκρατία χωρίς υποσημειώσεις και χωρίς αστερίσκους", ποινικοποιώντας, έτσι, και την αναζήτηση των αιτιών που μπορεί να οδηγούν κάποιους σε αντίστοιχες πράξεις. 

Έπειτα έχουμε το κατάπτυστο βίντεο με αυτή την απίστευτη κοπτορραπτική της νέας "δημοκρατίας", που άλλαξε τα φώτα στα λεγόμενα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (στο οποίο και πάλι δεν έλεγε όσα του καταλόγιζαν), συνοδευόμενο από τα πολωτικά και πέρα για πέρα διαστρεβλωτικά σχόλια του εκπροσώπου της κυβέρνησης. Και αφού δόθηκε το αυθεντικό βίντεο στη δημοσιότητα, η νέα “δημοκρατία” επιμένει να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο.. Είναι σοβαροί; Ρητορική ερώτηση.. Όπως ρητορική θα ήταν και το αν έχουν καθόλου ντροπή – δεν έχουν, προφανώς. Φαίνεται, δυστυχώς, πως η απουσία της είναι μάλλον αναγκαία συνθήκη για να γίνει κανείς πολιτικός (πλην εξαιρέσεων θέλω να ελπίζω, δεν μπορεί, θα υπάρχουν, δε θέλω να είμαι άδικη). 

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο θέμα ντροπής. Σε συνδυασμό με την ευρύτερη πολιτική που ακολουθούν, τέτοιες ενέργειες φτάνουν να γίνονται έως και απειλητικές για την εθνική ασφάλεια – και το έθνος είμαστε ΕΜΕΙΣ, εγώ κι εσύ που το διαβάζεις, κι η μάνα σου, ο αδερφός σου, η κόρη σου, οι φίλοι σου.  Όταν το κυβερνών κόμμα καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους, μάλλον έχουμε περάσει σε αρκετά επικίνδυνη φάση ή προσπαθούν να μας περάσουν σε τέτοια, έστω. Μήπως είναι καλά να αρχίσουν να παίρνουν πόδι πριν τα πράγματα εξοκείλουν πολύ περισσότερο; Αυτοί και τα τηλεοπτικά κανάλια μαζί, που αν κάποιος δε βγαίνει απ’το σπίτι του και δεν έχει άλλους τρόπους ενημέρωσης, σίγουρα ζει σε μία εικονική κυβερνητική πραγματικότητα.  Ας πάνε στον αγύριστο, γιατί δεν είμαστε πολύ μακριά απ’το να πάμε εμείς, έτσι που πάμε. Μας θυσιάζουν όλους για να πίνουν καφέ με τους αρχηγούς άλλων κρατών και να νιώθουν κάποιοι (στην πολύ αθώα εκδοχή), δεν ψοφάμε αρκετά γρήγορα και θα μας βάλουν και να σφαχτούμε μεταξύ μας μια ώρα αρχύτερα;

Όχι ότι θα μπούμε στον κόπο να το κάνουμε στην κυριολεξία, *ΕΥΤΥΧΩΣ*, όμως με τόση αντιπάθεια που καλλιεργείται μεταξύ μας, που για κάποιους έχει ήδη γίνει μίσος, φοβάμαι ότι προτιμάμε να  ανεχόμαστε τα χειρότερα, φτάνει ο δίπλα, που έχει άλλη γνώμη από εμάς ως προς τον τρόπο που μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα, να γονατίσει..

Δεν είναι αστείο, δεν είναι ασήμαντο αυτό το τελευταίο περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται το κυβερνών κόμμα. Δεν πρέπει να το προσπεράσουμε ως τέτοιο. Αν πρέπει να καταδικάσουμε κάτι, είναι τέτοιες ενέργειες, και βάλτε και "υποσημειώσεις και αστερίσκους", πολλές υποσημειώσεις και πολλούς αστερίσκους, παρακαλώ, στην καταδίκη και αυτής της πράξης, και των τρομοκρατικών ενεργειών, ερευνήστε τα αίτια, βάλτε ΠΟΛΛΕΣ υποσημειώσεις! Διότι οι παρωπίδες θα γίνουν μάσκα για τον ύπνο και θα τον πάρουμε όλοι μας.

________

* Το βίντεο που έφτιαξε η νδ
* Οι δηλώσεις του Κεδίκογλου που το συνόδευαν: "Ο κατά δήλωσή του αναρχικός και φιλοτρομοκράτης Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, ο οποίος παραμένει ακόμα και τώρα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί σε ομιλία του το Mall, τέσσερις ημέρες πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα και καλεί απροκάλυπτα τους συντρόφους του να πάρουν τα όπλα"
* Τι πραγματικά είπε ο Διαμαντόπουλος

Λίγη καλή προαίρεση και λίγη καλή θέληση, γαμώτο! Λίγη ενότητα και λίγο openness, λίγος σεβασμός και λίιιιγη αγάπη (τολμήστε την, δεν κάνει κακό..)!

Μ’έχει κουράσει ΤΟΣΟ να βλέπω γύρω μου φανατισμό και ΜΙΣΟΣ, τόσο μίσος τελευταία! Πού τη βρίσκουν την ενέργεια για τόσο μίσος, αριστεροί και δεξιοί, οπαδοί ομάδων, και δε συμμαζεύεται, και δε βρίσκουν την ενέργεια για θετικές σκέψεις και πράξεις; Γιατί τόση προθυμία να δηλητηριάζουν την ψυχή τους, απλώς για να βγάζουν κακία; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί.. Γιατί πρέπει να σκοτώνονται μεταξύ τους, ακόμα, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, γαμώ το κέρατό τους! ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ! Πέρασε αυτός, πάει, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι μόνο ένας έφταιγε, έτσι, για να κάνουμε τη χάρη σε κάποιους (που δεν έφταιγε μόνο μία πλευρά), ΞΕΠΕΡΑΣΤΕ ΤΟ, ΓΑΜΩΤΟ! ΕΙΜΑΤΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ! ΔΙΟΧΕΤΕΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ *ΟΛΟΙ* *ΜΑΖΙ* ΜΠΡΟΣΤΑ, ΓΑΜΩΤΟ, ΟΧΙ ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ! ΣΙΧΤΙΡ ΠΙΑ!

Να βγούμε από το Ευρώ, να καταστραφεί η Ευρώπη, να μάθουν αυτοί! (Ορμώμενη από συζητήσεις στα «σόσιαλ μίντια» (:p ).)

Κάτι μου λέει, όμως, πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για τον πάτο, και δε μας φταίει η ΕΕ γι’αυτό που ζούμε τώρα, αλλά  που μας άρεσε να ζούμε σαν βδέλλες και να θεωρούμε όσους πήγαιναν με τον σταυρό στο χέρι κορόιδα. Έξω από την ΕΕ γιατί θα βρούμε αξιοπρέπεια; Η ΕΕ την έχει πάρει από τους ελληνάρες, ή μήπως αυτοί την έχουν ξεχάσει γιατί δεν τους βόλευε τόσα χρόνια; Ούτε ελπίζω, ούτε περιμένω τίποτα από το συνονθύλευμα ανθρώπων του οποίου είμαστε μέρος - και το οποίο δεν μπορώ να αποκαλέσω κοινωνία. Κι αν μας τη λένε, και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, και είναι πραγματικά άδικο αυτό για τα χλωρά, είναι ψέματα ότι τα χλωρά ήταν και είναι η μειοψηφία; Όλοι γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται και “επαναστατούν” και εξανίστανται και καταγγέλλουν, αλλά παράλληλα συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, παρκάρουν παράνομα, πετούν σκουπίδια όπου να’ναι, καταπατούν, ζητούν και δίνουν φακελάκια, και πάει λέγοντας. Τι άλλαξε, δηλαδή, στους ελληνάρες, ώστε εάν φύγουμε από την ΕΕ ή το ευρώ, θα υποφέρουμε στωικά και θα γίνουμε παράδεισος μια μέρα; Αν ήσουν από κάποια άλλη χώρα της ΕΕ και μάθαινες ότι αυτοί εκεί στην Ελλάδα δήλωναν χωράφια που δεν έχουν, έκαναν τις επιδοτήσεις που δεν δικαιούνταν μερσεντές αντί για καλλιέργειες που έπρεπε να αλλάξουν,  μετά ζητούσαν και έπαιρναν αποζημιώσεις για τις καλλιέργειες που έπρεπε να είχαν αλλάξει αλλά έγιναν λουλούδια στα μπουζούκια (και χρησιμοποιώ ένα μονάχα παράδειγμα, για να μη γράψω βιβλίο εδώ, αν πιάσω κάθε κλάδο έναν-έναν), έπαιρναν δάνεια, όχι για να αποκτήσουν κάτι που χρειάζονται, αλλά για να το παίζουν μεγιστάνες και καλοπερασάκηδες, και έβλεπες, τώρα, ότι πτωχεύουν, θα τους λυπόσουν, ή θα τους έδινες κι άλλη μία να πάνε στο διάολο – συγγνώμη κιόλας; Δε θεωρώ ότι μας έχουν αντιμετωπίσει σωστά ως χώρα και οι εταίροι μας στην ΕΕ, κατόπιν εορτής - ήμουν και μικρή τότε - θεωρώ ότι ήταν λάθος να μπούμε στο ευρώ (αλλά θετικό που μπήκαμε στην ΕΟΚ), αλλά τώρα, νομίζω, θα μας κάνει κακό να βγούμε, πόσω μάλλον για ένα γινάτι, έτσι για να τους μπούμε στο μάτι, και να τους δείξουμε εμείς! Ανάγκη δε μας έχει κανένας, δυστυχώς δεν έχουμε κάτι να δώσουμε, ως χώρα, που δεν μπορούν να το βρουν αλλού. Αν χρωστάμε κάτι στον εαυτό μας, αυτό είναι να γίνουμε λίγο πιο έντιμοι, και να σεβόμαστε τους γύρω και το περιβάλλον μας. Αλλά για την έλλειψη αυτών δε μας έχει φταίξει ούτε η ΕΕ, ούτε το ευρώ, δυστυχώς. Δυστυχώς γιατί τότε τα πράγματα θα έφτιαχναν πολύ εύκολα. Αλλά ο δρόμος της Αρετής δεν είναι ο εύκολος δρόμος, κι εμείς βολευτήκαμε με τον σύντομο..

Η Ελλάδα και το Ευρώ και η Μαγική Σφαίρα

Τι σημαίνουν όλα αυτά τα σενάρια; Αποχώρησης ή μη αποχώρησης, τόσο τοις εκατό, κάτι άλλο τοις εκατό. Σε τι, πραγματικά, χρησιμεύουν οι χρησμοί; Γιατί πληρώνονται άνθρωποι για να προβλέπουν εκβάσεις, γιατί διαβάζουμε προβλέψεις; Γιατί άνθρωποι που δεν πιστεύουν στα ζώδια και στα μέντιουμ θεωρούν σοβαρές τις προβλέψεις πολιτικών και οικονομικών αναλυτών; Αφορμή γι’αυτό το άρθρο στάθηκε μία ακόμη πρόβλεψη τύπου «40% πιθανότητες αποχώρησης από το ευρώ έχει η Ελλάδα» . Και τι πάει να πει αυτό; Ότι εάν παραμείνει, ε, ο αναλυτής είχε προβλέπει κατά 60% ότι θα παρέμενε, κι αν αποχωρήσει ότι είχε προβλέψει με μεγάλη βεβαιότητα ότι θα έφευγε; Και τι προσφέρει μια τέτοια «πρόβλεψη» σε οποιονδήποτε, πέρα από «κουβέντα να γίνεται και το όνομά μου ν’ακούγεται»; Βοηθούν τη χώρα, την Ευρωζώνη, ή τις αγορές να αποφασίζουν καλύτερα αυτές οι προβλέψεις, που δεν είναι και προβλέψεις, αφού περιέχουν κάθε φορά τουλάχιστον δύο διαφορετικές εκβάσεις;

Η ανάλυση των γεγονότων είναι άλλη ιστορία. Η διερεύνηση των αιτιών και οι προτάσεις λύσεων είναι κάτι διαφορετικό από τις προβλέψεις. Ταπεινά θεωρώ ότι είναι πολύ πιο σοβαρή δουλειά και χρήσιμη. Βοηθά στη μάθηση από τα λάθη, και στη διόρθωσή τους, στη βελτίωση. Βοηθά στη συζήτηση γύρω από δεδομένα και στην αναζήτηση προοπτικών και οδών επίτευξης των ζητουμένων. Οι χρησμοί σε τι ακριβώς βοηθούν, πέρα από τη δημιουργία κουτσομπολιού επιστημονικού επιπέδου; Αν κάνουν κάτι, είναι να αποσταθεροποιούν τις αγορές γενικότερα, οι οποίες έχουν αποδείξει ότι δε δρουν καθόλου λογικά, αλλά υστερικά, και ενδεχομένως βοηθούν κάποιους να κερδίζουν πολλά κάθε φορά που μία νέα προφητεία κάνει την εμφάνισή της, εφόσον γνωρίζουν πόσο εύκολα πανικοβάλλονται οι «αγορές». Τι άλλο προσφέρουν πέρα απ’το να ρίχνουν λάδι στη φωτιά κερδοσκοπικών παιχνιδιών; Και γιατί ασχολείται τόσος κόσμος και τόσα σοβαρά έντυπα μαζί τους;

Μπορεί να το βλέπω εντελώς κοντόφθαλμα και να υπάρχει κάποια χρησιμότητα που δεν μπορώ να διακρίνω. Οπότε το θέτω προς συζήτηση.

ΔΕΝ είμαστε πολίτες. Δεν είναι καιρός να γίνουμε; Καταναλωτές ως Πολίτες – ασκώντας οικονομική, κοινωνική και εξωτερική πολιτική.

Καιρό έχω να γράψω. Για την ιστορία, λείπω από την πατρίδα και ασχολούμαι με ακαδημαϊκά θέματα – ως εκ τούτου δε ζω την καθημερινότητά μου στην Ελλάδα ώστε να παίρνω αφορμές μεν, κι από την άλλη δε μου λείπει πια το γράψιμο!

Αφορμή, πάντως, γι’αυτό το κειμενάκι, ήταν μία ακόμα βόλτα μου σε σούπερ μάρκετ εδώ, στην Ελλάδα. Το σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να είναι και άλλο εμπορικό κατάστημα, με ρούχα για παράδειγμα. Κι εκεί έχω προσέξει το ίδιο. Ότι, δηλαδή, κάθε φορά που ψωνίζω οτιδήποτε, βλέπω ότι είμαι η μόνη που κοιτάει μία-μία τις συσκευασίες, ή τα ρούχα, για να δει από πού είναι το προϊόν.. Κάτι που έκανα ανέκαθεν, για πολιτικούς (με την ουσιαστική σημασία του όρου) λόγους. Κι έχουμε όλοι ένα λόγο παραπάνω, υπό τις παρούσες συνθήκες, να το κάνουμε, για να στηρίξουμε και την οικονομία μας. ΜΑΣ.

Πέρα, όμως, από τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, θα έπρεπε, ίσως, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι είναι μεγάλη υποκρισία να γκρινιάζουμε για την πολιτική της τουρκίας απέναντι στη χώρα μας, για παράδειγμα, και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ή για την πολιτική του ισραήλ απέναντι στους παλαιστίνιους, να τα βάζουμε με τη δική μας εξωτερική πολιτική – που δεσμεύεται από διεθνείς συμβάσεις, συμμαχίες και συγκυρίες – και εμείς οι ίδιοι να στηρίζουμε τις οικονομίες αυτών των χωρών – ή όποιων άλλων με την πολιτική των οποίων διαφωνούμε (με την προϋπόθεση ότι έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο) – αγοράζοντας τα προϊόντα τους!

Πολιτική ασκούμε ΟΛΟΙ μας, στην καθημερινότητά μας, και εφόσον ζούμε σε μία καπιταλιστική κοινωνία, ενταγμένη σε ένα ευρύτερο καπιταλιστικό σύστημα – καλώς ή κακώς, δεν κρίνω αυτό εδώ τώρα –, σαν καταναλωτές έχουμε περισσότερη δύναμη, παρά σαν διαδηλωτές. Πιο πολλά θα καταφέρναμε με έναν συνειδητοποιημένο τρόπο ζωής, κατά τη διάρκεια της ζωής μας, παρά βγαίνοντας κάθε τρεις και λίγο στους δρόμους ακόμα και για ψύλλου πήδημα, ή γιατί δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε – οπότε πλέον και η διαδήλωση χάνει την αξία της και κανείς πολιτικός, συνεπώς, δεν της δίνει σημασία. Δεν μπορείς να φωνάζεις «λύκος» κάθε μέρα, επειδή δε σου χαρίζει πια η Ευρωπαϊκή Ένωση χρήματα για χωράφια που δεν έχεις ώστε να πάρεις μερσεντές και κλείνεις με τρακτέρ τους δρόμους, επειδή θέλουν να αξιολογούν τη δουλειά που κάνεις στα πανεπιστήμια, επειδή σου ζητούν να αποδεικνύεις ότι είσαι ικανός για τη θέση που θέλεις να καταλάβεις, επειδή δεν έχουν ζαμπόν τα σάντουιτς του κυλικείου – οπότε τι πιο λογικό απ’το να κάνεις κατάληψη του σχολείου! – , δε μπορεί κάθε μειοψηφία να θεωρεί εαυτόν το απόλυτο δίκαιο, και να παρακωλύει όποτε γουστάρει, γιατί έτσι κρίνει ότι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, την ομαλή λειτουργία του κράτους ΜΑΣ, και να περιμένεις όταν ο λύκος πραγματικά φανεί, κι έχεις πραγματικό λόγο να βγεις στους δρόμους ή να απεργήσεις – το ότι έχουμε χάσει το νόημα της απεργίας, που είναι παύση των υπηρεσιών που προσφέρουμε και ΟΧΙ κλείσιμο δρόμων και άλλα παρόμοια είναι άλλη ιστορία – να σου δώσει πραγματικά σημασία ο πολιτικός.

Σαν καταναλωτές, όμως, έχουμε δύναμη. Ακόμα κι αν ένα ελληνικό προϊόν είναι πιο ακριβό, ας το προτιμήσουμε. Εάν τα εισαγόμενα μένουν στα ράφια, κάποια στιγμή και οι άλλες εταιρίες θα αναγκαστούν να προμηθεύονται από Έλληνες παραγωγούς. Και αν λειτουργήσει σωστά και το κράτος – εμποδίζοντας τη δημιουργία καρτέλ, πχ – τότε οι τιμές θα πέσουν. Και είναι σημαντικό να μην κοιτάμε μόνο τη «μάρκα», αλλά κυρίως τη χώρα παραγωγής / προέλευσης. Διότι πολλές ελληνικές (;) εταιρίες εισάγουν από άλλες χώρες. Σχεδόν όλη η κάπαρη, οι λιαστές ντομάτες, τα στραγάλια, αλλά και οι κάλτσες – για παράδειγμα – έρχονται από την τουρκία. Ακόμα κι αν η εταιρία είναι ελληνική, τα προϊόντα έχουν καλλιεργηθεί / φτιαχτεί εκεί. Και αγοράζοντάς τα στηρίζουμε κυρίως την οικονομία εκείνης της χώρας. Και γιατί, στο κάτω-κάτω, να αγοράσω φασολάκια που έχουν έρθει από την Πολωνία, και όχι ελληνικά; Γιατί να πάρω γιαούρτι από γάλα Γερμανίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, και όχι από ελληνικό; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βλέπουμε, πριν βάλουμε κάτι στο καλάθι μας, πριν δοκιμάσουμε ένα ρούχο, από πού προέρχεται; Γιατί ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ τόσο πολύ να είμαστε πολίτες;

Η μικρή Ελλάδα, καλώς ή κακώς, μέχρι ένα σημείο μπορεί να διαπραγματεύεται, τουλάχιστον όπως έχουν έως τώρα τα πράγματα, και ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες. Δεν μπορεί επισήμως το κράτος να μπλοκάρει ή να μποϊκοτάρει τις εισαγωγές για να στηρίξει την εγχώρια οικονομία ή να ασκήσει εξωτερική πολιτική, ούτε να ζητήσει επισήμως από τους καταναλωτές να το κάνουν. Ανήκει σε ένα πλήθος διεθνών οργανισμών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, για παράδειγμα, και κάτι τέτοιο θα επέσυρε ποινή. Οι Έλληνες Πολίτες, όμως, δε δεσμεύονται από καμία σύμβαση, και μπορούν να ασκήσουν ουσιαστική πολιτική, ως συνειδητοποιημένοι καταναλωτές, εν προκειμένω, και μεταξύ άλλων. Όχι να θεωρούν ότι ασκούν το πολιτικό τους καθήκον με το να ρίχνουν ένα φακελάκι στην κάλπη κάθε τόσα χρόνια (συνήθως τέσσερα ;ρ), και να ησυχάζουν τη συνείδησή τους κατεβαίνοντας σε κάθε λογής πορεία ή αποκλεισμό διαμαρτυρίας.

ΔΕΝ είμαστε πολίτες. Δεν είναι καιρός να γίνουμε;

Ένα καράβι για την τουρκία

Αυτοί οι 9 νεκροί ακτιβιστές(;) της, πολύ την ωφέλησαν τελικά την τουρκία. Τα πλοία μπορεί να έφυγαν από την Ελλάδα (με αποτέλεσμα να προκληθεί κάποιο θέμα στις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ), τα πληρώματά τους αποτελούνταν από πολλές εθνικότητες, αλλά όλος ο κόσμος έξω πλέον μιλάει γι'αυτά σαν να ήταν αμιγώς τούρκικα, με τούρκικο πλήρωμα μονάχα. Στο μεταξύ η τουρκία το έχει εκμεταλλευτεί δεόντως, αναδιαμορφώνοντας το ρόλο της στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο καθώς και το προφίλ της στη Δύση, ενώ οι σχέσεις της με το Ισραήλ δεν ξέρω κατά πόσο είναι όντως κακές, ή αν αυτό είναι απλώς μια επιφάνεια. Πολύ αμφιβάλλω ότι έχουν κόψει τις οικονομικές και στρατιωτικές τους συναλλαγές οι δύο αυτές χώρες.

Κι αν όλα έγιναν σε συνεννόηση με το Ισραήλ; Κι αν παίζουν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι; Κι αν εμείς έχουμε απλώς τσιμπήσει το δόλωμα, και πάμε και ανοίγουμε παρτίδες με το Ισραήλ βλέποντάς το σαν διπλωματική ευκαιρία (τρομάρα μας, πότε θα σταματήσουμε επιτέλους να έχουμε τόσο κοντόφθαλμη και καιροσκοπική πολιτική, σε όλους τους τομείς;), γκρεμίζοντας όσα ο “μπαμπάς” είχε χτίσει, στην καλύτερη περίπτωση;

Είναι απλώς μια θεωρεία συνωμοσίας. Αλλά βγάζει τόσο νόημα! Όπως οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας, ανάλογα με τα πιστεύω και τις προσδοκίες μας..

Είσαι ό,τι λες

Ο Στάλιν ήταν χειρότερος από τον Χίτλερ, γιατί πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά η Γαλλία δεν είχε ποτέ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Οτσαλάν είναι κολλητός της οικογένειας Μπους – γι'αυτό άλλωστε βρίσκεται και σε φυλακή της Τουρκίας και όχι σε κάποιο τροπικό νησί αυτή τη στιγμή – ενώ οι Κούρδοι πολεμούν για λόγους οικονομικών συμφερόντων. Η τουρκία είναι μια μοντέρνα δημοκρατική χώρα, η ΠΓΔΜ είναι η Μακεδονία, “η Κύπρος και η Κρήτη δεν ανήκουν στην Τουρκία;” (ερώτηση Βάσκου..) Οι ιστορικές και πολιτικές αλήθειες Ιταλών, Γάλλων, Άγγλων, Ισπανών (συγγνώμη, Βάσκου), Βουλγάρας, Σέρβας και τουρκάλας με τους οποίους συναναστρέφομαι στη Γαλλία τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Κι ό,τι κι αν πει η Ελληνίδα αντιμετωπίζεται ντε φάκτο με απαξιωτικό χαμόγελο, ως γραφικό, διότι είμαστε γραφικοί ως χώρα. Και μέσα σε αυτό το κλίμα απονομής ιστορικής και πολιτικής δικαιοσύνης, όλοι οι μετανάστες είναι αδέρφια μας, και η δύση πρέπει να βοηθήσει τα αφρικανικά κράτη να προοδεύσουν. Ωραία λόγια, ευγενή, όποιος τα ξεστομίζει χαρακτηρίζεται αμέσως καλός άνθρωπος, “αριστερός”, από τους ομοίους του. Ή μήπως είναι υποκριτικά; Χωρίς καμία χρησιμότητα; Χωρίς καμία πρόταση για το πώς αυτά μπορούν να εφαρμοστούν, ρεαλιστικά; “Μπορούμε να τους στέλνουμε τρόφιμα που δε θα είναι ποτέ αρκετά, φάρμακα που δε θα είναι ποτέ αρκετά. Το σημαντικό είναι να φτάσει η ίδια η κοινωνία τους σε ένα σημείο που να θέλει να διεκδικήσει κάποια πράγματα. Αυτά που θέλει η ίδια. Διότι αυτά που θεωρούμε εμείς ιερό δισκοπότηρο, δεν είναι εξίσου ιερά σε άλλες κουλτούρες. Η ελευθερία και τα δικαιώματα στην ιστορία της ανθρωπότητας κερδίζονται με αίμα, δυστυχώς, ποτέ δεν έχουν χαριστεί. Κι η επανάσταση δεν είναι κάτι ουρανοκατέβατο, σαν να επέμβει η δύση στα κράτη τους και να τους επιβάλλει το “σωστό”. Απαιτεί από την κοινωνία να έχει φτάσει να συνειδητοποιεί και να επιζητά το δικό της δίκαιο”. Απαξιωτικά χαμόγελα, μα τι λέει αυτή, δεν είναι δίκαιο να πολεμήσουν για τα δικαιώματά τους οι άνθρωποι, εμείς πρέπει να τους τα παράσχουμε, οι δυνατοί της δύσης που τους εκμεταλλευόμαστε (γιατί κατά τα άλλα στα κράτη τους όλα είναι ρόδινα). Ωραία, ας τους τα παράσχουμε, λοιπόν, μαζί σας. Πώς;

Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, παντού. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο όσων λες, φτάνει όσα λες να ακούγονται όμορφα. Σημασία έχει να γίνεσαι αρεστός, όχι εποικοδομητικός. Και οι συμμετέχουσες στα καλλιστεία είναι οι πιο άξιες πολίτες (πολίτισσες) του κόσμου! (σύμφωνα με αυτή τη λογική)

Σημασία έχει στο προσωπικό σου blog να γράφεις απρόσωπα, σαν σωστός δημοσιογράφος. Όχι τη γνώμη σου, γιατί καταργεί τη σοβαρότητα όσων γράφεις – γνώμη Έλληνα δημοσιογράφου, αυτή, κι ας μην είμαι δημοσιογράφος, ούτε και το blog μου ενημερωτικού χαρακτήρα.

Κι εμένα πρέπει να με νοιάζουν όλα τα παραπάνω. Ίσως, αλλά ας με νοιάξουν πάλι από αύριο. Σήμερα ήθελα απλώς να γράψω αυτό που σκέφτομαι, σαν σκέψεις, δικές μου, όχι σαν πανανθρώπινη αλήθεια.


________


ΥΓ: Και βέβαια τα “ντολμαδάκια”, οι “ντολμάδες”, το “μπριάμ”, ο “μπακλαβάς”, ίσως ακόμα και το “γαλακτομπούρεκο” και τα “μπουρέκια” γενικότερα, είναι όλα τούρκικα, γιατί είχαν κολοκυθάκια και μέλι, και κάτι αμπελώνες εκεί στη Μογγολία, φημισμένοι οινοπαραγωγοί! ;ρ
Μήπως πρέπει να τους αλλάξουμε ονόματα;

ΥΓ2: Να ενημερώσω, επίσης, ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα που δεν έχει σχέση με τα νέα Ελληνικά.

Σου χρωστάω, μου χρωστάς, τους χρωστάμε, μας χρωστούν....

Από τη στιγμή που σε επίπεδο διεθνούς κοινότητας οι πάντες χρωστούν στους πάντες, γιατί να μη διαγραφούν όλα τα χρέη, όλων των κρατών, ταυτόχρονα, και τα χρήματα, πλέον, να μην πηγαίνουν στους τόκους, αλλά στην ευημερία των πολιτών; Γιατί πρέπει να υπάρχει η τραπεζολατρεία; Γιατί προσκυνάμε ένα οικονομικό μοντέλο που δε μας εξυπηρετεί; Και ίσως, μετά, καλό θα ήταν να επανασχεδιαζόταν το τραπεζικό σύστημα και ο τρόπος που λειτουργεί. Ίσως θα έπρεπε να καταργηθούν οι τόκοι γενικότερα. Ίσως οι τράπεζες να μην πρέπει να είναι κερδοσκοπικά ιδρύματα. Αυτό, όμως, είναι κάτι που θα μπορούσαν να σχεδιάσουν οικονομολόγοι χωρίς εμμονή με τους αριθμούς, μαζί με κοινωνιολόγους και πολιτικούς, τουλάχιστον, αφού η οικονομία ανθρώπους αφορά. Το χρήμα δημιουργήθηκε για να μας εξυπηρετεί, όχι για να μας σκλαβώνει, όπως συμβαίνει από τότε που εφευρέθηκε. Πότε θα του δώσουμε τη σημασία που του αρμόζει;

Ντου και ξύλο και φωτιά, για να βρούμε λευτεριά!

Κι εν όψει καλοκαιρινής περιόδου, με τις πρώτες πυρκαγιές ήδη να έχουν εκδηλωθεί, τα καμένα πυροσβεστικά οχήματα είναι πολύ επαναστατικά και χρήσιμα.

Ενώ τώρα που έσπασαν και έκαψαν αυτοκίνητα, μαγαζιά και κτίρια ακόμα μία φορά, το χρέος της χώρας θα εξαφανιστεί, θα αποδοθεί δικαιοσύνη και το βιωτικό μας επίπεδο θα βελτιωθεί.

Αλλάζει, άραγε, το πολιτικό κατεστημένο με καταστροφές; Αλλάζει ακόμα και με πορείες διαμαρτυρίας;

Ίσως γι'αυτή την κατάσταση φταίει και η ανοχή μας, στην καλύτερη περίπτωση, απέναντι στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας που βάζουν μέσο για να κάνουν οτιδήποτε, δίνουν, ή παίρνουν φακελάκια, χτίζουν παράνομα, αγοράζουν το δίπλωμα αυτοκινήτου, ή το πτυχίο τους, ή το παίρνουν με σκονάκια, που κάνουν μεταπτυχιακά χάρη στις κομματικές τους διασυνδέσεις στο πανεπιστήμιο, διορίζονται χάρη στις γνωριμίες τους χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα γνωρίζοντας ότι παίρνουν τη δουλειά κάποιου που την αξίζει, χρεώνονται μέχρι τα μπούνια για να τους βλέπουν με ακριβό αυτοκίνητο, ή τσάντα, πετάνε τα σκουπίδια τους στο δρόμο, γεμίζουν ομπρέλες, ή χαίρονται να βρίσκουν ξαπλώστρες σε άλλοτε παρθένες πανέμορφες παραλίες, και δεν ξέρω πού να τελειώσω. Ίσως φταίμε κι εμείς. Επειδή ζούμε έτσι, επειδή έχουμε τέτοιους φίλους και δεν τους κατακρίνουμε, επειδή απλώς το ανεχόμαστε.. Από τη δική μας κοινωνία βγαίνουν και αυτοί που ψηφίζουμε. Ποιος να βρεθεί να τους καταδικάσει κι αυτούς;και τους επιχειρηματίες που έχουν κατακλέψει τον τόπο τόσα χρόνια; Οι όμοιοι, ή εαυτοί τους;



ΥΓ: Δε θέλω να επεκταθώ στο θάνατο τριών συνανθρώπων μας κι ενός αγέννητου μωρού, θύματα όλοι τους της κοινωνίας μας, κατ'αρχήν, και μετά των μολότοφ.. Ένα μεγάλο μέρος της οποίας θεωρεί ότι με τη βία θα επιβάλλει το δικό του δίκαιο – είτε αυτό ταυτίζεται είτε όχι με το δίκαιο του συνόλου.

Δύο πανό σκοτώνουν τον τουρισμό

Δε μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο η ανάρτηση δύο πανό στην Ακρόπολη κάνει κακό στον τουρισμό της Ελλάδας.. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός, και τα πανό κρέμονται στη μία πλευρά του βράχου. Ναι μεν δε μου φαίνεται σωστό να μην αφήνει κανείς τους τουρίστες να αποβιβαστούν, ή επιβιβαστούν στα πλοία που τους μεταφέρουν – σίγουρα αυτοί δεν ευθύνονται για κανένα από τα δεινά μας, και δεν είναι θεμιτό να δεινοπαθούν για τα δικά μας δίκαια. Όμως πιστεύω ότι δύο πανό στην Ακρόπολη που καλούν τους λαούς της Ευρώπης να εξεγερθούν, ένας τουρίστας θα το αντιμετώπιζε είτε με συμπάθεια, είτε σαν happening. Έτσι θα αντιμετώπιζα κι εγώ ένα αντίστοιχο πανό στον πύργο του Άιφελ, στο Άγαλμα της Ελευθερίας, ή στο Stonehedge, για παράδειγμα. Μάλλον το'χουμε ξεφτιλίσει λίγο με τον “αντιαγωνιστικισμό” μας. Κι αν μη τι άλλο, προσωπικά δε δίνω δίκαιο σε κάθε ομάδα που απεργεί. Ή μάλλον, για να το θέσω πιο σωστά, δίνω δίκαιο σε κάθε ομάδα που απεργεί, όχι όμως στις ομάδες που καταστρατηγούν την ελευθερία των υπολοίπων. Όπως για παράδειγμα, δε δίνω δίκαιο σε αγρότες που κλείνουν δρόμους (τη στιγμή που η ΕΕ ζητά πίσω τα χρήματα που παρανόμως εισέπραξαν – όχι μόνο με δική τους ευθύνη, είναι αλήθεια – και ξόδεψαν σε αυτοκίνητα, σπίτια και μπουζούκια, τα οποία θα πληρώσουμε όλοι εμείς που ταλαιπωρηθήκαμε εξ'αιτίας τους, μέσω της φορολογίας). Αλλά γιατί πρέπει να μας τη δίνουν κι όσοι απλώς νιώθουν ότι αδικούνται και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους και μας, απέχοντας μονάχα από την εργασία τους, συμμετέχοντας σε προγραμματισμένες πορείες, ή αναρτώντας πανό;

Κατά τα άλλα, όλα καλά πήγαιναν με τον τουρισμό στην Ελλάδα, από την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και τις τιμές στα ξενοδοχεία, μέχρι τα καθαρά και γρήγορα μεταφορικά μέσα, ή την τιμιότητα όσων εμπλέκονται με τους τουρίστες, για παράδειγμα, δύο πανό στη μία πλευρά του Ιερού Βράχου τον κατέστρεψαν..

Ξεκίνησε ο «πόλεμος» κατά του Ιράν;

Ιράν. Και ΗΠΑ. Στο εγγύς μέλλον. Εκεί θέλω να καταλήξω. Με ένα σύντομο κείμενο, που να μη μοιάζει με περίληψη, ούτε και να υποδύεται την απόλυτη αλήθεια. Έχω απομακρυνθεί καιρό τώρα από τα διεθνή τεκταινόμενα. Σίγουρα δε γνωρίζω σε βάθος αυτά για τα οποία έχω σκοπό να γράψω. Είναι, απλώς, ό,τι αποκομίζω από αυτά που παρακολουθώ κυρίως μέσα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Ό,τι μας δείχνουν, δηλαδή, ό,τι θεωρούν ότι είναι άξιο δημοσίευσης. Με κάποια οπτική γωνία.

Αφετηρία για τον προβληματισμό μου ήταν τα ρεπορτάζ που έκαναν την εμφάνισή τους τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις πορείες διαμαρτυρίας στο Ιράν, κατά του Αχμαντινετζάντ. Πώς μπορεί το ίδιο γεγονός, ανάλογα με την παρουσίασή του, να αποκτήσει διαφορετικά μεγέθη, βαρύτητα, σοβαρότητα, νομιμότητα. Πόσο εύκολα δείχνει κανείς ένα καθεστώς καταπιεστικό, αναφέροντας, απλώς, ότι τις εξελίξεις τις μαθαίνει από το twitter, μέσα από το οποίο οι νέοι δίνουν τη μάχη τους ενάντια στον τύραννο. Αν μαθαίνεις τις ειδήσεις σε μια χώρα από το twitter, και όχι από επίσημες πηγές ενημέρωσης, τότε σε αυτή τη χώρα τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ άσχημα, και ο ηγέτης πρέπει σίγουρα να είναι κάποιος φρικτός τύραννος! Και κάπως έτσι, δεν ενδιαφέρεσαι καν να ερευνήσεις τι στ’αλήθεια συμβαίνει τώρα, τι έχει προηγηθεί, σε τι βαθμό όλα αυτά συμβαίνουν, και αν υπάρχει κάποια σκοπιμότητα από πίσω.

Κι έτσι έφτασα, ενώ κάποτε ένιωθα περήφανη για τη στάση των ελληνικών ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της εισβολής των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τώρα να ντρέπομαι. Διότι υιοθετούν χωρίς προβληματισμό οτιδήποτε αναρτηθεί στα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, χωρίς δική τους έρευνα, απλώς με δικά τους λόγια. Ποιος κουράζεται τώρα να κάνει τη δουλειά του; Υπάρχει έτοιμη. Κι αφού οι ειδήσεις στο Ιράν έρχονται από τους νέους στο twitter, τότε σε αυτή τη χώρα τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ άσχημα, και ο ηγέτης πρέπει σίγουρα να είναι κάποιος φρικτός τύραννος! Μήπως οι δημοσιογράφοι έπαψαν να είναι δημοσιογράφοι, και μοιάζουν πιο πολύ με δημόσιους υπάλληλους, πολλές φορές χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση, και χωρίς παιδεία;

Ας επανέλθουμε στο Ιράν. Μερικά πράγματα, ενίοτε, τα παίρνω σαν δεδομένα. Για παράδειγμα, ότι όλος ο κόσμος γνωρίζει τις όχι ακριβώς καλές σχέσεις των ΗΠΑ με αυτό το κράτος. Και πολλές φορές πέφτω έξω. Όπως είπα στην αρχή, δε θέλω να κάνω μάθημα ιστορίας, ούτε επίδειξη γνώσεων που δεν κατέχω. Θα πω, απλώς, όμως, ότι οι ΗΠΑ έχουν αναμειχθεί στα εσωτερικά του Ιράν – όχι για καλό σκοπό, βέβαια, πότε παρενέβη μια χώρα στα εσωτερικά μιας άλλης ανιδιοτελώς; - από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ενώ χειροτέρεψαν μετά την Ιρανική Επανάσταση, όταν οι Ιρανοί ανέτρεψαν τον αμερικανόφιλο σάχη Παχλεβί, και τα ηνία του της νεοσύστατης Ισλαμικής Δημοκρατίας ανέλαβε ο Αγιατολάχ Χομεϊνί, που δεν ήταν και τόσο αμερικανόφιλος. Για να μη μακρηγορώ, από τότε ως σήμερα, οι σχέσεις των δύο χωρών δεν υπήρξαν οι καλύτερες. Προσθέστε σε όλα αυτά τη στρατηγική θέση του Ιράν και τον ορυκτό του πλούτο, κι έχετε μια καλύτερη εικόνα.

Πόλεμος χωρίς κάποια αφορμή, όμως, έστω και εντελώς ηλίθια, δε γίνεται (δε θα ξεστρατίσω, όσο δελεαστικό κι αν είναι).

Και φτάνουμε στην 11 Σεπτεμβρίου 2001. Οπότε και το Ιράν ανάγεται σε μία από τις χώρες που αποτελούν τον «Άξονα του Κακού» - μπρρρρ - ! Λουκούμι για τις ΗΠΑ, βρίσκουν αφορμή να ξεκινήσουν αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν «πόλεμο» (αλλά είναι μονομερής επίθεση) κατά της «τρομοκρατίας» (ο «τρομοκράτης» του ενός, είναι ο επαναστάτης, μαχητής, απελευθερωτής, κοκ, του άλλου, όμως). Και τον ξεκινούν σκοτώνοντας κόσμο στο Αφγανιστάν, μπας και μέσα σ’όλους πετύχουν κατά τύχη και τον Μπιν Λάντεν (υποτίθεται), και μετά κατά του Ιράκ, που είχε όπλα μαζικής καταστροφής (που τελικά δεν είχε, αλλά δεν το ήξεραν, υποτίθεται), σαν αυτά που έχουν και οι ίδιοι και το Ισραήλ, για παράδειγμα (αλλά ξεστρατίζω), και αφού τους έβγαλε σ’αυτές τις χώρες ο δρόμος τους, ε, είπαν να εγκαταστήσουν και τις δικές τους κυβερνήσεις, καθόλου καινούρια πρακτική της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής/κυριαρχίας.

Πόσα μέτωπα ν’ανοίξει, όμως, ένας πρόεδρος; Και να μην αφήσει κάτι και στον επόμενο; Άλλωστε, δε γίνεται να είσαι πρόεδρος των ΗΠΑ που σέβεται τον εαυτό του και τη θέση του, και να μην ξεκινήσεις έναν δικό σου πόλεμο∙ στη χειρότερη περίπτωση, απλώς συνεχίζεις έναν που σου άφησε δώρο ο προηγούμενος. Μπορείς να τον χειροτερέψεις, κι όλας, και να πάρεις και νόμπελ Ειρήνης, ενίοτε. Ακόμα κι ο πιο αγαπημένος πρόεδρος των αμερικάνων, ο Κένεντι, ενώ έταξε ότι θα βγάλει τις ΗΠΑ από τον πόλεμο (εισβολή) του Βιετνάμ, τελικά έστειλε περισσότερα στρατεύματα και πράκτορες από τον προκάτοχό του (δεν κρατήθηκα). Α, το ίδιο κάνει και ο Ομπάμα στο Αφγανιστάν, ανοίγοντας παράλληλα κι ένα μέτωπο κατά του Πακιστάν. Δηλαδή της Αλ Κάιντα στο Πακιστάν, ντε! Και πήρε και νόμπελ Ειρήνης!

Και τελικά, αυτές τις μέρες βλέπουμε τους Ιρανούς νέους να θέλουν την ελευθερία τους, να σκοτώνονται στους δρόμους από το κακό καθεστώς, και η μόνη τους δίοδος επικοινωνίας με τον έξω, ελεύθερο κόσμο, να είναι το twitter (αυτό πώς δεν το έχει μπλοκάρει αυτό το απολυταρχικό κράτος;)! Παράλληλα, έχουμε έναν νεαρούλη από τη Νιγηρία να αποπειράται να ανατινάξει ένα αεροπλάνο χριστουγεννιάτικα, ο οποίος τελευταία έμενε στην Υεμένη, στην οποία τα τελευταία χρόνια μαίνεται εμφύλιος πόλεμος. Στον οποίο πόλεμο, η κυβέρνηση υποστηρίζεται από τη σύμμαχο των ΗΠΑ Σαουδική Αραβία, ενώ το αντίπαλο στρατόπεδο το στηρίζει το Ιράν. Παράλληλα, οι ΗΠΑ κάνουν λόγο για πυρήνα της Αλ Κάιντα στην Υεμένη.

Μήπως, τώρα, καθαρίζει λίγο περισσότερο η εικόνα; Μήπως η απόπειρα «τρομοκρατικού χτυπήματος» τα Χριστούγεννα δεν ήταν τόσο τυχαία; Μήπως εξυπηρετεί κάποια πλευρά υπερβολικά πολύ; Μήπως θυμίζει γεγονότα που ξεκίνησαν 8 χρόνια (και κάτι μήνες) πριν, χωρίς να χρειαστεί να χυθεί άμαχο αμερικάνικο αίμα αυτή τη φορά;

Όλοι οι πρόεδροι είχαν τον πόλεμό τους. Έτσι μένουν στην Ιστορία. Ο Ομπάμα δε γίνεται να μείνει στην Ιστορία σαν μεγάλος ηγέτης συνεχίζοντας απλά πολέμους που του κληροδότησαν οι προηγούμενοι. Και το Ιράν είναι στο στόχαστρο των ΗΠΑ δεκαετίες τώρα. Η κοινή γνώμη έχει ήδη καλλιεργηθεί. Και οι τυχαίες εξελίξεις γυροφέρνουν όλο και πιο στενά το Ιράν. Έφτασε ο καιρός για ακόμα έναν αμερικάνικο «πόλεμο» κατά της τρομοκρατίας, υπέρ της «ελευθερίας», της «δικαιοσύνης» και της «ανεξαρτησίας», βομβαρδίζοντας αδιακρίτως, εγκαθιστώντας στρατιωτική κυριαρχία, εξαφανίζοντας κόσμο στα εκάστοτε Γκουαντάναμο, επιβάλλοντας κυβέρνηση; Ελπίζω να είμαι απλώς μία ακόμα βαρεμένη που βλέπει θεωρίες συνομωσίας και προβοκάτσιες, και όλα τα παραπάνω, κυρίως τα συμπεράσματά μου, να είναι ανυπόστατα. Αλλιώς μας περιμένουν πολύ χειρότερες εποχές, όχι μόνο λόγω ενός ενδεχομένου πολέμου στο Ιράν. Με επικεφαλής έναν νομπελίστα της Ειρήνης….

Καταγάλανο φέτος το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Κακλαμάνη!

Ωραία η ιδέα το φετινό χριστουγεννιάτικο δέντρο που κοσμεί την πλατεία Συντάγματος να αποτελείται από φυσικά έλατα που θα μεταφυτευθούν σε πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής. Παρ’όλα αυτά, αυτός ο κιτς ψυχρός γαλάζιος φωτισμός, είναι λίγο ύποπτος∙ για αστείο λόγο πάντως, όχι σοβαρό! Αν μη τι άλλο, μέσα στην ψυχρότητα του χειμώνα, του χιονιού και του πάγου, το δέντρο, υποτίθεται, στολίζεται ζεστά, να μας ζεστάνει τις καρδιές. Άλλωστε, τα πρώτα του φωτάκια προέρχονταν από κεριά, που για λόγους ασφάλειας κι ευκολίας μετεξελίχθηκαν στα γνωστά χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια∙ άλλοτε με γλυκό υπόλευκο, κιτρινωπό φως, άλλοτε με πολλά, παιχνιδιάρικα χρώματα – είναι η κατεξοχήν γιορτή της πιτσιρικαρίας, τα χριστούγεννα, άλλωστε, και τα παιδιά αναζητούν χρώματα, σχήματα και υφές που τους εξάπτουν τη φαντασία. Εσχάτως, έχουμε και το τόσο γήινο και οικολογικό την ημέρα, και τόσο high-tech/ spaced out/ ουάου/ γαλάζιο/ η-ΝΔ-ποτέ-δεν-πεθαίνει, συνάμα, τη νύχτα, χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, γιέα!

Χρόνια μας πολλά και καλά!

Συχνά λάθη στον δημόσιο λόγο

Το παρόν κείμενο είναι μετατροπή από έναν πίνακα που είχα συντάξει πριν από καιρό. Έβλεπα τηλεόραση, κι αποφάσισα να κάτσω να μαζέψω όλα τα συχνά «μαργαριτάρια» σε έναν πίνακα.

Τα αντίστοιχα βιβλία (γραμματικής, συντακτικού, καθώς κι ένα καλό λεξικό της ελληνικής γλώσσας) σίγουρα τα λένε πιο εμπεριστατωμένα και έχουν καλύτερες εξηγήσεις. Εδώ μάζεψα όσα ακούω, ή διαβάζω συχνότερα, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στη συναναστροφή μου με άλλους ανθρώπους (παρεμπιπτόντως, είναι οι άνθρωποι, και όχι οι ανθρώποι :p) και οι εξηγήσεις που δίνω είναι αρκετά απλές, αφού δεν έχω ασχοληθεί ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά με τη Γλώσσα.

ΣΩΣΤΟ: συγγνώμη
ΛΑΘΟΣ: συγνώμη
ΕΞΗΓΗΣΗ: Όταν ενώνεται λέξη που τελειώνει σε –ν- με λέξη που αρχίζει από –γ- το –ν- μετατρέπεται σε –γ-. Παράδειγμα: Συγγενής. Με βάση το «συγνώμη» θα έπρεπε να το λέμε «συγενής»….

ΣΩΣΤΟ: επικοινωνώ
ΛΑΘΟΣ: επικοινωνώ κάτι
ΕΞΗΓΗΣΗ: Το επικοινωνώ είναι αμετάβατο ρήμα. Δεν παίρνει αντικείμενο. Μπορεί κανείς να επικοινωνήσει, σκέτο. Μια ιδέα /πολιτική/ οτιδήποτε μπορεί να την κοινωνήσει /δημοσιοποιήσει /κοινοποιήσει /μοιραστεί /μεταφέρει, σίγουρα, πάντως, δε μπορεί να την…επικοινωνήσει….

ΣΩΣΤΟ: διαρρέω
ΛΑΘΟΣ: διαρρέω κάτι, διαρρέομαι
ΕΞΗΓΗΣΗ: Το διαρρέω είναι αμετάβατο ρήμα. Δεν παίρνει αντικείμενο. Μπορεί κανείς να αφήσει κάτι να διαρρεύσει (από μόνο του). Δε γίνεται να το…διαρρεύσει….

ΣΩΣΤΟ: επανάλαβε, κατάργησε (προστακτική ενεστώτα, 2ο πρόσωπο)
ΛΑΘΟΣ: επανέλαβε, κατήργησε (προστακτική ενεστώτα, 2ο πρόσωπο)
ΕΞΗΓΗΣΗ: Οι μετατροπές του –α- σε –ε-, ή –η-, ή του –ε- σε –η- γίνονται μόνο σε παρελθόντες χρόνους. Έτσι τα «επανέλαβε» και «κατήργησε», εν προκειμένω, είναι στον 3ο ενικό αορίστου.

ΣΩΣΤΟ: χαιρόταν (3ος ενικός) – χαίρονταν (3ος πληθυντικός)
ΛΑΘΟΣ: χαίρονταν (3ος ενικός) – χαιρόταν (3ος πληθυντικός)
ΕΞΗΓΗΣΗ: χαιρόμουν - χαιρόσουν - χαιρόταν - χαιρόμασταν - χαιρόσασταν - χαίρονταν (το «χαίρομαι» το έχω χρησιμοποιήσει σαν παράδειγμα)

ΣΩΣΤΟ: ό,τι (οτιδήποτε)
ΛΑΘΟΣ: ότι (οτιδήποτε)
ΕΞΗΓΗΣΗ: χωρίς το -,- το "ότι" γίνεται ειδικός σύνδεσμος, που εισάγει πρόταση, αλλάζει, δηλαδή, νόημα. (πχ: "ό,τι και να πω..." - "είπα ότι θα πάω")

ΣΩΣΤΟ: μέτρον άριστον
ΛΑΘΟΣ: παν μέτρον άριστον
ΕΞΗΓΗΣΗ: μέτρον άριστον = είναι καλό να έχεις μέτρο, το μέτρο είναι το σωστό / παν μέτρον άριστον = κάθε μέτρο είναι σωστό

ΣΩΣΤΟ: ουδέν καινόν υπό τον Ήλιον
ΛΑΘΟΣ: ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον
ΕΞΗΓΗΣΗ: καταλαβαίνετε τι σημαίνουν και τα δύο, η σωστή είναι η πρώτη.

ΣΩΣΤΟ: αβγό – αφτί
ΛΑΘΟΣ: αυγό - αυτί
ΕΞΗΓΗΣΗ: Παραπέμπω στον Μπαμπινιώτη: «[…]Άρα το –β– στη λ. προήλθε από φωνητική εξέλιξη και δεν δικαιολογείται να γραφεί με δίφθογγο –αυ–, σαν να υπήρχε εξαρχής στη λέξη.» (Γ.Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 2005∙ σ.43 (&σ.331-αφτί))

ΣΩΣΤΟ: όσον αφορά + αιτιατική
ΛΑΘΟΣ: όσον αφορά + για
ΕΞΗΓΗΣΗ: αυτό το τελευταίο ευτυχώς τείνει να εκλείψει (κι αυτό δεν είναι εξήγηση, ξέρω :p)

ΣΩΣΤΟ: έπεσε στο τσουβάλι με το αλεύρι κι έγινε κάτασπρη στην κυριολεξία ( ωραίο παράδειγμα ;ρ)
ΛΑΘΟΣ: έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα / έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση (την πήρε στον ώμο κι έφυγε)
ΕΞΗΓΗΣΗ: Το «κυριολεκτικά» περιγράφει κάτι που έχει πραγματικά συμβεί όπως το περιγράφουμε. Αλλιώς μιλάμε μεταφορικά.

ΣΩΣΤΟ: Τα cd, τα play off, τα won ton κοκ
ΛΑΘΟΣ: Τα cds, τα play offs, τα won tons κοκ
ΕΞΗΓΗΣΗ: Οι ξένες λέξεις στα ελληνικά είναι γένους ουδετέρου, στον ενικό, και άκλιτες. Η ελληνική γλώσσα μας έχει κάνει αυτή τη χάρη, ώστε να μην είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε τη γραμματική όλων των ξένων γλωσσών! (σημ: έχω ακούσει να λένε – στην τηλεόραση – ακόμα και «Gastarbeiters», τη στιγμή που ο πλυθηντικός της συγκεκριμένης λέξης στα Γερμανικά, είναι όπως και ο ενικός της, δηλαδή, «Gastarbeiter»)

ΣΩΣΤΟ: ερώτημα – ερωτήματα.
ΛΑΘΟΣ: ερωτηματικό: έχω ένα ερωτηματικό, μου δημιουργήθηκε ένα ερωτηματικό, προκαλεί ερωτηματικά, κλπ.
ΕΞΗΓΗΣΗ: Το ερωτηματικό είναι σημείο στίξης, το ερώτημα δηλώνει απορία.

ΣΩΣΤΟ: ουκ εν τω πολλώ το ευ
ΛΑΘΟΣ: less is more
ΕΞΗΓΗΣΗ: ουσιαστικά κανένα από τα δύο δεν είναι λάθος. Παρ’όλα αυτά, το δεύτερο είναι η ελεύθερη απόδοση του πρώτου, , του αρχαίου ρητού, δηλαδή, το οποίο, άλλωστε , αποδίδει το νόημά του καλύτερα. Μιλώντας Ελληνικά, γιατί αποποιούμαστε τη Γλώσσα μας για να χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερα αποδιδόμενη μετάφρασή της, που στερείται εύρους;

ΣΩΣΤΟ: το ποσό αυξάνεται, το πανί τεντώνεται

ΛΑΘΟΣ: το ποσό αυξάνει, το πανί τεντώνει

ΕΞΗΓΗΣΗ: υπάρχει και η παθητική φωνή – τη χρησιμοποιούμε όταν η ενέργεια επιστρέφει στο υποκείμενο ή όταν το υποκείμενο δέχεται κάποια ενέργεια.

ΣΩΣΤΟ: τοις εκατό, στα εκατό
ΛΑΘΟΣ: τα εκατό

Επίσης έχω έναν ενδοιασμό όσον αφορά το «παιδοφιλία» σε σχέση με το «παιδεραστία» (αφού έχω την υποψία ότι το πρώτο είναι εισαγόμενο).. Το «όσον αφορά το» το έγραψα εν γνώσει μου έτσι.

Οι παρατηρήσεις και οι προσθήκες είναι ευπρόσδεκτες!

Συγχωρέστε μου τυχόν λάθη! :]

____________________


(Σχετικά άρθρα)
http://maria-iliana.blogspot.com/2009/01/blog-post_25.html
http://maria-iliana.blogspot.com/2009/02/blog-post_06.html

Καρτ-ποστάλ από την Εθνική + υστερόγραφο στο Μονοπάτι των Χρωμάτων (μέρος 3ο)

Τα τούνελ στην Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως έγιναν πάλι ένα. Πάλι καλά, γιατί είχα αρχίσει να νιώθω μοναξιά!

Ευτυχώς, επίσης, που φρόντισαν και το καινούριο οδόστρωμα να κρατάει νεράκι, ώστε τα αυτοκίνητά μας να συνεχίσουν να μπορούν να πλένονται και από κάτω.

Στην Αθηνών-Λαμίας, κι αργότερα προς Βόλο, είδα σε ταμπέλες: «η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, τα έργα είναι μόνιμα»…. Χρειάζεται να πω ότι στην Ελλάδα που μένουμε, αυτά συνήθως, αν όχι πάντα, ισχύουν ανάποδα; Τουλάχιστον εκεί δεν πληρώνουμε διόδια για να οδηγούμε σε μονούς παράδρομους.


Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως ^

Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Μαστουρώνοντας στο «Μονοπάτι των Χρωμάτων» (μέρος 2ο)

Τελικά αυτός ο δρόμος είναι προσφορά προς την Κοινωνία, επιτελεί έργο πέρα από τα στενά όρια ενός δρόμου για να κινούνται αυτοκίνητα. Επιστρέφω σε αυτό το δώρο, λοιπόν (παραθέτω το προηγούμενο αφιέρωμα έτσι: http://maria-iliana.blogspot.com/2009/01/t.html γιατί δεν ξέρω ακόμα πώς να αφήνω link..), για να αναφέρω κάτι που ξέχασα την προηγούμενη φορά – ντροπή μου!

Αυτό το υπερθέαμα χρώματος και φωτός, λοιπόν, δε θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς να μας βοηθήσει να μπούμε και στην ανάλογη κατάσταση, ώστε να χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν πάντα και μερικοί παράλογοι τύποι – τσκ τσκ – που δε μπορούν να εκτιμήσουν αυτό που τους προσφέρεται στην ευτελή τιμή των 2,90 ευρώ και παραπονιούνται, ή και τσαντίζονται! Κι όμως, όλα έχουν προβλεφθεί από τους υπεύθυνους. Και το καταλαβαίνει κανείς μόλις μπει στη Σήραγγα του Αρτεμισίου!

Παρεμπιπτόντως, μετά από περίπου 20 χρόνια, το δεύτερο τούνελ άνοιξε κι αυτό! Η υπομονή μας ανταμείφθηκε! Και τα δύο έχουν τη μία λωρίδα κλειστή βέβαια, για να μη διαταραχθεί η ισορροπία και χαλάσει η άσκηση στωικότητας και υπομονής – παραπέμπω στο πρώτο κείμενο, ξανά.

Πίσω στη σήραγγα, λοιπόν. Αν η πανδαισία χρωμάτων και οι πιο ανθρώπινοι ρυθμοί οδήγησης δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να σε ηρεμίσουν, πόσο μάλλον αν έχουν καταφέρει το αντίθετο – γιατί όπως είπαμε υπάρχουν και περίεργοι άνθρωποι – λίγο αφού μπεις στο τούνελ, σε πιάνει μια ζαλάδα, μια βαθειά χαλάρωση, μια μαστούρα! Μέχρι να βγεις νιώθεις σαν να έχεις πιει 10 μπάφους. Τονίζω ξανά, ΜΟΝΟ με Ε2,90, σκεφτείτε πόσα θα δίνατε σε αντίστοιχο σπα! Υπεύθυνες γι’αυτό είναι οι τουρμπίνες στην οροφή των (ΤΩΝ!) τούνελ, που είναι σοφά μονίμως κλειστές. Προτιμήστε τις ημέρες και ώρες αιχμής, παρεμπιπτόντως, εάν θέλετε να βιώσετε αυτή την εμπειρία στο μέγιστο, τίποτα δε συγκρίνεται με τα μποτιλιαρισμένα στο τούνελ αυτοκίνητα και νταλίκες!

Έτσι, λοιπόν, αφήνεις όλες τις σκοτούρες πίσω σου, και φτάνεις στον προορισμό σου βαθειά χαλαρωμένος και καλύτερος άνθρωπος!

Και αν έχεις βαρεθεί τη ζωή σου, και δεν ξέρεις πώς να την εγκαταλείψεις, συστήνω μια βόλτα στην εθνική οδό Κορίνθου – Τριπόλεως. Το πιθανότερο είναι να δεις ότι η ζωή είναι ωραία, και κάθε αρνητική σκέψη μέσα σου θα διαλυθεί. Αν, παρόλα αυτά, είσαι ΤΟΣΟ αποφασισμένος, μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο έξω από τη σήραγγα. 10 λεπτά μέσα σε αυτή σε ώρα αιχμής, πιστεύω αρκούν να σε βοηθήσουν να φύγεις ευτυχισμένος!

Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως. Κοντά μας για μια καλύτερη ζωή, ή έναν ευτυχισμένο θάνατο!

Διόδια για το χωράφι.

Πάνω που νομίζεις ότι δε γίνεται να συναντήσεις κάτι πιο παράλογο από αυτό που βίωσες την τελευταία φορά, συμβαίνει κάτι που σου υπενθυμίζει ότι ζεις στην Ελλάδα.

Χθες πήγα στην ορκωμοσία του αδερφού μου στον Αυλώνα. Για την παράλογη μεταχείριση των χιλιάδων συγγενών και φίλων των φαντάρων από τους όποιους υπεύθυνους εκεί, δε θα «μιλήσω» σήμερα. Διότι υπήρξε κάτι που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση.

Στην έξοδο, λοιπόν, από την εθνική οδό προς Αυλώνα, υπήρχε μια μεγάλη σταματημένη ουρά από αυτοκίνητα. Σκέφτηκα ότι, ή η μισή Ελλάδα πήγαινε στην ορκωμοσία, ή είχε συμβεί κάποιο ατύχημα. Κάποιοι εργάτες έστηναν μια μεγάλη κατασκευή πάνω στην είσοδο της Εθνικής, φαντάστηκα πως θα γινόταν βενζινάδικο – τι άλλο θα μπορούσε να γίνει εκεί;

Και πάνω στη στροφή της εξόδου – αυτού του δαχτυλιδιού που σε βγάζει απ’τους μεγάλους δρόμους, ΠΑΝΩ στη στροφή, κάποιος είχε στήσει σταθμό διοδίων, κι η κατασκευή που έβλεπα στην είσοδο, προορίζεται για σταθμός επίσης! Πάνω στη στροφή, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεται η έξοδος από την εθνική. Επιπροσθέτως, αυτά τα διόδια ΔΕΝ ήταν για την εθνική – προφανώς, αφού είχαμε ήδη πληρώσει γι’αυτή, και βρίσκονταν έξω από το δρόμο. Ούτε πάνω, ή έστω πριν από κάποιον συγκεκριμένο δρόμο ήταν. Πληρώσαμε 2,75 ευρώ απλώς γιατί κάποιος έστησε διόδια στην έξοδο! Μετά τα διόδια ακολουθήσαμε ένα μικρό δρομάκι που οδηγούσε στο στρατόπεδο και σε κάτι χωράφια.

Συνήθως τα διόδια μπαίνουν στην αρχή – πριν πολλά χρόνια και στο τέλος – του έργου για το οποίο πληρώνουμε. Όχι σε συνδετικές οδούς. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ακόμα κι αν το κράτος γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του σταθμού διοδίων. Τόσο γιατί μπλοκάρει την έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο, με αποτέλεσμα να μποτιλιάρεται μία λωρίδα την εθνικής οδού σ’εκείνο το ύψος, όσο και γιατί δεν είναι πάνω σε κανέναν παλιό, ή καινούριο δρόμο. . Αν μη τι άλλο, η Ελλάδα μας προκαλεί καθημερινά να αμφισβητούμε αυτά που νομίζαμε πως ξέραμε, μας κάνει ανήσυχα πνεύματα! ….

Όχι άλλο πεύκο!

Αυτή την εμμονή με το πεύκο στα ελληνικά βουνά, πόσω μάλλον στα αστικά, δεν την καταλαβαίνω. Η Πεντέλη, παραδείγματος χάριν, καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο, και κάθε φορά στην αναδάσωση χρησιμοποιούνται πεύκα∙ μάλλον τα πλέον εύφλεκτα δέντρα. Ποιος ο λόγος; Ακόμα κι αν είναι πιο φθηνά από άλλα είδη δέντρων – αυτό δεν το γνωρίζω, είναι απλώς η μόνη λογική υπόθεση που μπορώ να κάνω – ποιο το νόημα να φυτεύονται αν είναι να χρησιμεύουν απλώς σαν προσάναμμα για την επόμενη και μεγαλύτερη πυρκαγιά του χρόνου; Και να ξαναφυτεύονται.

Δεν ξέρω τι δέντρα είχε η Πεντέλη και τα υπόλοιπα βουνά της Αττικής κατά την αρχαιότητα, δεν πιστεύω όμως ότι θα αλλάξει προς το χειρότερο ο χαρακτήρας της πόλης αν τα πεύκα αντικατασταθούν από πιο ανθεκτικά στη φωτιά δέντρα. Το πεύκο με το ρετσίνι, τις πευκοβελόνες και τα κουκουνάρια, είναι η χαρά της φωτιάς. Υπάρχουν δέντρα που είναι δύσκολο να καούν. Θα μπορούσαν να φυτευτούν ελαιόδεντρα, για παράδειγμα, ή, όπως έμαθα – προφανώς δεν είμαι φωτεινή παντογνώστης – βελανιδιές, ή οξιές. Έμαθα, για παράδειγμα, ότι σε πυρκαγιά στον Όρβηλο (σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας) το 2000 , το δάσος με τις βελανιδιές γλύτωσε, αφού η φωτιά κατέκαψε τη χαμηλή βλάστηση, τα δέντρα, όμως, έμειναν ανέπαφα. Ουσιαστικά η φωτιά έκανε απλώς αποψίλωση! Επιπλέον, τα δέντρα αυτά ευνοούν τη χλωρίδα σε έναν τόπο, σε αντίθεση με τα πεύκα. Ενώ τα ελαιόδεντρα, εκτός από δέντρο-σύμβολο για την Αθήνα, θα μπορούσαν οι αντίστοιχοι δήμοι, ή και απλώς οι πολίτες, να τα φροντίζουν και να τα εκμεταλλεύονται.

Ποιος ο λόγος, λοιπόν, σε κάθε αναδάσωση να χρησιμοποιούνται πεύκα; Δε θα θέλατε ένα σκιουράκι στην αυλή σας;