Γιόσεφ Κεδίκογλου und das Griechische rechte Reich..

Πρώτα έχουμε το κλισέ "όλοι να καταδικάσουν την τρομοκρατία χωρίς υποσημειώσεις και χωρίς αστερίσκους", ποινικοποιώντας, έτσι, και την αναζήτηση των αιτιών που μπορεί να οδηγούν κάποιους σε αντίστοιχες πράξεις. 

Έπειτα έχουμε το κατάπτυστο βίντεο με αυτή την απίστευτη κοπτορραπτική της νέας "δημοκρατίας", που άλλαξε τα φώτα στα λεγόμενα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (στο οποίο και πάλι δεν έλεγε όσα του καταλόγιζαν), συνοδευόμενο από τα πολωτικά και πέρα για πέρα διαστρεβλωτικά σχόλια του εκπροσώπου της κυβέρνησης. Και αφού δόθηκε το αυθεντικό βίντεο στη δημοσιότητα, η νέα “δημοκρατία” επιμένει να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο.. Είναι σοβαροί; Ρητορική ερώτηση.. Όπως ρητορική θα ήταν και το αν έχουν καθόλου ντροπή – δεν έχουν, προφανώς. Φαίνεται, δυστυχώς, πως η απουσία της είναι μάλλον αναγκαία συνθήκη για να γίνει κανείς πολιτικός (πλην εξαιρέσεων θέλω να ελπίζω, δεν μπορεί, θα υπάρχουν, δε θέλω να είμαι άδικη). 

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο θέμα ντροπής. Σε συνδυασμό με την ευρύτερη πολιτική που ακολουθούν, τέτοιες ενέργειες φτάνουν να γίνονται έως και απειλητικές για την εθνική ασφάλεια – και το έθνος είμαστε ΕΜΕΙΣ, εγώ κι εσύ που το διαβάζεις, κι η μάνα σου, ο αδερφός σου, η κόρη σου, οι φίλοι σου.  Όταν το κυβερνών κόμμα καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους, μάλλον έχουμε περάσει σε αρκετά επικίνδυνη φάση ή προσπαθούν να μας περάσουν σε τέτοια, έστω. Μήπως είναι καλά να αρχίσουν να παίρνουν πόδι πριν τα πράγματα εξοκείλουν πολύ περισσότερο; Αυτοί και τα τηλεοπτικά κανάλια μαζί, που αν κάποιος δε βγαίνει απ’το σπίτι του και δεν έχει άλλους τρόπους ενημέρωσης, σίγουρα ζει σε μία εικονική κυβερνητική πραγματικότητα.  Ας πάνε στον αγύριστο, γιατί δεν είμαστε πολύ μακριά απ’το να πάμε εμείς, έτσι που πάμε. Μας θυσιάζουν όλους για να πίνουν καφέ με τους αρχηγούς άλλων κρατών και να νιώθουν κάποιοι (στην πολύ αθώα εκδοχή), δεν ψοφάμε αρκετά γρήγορα και θα μας βάλουν και να σφαχτούμε μεταξύ μας μια ώρα αρχύτερα;

Όχι ότι θα μπούμε στον κόπο να το κάνουμε στην κυριολεξία, *ΕΥΤΥΧΩΣ*, όμως με τόση αντιπάθεια που καλλιεργείται μεταξύ μας, που για κάποιους έχει ήδη γίνει μίσος, φοβάμαι ότι προτιμάμε να  ανεχόμαστε τα χειρότερα, φτάνει ο δίπλα, που έχει άλλη γνώμη από εμάς ως προς τον τρόπο που μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα, να γονατίσει..

Δεν είναι αστείο, δεν είναι ασήμαντο αυτό το τελευταίο περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται το κυβερνών κόμμα. Δεν πρέπει να το προσπεράσουμε ως τέτοιο. Αν πρέπει να καταδικάσουμε κάτι, είναι τέτοιες ενέργειες, και βάλτε και "υποσημειώσεις και αστερίσκους", πολλές υποσημειώσεις και πολλούς αστερίσκους, παρακαλώ, στην καταδίκη και αυτής της πράξης, και των τρομοκρατικών ενεργειών, ερευνήστε τα αίτια, βάλτε ΠΟΛΛΕΣ υποσημειώσεις! Διότι οι παρωπίδες θα γίνουν μάσκα για τον ύπνο και θα τον πάρουμε όλοι μας.

________

* Το βίντεο που έφτιαξε η νδ
* Οι δηλώσεις του Κεδίκογλου που το συνόδευαν: "Ο κατά δήλωσή του αναρχικός και φιλοτρομοκράτης Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, ο οποίος παραμένει ακόμα και τώρα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί σε ομιλία του το Mall, τέσσερις ημέρες πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα και καλεί απροκάλυπτα τους συντρόφους του να πάρουν τα όπλα"
* Τι πραγματικά είπε ο Διαμαντόπουλος

Καταγάλανο φέτος το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Κακλαμάνη!

Ωραία η ιδέα το φετινό χριστουγεννιάτικο δέντρο που κοσμεί την πλατεία Συντάγματος να αποτελείται από φυσικά έλατα που θα μεταφυτευθούν σε πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής. Παρ’όλα αυτά, αυτός ο κιτς ψυχρός γαλάζιος φωτισμός, είναι λίγο ύποπτος∙ για αστείο λόγο πάντως, όχι σοβαρό! Αν μη τι άλλο, μέσα στην ψυχρότητα του χειμώνα, του χιονιού και του πάγου, το δέντρο, υποτίθεται, στολίζεται ζεστά, να μας ζεστάνει τις καρδιές. Άλλωστε, τα πρώτα του φωτάκια προέρχονταν από κεριά, που για λόγους ασφάλειας κι ευκολίας μετεξελίχθηκαν στα γνωστά χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια∙ άλλοτε με γλυκό υπόλευκο, κιτρινωπό φως, άλλοτε με πολλά, παιχνιδιάρικα χρώματα – είναι η κατεξοχήν γιορτή της πιτσιρικαρίας, τα χριστούγεννα, άλλωστε, και τα παιδιά αναζητούν χρώματα, σχήματα και υφές που τους εξάπτουν τη φαντασία. Εσχάτως, έχουμε και το τόσο γήινο και οικολογικό την ημέρα, και τόσο high-tech/ spaced out/ ουάου/ γαλάζιο/ η-ΝΔ-ποτέ-δεν-πεθαίνει, συνάμα, τη νύχτα, χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, γιέα!

Χρόνια μας πολλά και καλά!

Ελλάδα η Πράσινη – από την πολλή οικολογική συνείδηση

Ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα, δεν έχω δει κολώνα για κολώνα στους δρόμους και τις εθνικές οδούς, που να μην υπάρχει η αφίσα του Καραμανλή για τις ομιλίες του (μα πώς το κατάφεραν αυτό;). Οι οποίες, πιστεύω, έχουν γίνει από 100% ανακυκλωμένο χαρτί, ενώ μετά το πέρας των ομιλιών για τις οποίες τυπώθηκαν, θα ξεκρεμαστούν και θα επανανακυκλωθούν. Φυσικά. Όπως, βεβαίως, και των υπολοίπων κομμάτων που έχουν κατακλείσει ταπεινά τις πόλεις.

Διότι στην Ελλάδα ζούμε, η οποία, σύμφωνα με τις προευρωεκλογικές διαφημίσεις της Νέας Δημοκρατίας, είναι η μόνη ανάμεσα στις δύο χώρες στον κόσμο που τηρεί τη συμφωνία του Κιότο για το περιβάλλον. Τι φτουράνε μπροστά μας οι σκανδιναβικές χώρες και η Γερμανία! Εμείς είμαστε οι απόλυτοι Οικολόγοι!

Γι’αυτό και είμαστε πηγμένοι στο παρθένο δάσος, εδώ στην Αθήνα περπατάς, και σε κουτσουλάνε παραδείσια πουλιά που αράζουν στα δέντρα ανάμεσα στα οποία πρέπει να ελιχθείς. Γι’αυτό άλλωστε και δε χρησιμοποιούμε καθόλου αυτοκίνητα, επειδή μέσα σε τόσο πυκνή βλάστηση, βολεύει το mountain bike. Ενώ τα ποτάμια μας, είναι τόσο γάργαρα και καθαρά, που δεν ξέρω και κανέναν να πίνει νερό από τη βρύση του σπιτιού του. Όλοι στο ποτάμι πάμε και γεμίζουμε τις στάμνες, για να ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση μέσα-έξω, και για να διαφυλάσσουμε τους φυσικούς πόρους συνάμα. Όπως κάνουμε, άλλωστε και με το ρεύμα. Για την παραγωγή του οποίου, η χώρα μας έχει αξιοποιήσει στο έπακρον τη χαρισματική της γεωγραφική θέση, πλούσια σε νερό, αέρα, και ήλιο. Και όχι μόνο δε σπαταλάμε νερό και ρεύμα, αλλά ακόμα και ξεραμένο φύλλο να δούμε στο δρόμο, το μαζεύουμε, και το πηγαίνουμε σε ειδικά διαμορφωμένους κάδους όπου μετατρέπεται σε λίπασμα.

Όσο για τις βιομηχανίες που εδρεύουν στην Ελλάδα, όλες επεξεργάζονται τα λύματα σε τέτοιο βαθμό, που τα στέλνουν σε σπα του εξωτερικού ως οξυγόνο και ιαματικό νερό.

Ε, με κάτι τέτοια, πώς να αμφισβητήσει κανείς, πόσω μάλλον εμείς που βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα, ότι δίπλα στο λήμμα «οικολογία» στα λεξικά, υπάρχει ο χάρτης της Ελλάδας;


ΥΓ: Από την προεκλογική αφίσα της ΝΔ «με σύμμαχο εσένα» (την οποία δε βρίσκω ΠΟΥΘΕΝΑ online), του Καραμανλή του λείπει μόνο το μουστάκι ;ρ

Τι φτουράνε μία Siemens, ένα «Βατοπέδι», ομόλογα, αυθαίρετα, αναψυκτήρια, Πακιστανοί, υποκλοπές, και κάτι «ψηλά», μπροστά σε 3 ντεσιμπέλ!

Μερικά χρόνια πριν, κάποιος πολύ δικός μου άνθρωπος, δούλευε σαν υπεύθυνος σε ένα μπαράκι. Μπήκε η αστυνομία να ελέγξει την ένταση της μουσικής, και σε μία αλλαγή ανάμεσα σε δύο τραγούδια, ξεπέρασε το όριο κατά 3 ντεσιμπέλ (το όριο είναι 80, για να καταλάβετε το μέγεθος της….παράβασης). Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το αυτόφωρο. Ως υπεύθυνος, πέρασε τη νύχτα του στο κρατητήριο, κι ακολούθησε δίκη. Η οποία, ως είθισται στη χώρα μας, πήρε αναβολές.

Γιατί το αναφέρω; Ο φίλος μου πήγε σήμερα στην πόλη όπου δούλευε τότε, για να δικαστεί για εκείνη την παράβαση. 3 χρόνια μετά, αν δεν κάνω λάθος, για 3 ντεσιμπέλ. Η δίκη αναβλήθηκε πάλι, λόγω απεργίας των δικηγόρων, οπότε θα χρειαστεί να «ξανατραβηχτεί» εκεί πέρα. Την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση, κλείνοντας τη Βουλή, παραγράφει εγκλήματα κατά του Δημοσίου και της χώρας, ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς ν’ανοίξει ρουθούνι. Όσοι πλούτισαν σε βάρος όλων μας, στη χειρότερη περίπτωση θα πάνε σπιτάκι τους να απολαύσουν τους καρπούς των κομπίνων τους. Κι ο κάθε άνθρωπος σαν κι εμάς θα συνεχίσει να τρέχει σε δίκες για 3 ντεσιμπέλ..

Αναρωτιέμαι, χωρίς να ελπίζω πραγματικά· άραγε γίνεται να ψηφιστεί ποτέ κάποιος νόμος που να καταργεί τις παραγραφές των αδικημάτων – εγκλημάτων εις βάρος όλων μας, από Κοινοβουλευτικά και επιχειρηματικά στελέχη; Είναι νομικά εφικτό να ψηφιστεί ένας νόμος που να αποδίδει δικαιοσύνη, επιτέλους; Ή θα ήταν τουλάχιστον αφελές να ελπίσω;

Ένας Ρουσόπουλος, πέντε σπίτια, και σκανδαλισμένοι δημοσιογράφοι που σοκάρονται. Γιατί είναι τόσο αγγελικά πλασμένος τούτος ο κόσμος μας!

Μπορώ να καταλάβω πολλούς λόγους για τους οποίους κάποιος τα βάζει με τον Ρουσόπουλο. Με αρκετούς συμφωνώ κι εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω, όμως, αυτή την εμπάθεια των ελλήνων δημοσιογράφων. Γιατί αυτό είναι το θέμα μου εδώ, όχι ο Ρουσόπουλος.

Τους πειράζει που έχει 4 σπίτια. Πόσοι έλληνες δεν έχουν σπίτι-κληρονομιά από παππούδες σε κάποιο χωριό; Μήπως τα έχει στην Αθήνα τα σπίτια; Σε χωριά τα έχει.. Και αυτή τη «βίλα», πια, στο Κολωνάκι την έχτισε, ή στην Εκάλη; Στο Καπανδρίτι είναι! Δεν κοστίζει το ίδιο, ούτε το οικόπεδο, ούτε το σπίτι…. Και όχι, για μένα, τουλάχιστον, δεν είναι καθόλου τρομερό να χτίσει κανείς «βίλα» στο Καπανδρίτι μετά από κάμποσα χρόνια δουλειάς σε ένα από τα πιο καλοπληρωμένα επαγγέλματα στην Ελλάδα. Ή μήπως οι «μεγαλοδημοσιογράφοι» που λύσσαξαν πια με τα σπίτια του Ρουσόπουλου έχουν λιγότερα περιουσιακά στοιχεία; Αν και πολλοί εξ’αυτών δεν έχουν και πολλά στο δικό τους όνομα, φοβούμενοι τις εκάστοτε αγωγές εναντίων τους. Τα γράφουν σε συγγενείς, ή σε «εταιρίες» κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ή μήπως έπρεπε ο άνθρωπος να πουλήσει την περιουσία του απλώς και μόνο για τα μάτια του κόσμου – κι ας μάζευε εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα από την πώλησή τους; Στη δημοσιογραφική Ελλάδα μόνο ό,τι φαίνεται μας απασχολεί.

Δεν υπερασπίζομαι τον Ρουσόπουλο. Στο κάτω-κάτω, δεν ξέρω ποιον να πιστέψω, και ως συνήθως δεν πολυπιστεύω κανέναν – και το δάχτυλο στην πληγή να βάλω, πάλι αμφισβητώ. Δεν μπορώ, όμως, να παρακολουθώ, ή να διαβάζω, εμπαθείς δημοσιογράφους. Που μου θυμίζουν το κλασσικό ανέκδοτο με τον Έλληνα, που επειδή ο γείτονας έχει δύο γαϊδάρους ενώ ο ίδιος έναν, ζητά απ’το θεό να σκοτώσει τον έναν απ’τους γάιδαρους του γείτονα.

Για να μη μιλήσω, πια, γι’αυτόν τον ανδριάντα του Πρετεντέρη που έχει στηθεί από τα ΜΜΕ.. Μόνο δική μου εντύπωση ήταν ότι οι ερωτήσεις του προς τον Ρουσόπουλο ήταν σαν να παίρνει συνέντευξη από τον κολλητό του που θέλει να του φτιάξει την εικόνα; Μου θύμισε συνέντευξη του Ρουβά στον Χατζηνικολάου – νομίζω έδωσα σαφή εικόνα. Επειδή είπε τη φράση «συλλογή κατοικιών», πχ, έγινε ξαφνικά δημοσιογράφος με πυγμή. Ή επειδή έλεγε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής «εγώ δε συμφωνώ μαζί σας, αλλά εντάξει». Τους έχει μάθει ποτέ κανείς να παίρνουν συνεντεύξεις;! ΠΟΙΟΝ ενδιαφέρει αν ο ίδιος συμφωνεί, ή όχι με τον εκάστοτε συνεντευξιαζόμενο; Το αντικείμενο μίας συνέντευξης ΔΕΝ είναι ο δημοσιογράφος που την κάνει, ο δημοσιογράφος υποτίθεται πρέπει να είναι αντικειμενικός και αμερόληπτος, όχι να παίρνει θέση. Μου έφερε στο μυαλό εικόνες από τον γλείφτη της τάξης. Αυτός και ο Αυτιάς, παρεμπιπτόντως. Που είναι σπασικλάκι στο διάβασμα, αλλά όχι και το πρώτο μυαλό, οπότε δεν καταφέρνει να μάθει ποτέ πραγματικά τίποτα, μόνο αποστηθίζει με ευλάβεια. Και που ρίχνει το απαραίτητο γλείψιμο στον καθηγητή, ενώ καρφώνει και τους υπόλοιπους συμμαθητές του, προσπαθώντας να έχει την εύνοιά του και να ξεχωρίσει. Δυστυχώς και οι περισσότεροι καθηγητές αντί να αποθαρρύνουν τέτοιες συμπεριφορές, συνήθως τις εκτιμούσαν δεόντως, και τελικά κάτι τέτοια ανθρωπάκια έφτασαν να έχουν πολύ σημαντικά πόστα σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Και φεύγοντας από τους «μεγαλοδημοσιογράφους» - τρομάρα τους – ήρθε η ώρα και των «μικρών». Αυτών που συνήθως γράφουν σε εφημερίδες. Όχι ρεπορτάζ. Για πολλούς πάνε αυτά. Τώρα πια γράφουν τη γνώμη τους (αν δεν παρουσιάζουν «φωτοτυπίες»), και πληρώνονται γι’αυτό. Πληρώνονται για να μας λένε συνέχεια πόσο κομπλεξικοί και τιποτένιοι είναι οι Έλληνες – όλοι μας, δηλαδή – σε αντίθεση με εκείνους – πού τι είναι; Που έχουν βαλθεί να αποδείξουν – στους εαυτούς τους όταν ξαναδιαβάζουν τα «άρθρα» τους τυπωμένα στις εφημερίδες τους – ότι ακόμα και κάτι παρακμιακό που μπορεί να τους αρέσει, είναι στην πραγματικότητα δείγμα κουλτούρας και ανώτερου πολιτισμού και όχι απλώς μία δική τους αδυναμία– ακόμα κι αν αναφέρονται σε «σκυλάδικα» τραγούδια, ή μελό κινηματογραφικές ταινίες με τον Καΐλα στην καλύτερη περίπτωση – κι αν σε κάποιους αυτά δεν αρέσουν, είναι δήθεν και βλάχοι που ντρέπονται να αγκαλιάσουν την κουλτούρα τους…. Αν δεν είσαι ίδιος με μένα είσαι παρακατιανός, κι αν είσαι ίδιος με μένα είναι γιατί με μιμείσαι. Έπιασα μια πένα και καβάλησα.

Άσχετο 1: Ο Αλογοσκούφης υποστηρίζει την κίνηση της Κυβέρνησης (λέμε και κανένα αστείο να περνά η ώρα) να χρηματοδοτήσει με 28 ΔΙΣ ευρώ τις τράπεζες, με ένα αφοπλιστικό επιχείρημα: Μπορεί να δώσουμε 28 ΔΙΣ ευρώ στις τράπεζες, αλλά θα κερδίζουμε 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ το χρόνο από αυτή τη συμφωνία! Ουάου! Μα τελικά κορόιδο τις πιάνει τις τράπεζες η «κυβέρνηση». Ποιος του έμαθε μαθηματικά; Αν και έτσι εξηγούνται διάφορα σχετικά με την ελληνική οικονομία..

Άσχετο 2: Ο Ομπάμα μας συμφέρει στην ηγεσία των ΗΠΑ. Επίσης συμφέρει και την Κένυα πάρα πολύ, αν κρίνουμε από τους πανηγυρισμούς της γιαγιάς του που δεν τον είδε ποτέ γιατί είναι μάνα του πατέρα του, με τον οποίο ο Ομπάμα δεν είχε και πολλά πάρε-δώσε. Ναι, όλους μας συμφέρει ο Ομπάμα. Γιατί γι’αυτό τον εξέλεξαν οι αμερικάνοι. Για να δώσει πίσω τη Μικρά Ασία στους Έλληνες και για να καθαρίσει την Αφρική από τη διαφθορά, την πείνα και τις αρρώστιες. Οι ΗΠΑ μπορεί να’χουν ένα σωρό εσωτερικά προβήματα, αλλά ποιος ασχολείται μωρέ; Εξάλλου, από πού κι ως πού να είναι πιο σημαντικό για τον μέσο Αμερικάνο αν θα έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας, ή αν θα σταματήσουν να υπάρχουν οικοδομικά τετράγωνα με τους άστεγους στη σειρά στο πεζοδρόμιο, από το να πιάσει ο Μπαράκ τον Κωστάκη απ’τον ώμο και να πει «Πάμε να δείξουμε στους παλιότουρκους τι εστί βερίκοκο!» (είναι πιο εκλεπτυσμένος απ’τον Μπους);

Άσχετο 3: και καθόλου πολιτικό. Μα φυσικά και κανένα μοντέλο δεν ξέρει καν τι είναι κοκαΐνη!

Άσχετο 4: Ο καλός πρωθυπουργός φαίνεται όταν πηγαίνει κόντρα σε αυτά που θέλει ο λαός και σε αυτά που ζητά η βουλή! Δεν το φαντασιώνεται τα βράδια ο Καραμανλής, ούτε τα είπε κάποιος δικτάτορας κάπου στον κόσμο. Λόγια του Μπλερ ήταν (θυμάται κανείς πώς συνεχίστηκε ο «πόλεμος» στο Ιράκ;). Έχει γίνει το σιωπηρό μότο των πολιτικών παγκοσμίως. Αν δεν ήταν ανέκαθεν. Τουλάχιστον εκείνος ο «θεματοφύλακας» της «δημοκρατίας» το δήλωσε και δημοσίως. (Λόγω των ημερών θυμάμαι μεγάλες πολιτικές στιγμές της εποχής μας….)

Άσχετο 5: Μόνο από τα ΜΜΕ έχω πάρει χαμπάρι τη διεθνή οικονομική κρίση. Στο «μεγάλο κραχ» ο κόσμος πηδούσε από τα μπαλκόνια, αν μη τι άλλο. Σε αυτή την κρίση, μεταξύ άλλων, έχει πέσει η τιμή της βενζίνης. Κατά τα άλλα, τα τελευταία 10 χρόνια σε «κρίση» βρισκόμαστε στην Ελλάδα, κι αν τώρα τη ζει και ο υπόλοιπος κόσμος, εμείς τι να καταλάβουμε από αυτήν; Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια..

Σιγά μη βγει περπατώντας ο Χρήστος Ζαχόπουλος από το νοσοκομείο.

Εξηγούμαι. Τόσο βαθιά που είναι χωμένος σε όσα η κυβέρνηση, και ειδικά το σόι Καραμανλή, θα ήθελαν να συμβαίνουν προς όφελός τους χωρίς να γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι, για να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια, υπάρχει περίπτωση να τον αφήσουν να πάει σε δίκη; Γιατί μετά το νοσοκομείο προφανώς τον περιμένουν τα έδρανα του δικαστηρίου, αν δεν έχει καταλυθεί το κράτος μας ακόμα. Αυτό που βλέπω να γίνεται είναι όταν βρει τις αισθήσεις του να μην το μάθουμε ποτέ. Να πει ό,τι έχει να πει στον κύκλο που «πρέπει», και μετά να τον φάνε ήσυχα κι ωραία, «τελικά υπέκυψε στα τραύματά του».

5 μη κυβερνητικές οργανώσεις που επιχορηγούνται από το υπουργείο πολιτισμού. Από πότε έχουν πάρε-δώσε, άρα και εξάρτηση, με το κράτος οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις»;

Πρόεδρος της μίας – «Ανέμη» - η σύζυγος του πρωθυπουργού. Θα ήθελα να ξέρω την ανάμιξη του Χ. Ζαχόπουλου και στην απόκτηση του πτυχίου της επίσης.

Επί της γραμματείας του τάφοι των Σαλαμινομάχων ρίχτηκαν στη θάλασσα, στον υγρό τάφο των τριήρεων της ιστορικής ναυμαχίας, και ο χώρος μετετράπη σε νεκροταφείο πλοίων, σε σκουπιδότοπο πάνω στα ιερά και όσια της εθνικής μας κληρονομιάς. Η ναυτιλιακή υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες καταστροφές ανήκει στη σύζυγο του κυρίου(;) Αχιλλέα Καραμανλή. Παραπέμπω σε προηγούμενο άρθρο σχετικά με τη λατόμηση του όρους Λαϊλιά στις Σέρρες, απόπειρα τεράστιας οικολογικής καταστροφής αποσκοπούσα σε πρόσκαιρο υπερκέρδος, με έναν από τους πρωτοστάτες τον κύριο…Α.Καραμανλή.

Επίσης, στην εκπομπή του κ. Χαρδαβέλα, σε μία από τις ευτυχείς στιγμές που δεν ασχολήθηκε με UFO και φαντάσματα, αλλά με πιο ουσιαστικό για την καθημερινότητα, το παρόν και το μέλλον μας θέμα, είδα με τα μάτια μου να σκάβεται αρχαιολογικός χώρος στη Χίο, με τις ευχές του υπουργείου πολιτισμού, για να χτιστεί πολυκινηματογράφος!

Θυμάται κανείς κάποιον Βασίλη Ζαχόπουλο; Πρόεδρος της ομοσπονδίας του καράτε, εκπαιδευτής αστυνομίας, στρατού και ειδικών δυνάμεων, οικογενειάρχης. Πέθανε στη φυλακή από καρδιά, αφού συνελήφθη για επίθεση με χειροβομβίδες στο σπίτι του αδερφού της ερωμένης του, ενώ αποκαλύφθηκε και ότι πουλούσε προστασία. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των δύο Ζαχόπουλων. Δε γνωρίζω, θα ήθελα εάν κάποιος ξέρει να με διαφωτίσει. Η εξωτερική ομοιότητα είναι πάντως ιδιαίτερη, καθώς και η καταγωγή.

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να αναφέρω κάτι καινούριο, κάτι που κάποιοι δημοσιογράφοι, ή ενεργοί πολίτες δεν έχουν ήδη ανα/αποκαλύψει. Τα γράφω για να τα καταγράψω, κάπου. Για να μην ξεχαστούν κι αυτά όπως τόσα άλλα όταν κάποιο όμορφο θέμα τύπου «Ζωνιανά» βγει στην επικαιρότητα ξανά για να το κουκουλώσει – τα ναρκωτικά είναι πάντα καλό θέμα, αναμοχλεύει το συναίσθημα, εξοργίζει, πουλάει. Το καταγράφω για να ζει. Και γιατί θέλω να δω και εάν διαθέτω ικανότητες μέντιουμ, να δω εάν τελικά ο «κύριος» θα επιζήσει για να δικαστεί. Και για να μην το ξεχάσω ούτε η ίδια. Για να έχω ένα ακόμα κομμάτι του παζλ όταν κάτι καινούριο προκύψει κατά τη διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας από τη συγκεκριμένη συντεχνία. Για να δούμε….

Εξωτερική Πολιτική Επιπέδου σε εγχώρια μουσικά (….) βραβεία

Συνειδητοποίησε κανείς τι έγινε σήμερα; Η υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, παρέδωσε μουσικό βραβείο αμφιβόλου θεσμού σε λαϊκή τραγουδιάρα. Ένιωσα ξεφτίλα ως Έλλην. Ο υπουργός εξωτερικών είναι θεσμός! Δεν μπορεί ο καθένας σαν υπουργός εξωτερικών να εμφανίζεται όπου του καπνίσει και να βραβεύει όποιον γουστάρει. Ας πήγαινε εκεί σαν Ντόρα Μπακογιάννη, που και πάλι, λίγη υπομονή μέχρι να σταματήσει να κατέχει αυτό το αξίωμα, δε θα πείραζε να κάνει.

Και πού; Στα «Αρίων»! Είδε ποτέ κανείς τον Colin Powel να δίνει grammy; Που έχουν κι ένα κάποιο κύρος σαν βραβεία, δηλαδή, κι οι καλλιτέχνες εκεί κάποιο μεγαλύτερο ειδικό βάρος, και παγκόσμια επιρροή. Και πάει η υπουργός εξωτερικών της χώρας μας να βραβεύσει τη «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’αγόρι μου» - «θα τραγουδάω και σαν μούμια απ’τον τάφο» Μαρινέλα;

Ντροπή. Για το κράτος που ζω και για τους εκπροσώπους μου, ένιωσα. Που δεν τη διάλεξα να με εκπροσωπήσει σαν υπουργός εξωτερικών, δηλαδή, κανείς μας δεν τη διάλεξε, κι αυτός θα ήταν ένας λόγος παραπάνω να μας σεβαστεί όλους περισσότερο. Διότι όπως είπα, ο υπουργός εξωτερικών είναι θεσμός. Και ως τέτοιος πρέπει να συμπεριφέρεται όποιος κατέχει αυτό το αξίωμα. Αλλά ποιος να πονάει το κεφαλάκι του τώρα με τα σκοπιανά και τα κυπριακά και δε συμμαζεύεται. Δείχνουμε το κύρος και την πυγμή της χώρας στο εξωτερικό βραβεύοντας μια λαϊκή τραγουδίστρια που δεν καταλαβαίνει ότι δε μπορεί πια να τραγουδήσει.

Αν ήμουν πρωθυπουργός αύριο θα την καλούσα στο γραφείο μου να μου δώσει εξηγήσεις και να της ζητήσω να παραδώσει το υπουργείο. Δυστυχώς πρωθυπουργός είναι ο Κωστάκης Καραμανλής.

Κατάντια

Πολιτική, πολιτικοί, εκλογές, έργα και ημέρες δικές τους, δικές μας, δικές μου

Πάνε μέρες τώρα που δεν έχω τι να γράψω.. Η επικαιρότητα αφορά κομματικές - πασοκικές ουσιαστικά - εξελίξεις. Η προσωπική μου επικαιρότητα, από την άλλη, είναι μία δι-βδομαδιαία ταλαιπωρία λόγω επισκευής αυτοκινήτου - έπεσε πάνω μου ο πίσω μου σε μποτιλιάρισμα και μ'έριξε στον μπροστινό, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να γίνει ακορντεόν. :ρ Το οποίο είχε και σαν αποτέλεσμα να χρειαστεί για δύο εβδομάδες να εγκαταλείψω το σπίτι μου, ώστε να μπορώ να μετακινούμαι. Ως εκ τούτου, είμαι αρκετά απασχολημένη με τα ποταπά προσωπικά μου ξεβολέματα.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ, μια που είναι και της μόδας τελευταία.... Δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Η αριστερά, διαχρονικά, ποτέ δεν κρατήθηκε ενωμένη για αρκετά χρόνια. Ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι'αυτό το κόμμα. Είναι κρίμα για πολλούς λόγους - ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Κυρίως είναι κρίμα γιατί τυπικά έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια - προφανώς κανείς δε ζει στο σύννεφο όπου το ΠΑΣΟΚ είναι "σοσιαλιστικό", έστω πραγματικά "αριστερό" κόμμα, εξ'ου και την πλήρωσε στις εκλογές, δις. Ο πατέρας το έφτιαξε, στις μέρες του γιου θα αποτελειωθεί. Λέω στις μέρες, γιατί ακόμα κανείς δεν ξέρει ποιος θα ηγείται αυτού σε ένα μήνα. Αν μπορώ να κάνω μια πρόβλεψη πάντως, και αντίθετα από αυτό που όλοι οι πολιτικοί "αναλυτές" στηρίζουν, πιστεύω ότι στα χέρια του Βενιζέλου θα πάει άπατο. Όσος κόσμος είχε απομείνει σε αυτό το κόμμα, από τη βάση που το στήριζε, θα πάει γι'άλλα. Διότι φάνηκε καθαρά ότι το αποδοκίμασαν λόγω της δεξιάς στροφής του - στο ΠΑΣΟΚ το λένε είτε κέντρο, είτε εκσυγχρονισμό - και πότε ήταν πραγματικά αριστερός ο Βενιζέλος; Κι αν ήταν, δεν έχω διακρίνει τίποτα το αριστερό στην εν γένει παρουσία του τον τελευταίο καιρό, πόσο μάλλον αυτό που λένε "πολιτικό πολιτισμό", ή "πολιτικό ήθος". Πολύ περιληπτικά, από ένας αξιοσέβαστος ρήτορας, και από τους λίγους πολιτικούς που στο παρελθόν εκτιμούσα, έγινε ένας από τους πλέον αλαζόνες και υπερόπτες - εδώ και κάποια χρόνια.

Όσο για τον Γιώργο.... Πάλι δεν ξέρω από πού να το πιάσω.. Την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών, βρισκόμουν στο Βερολίνο, ως φοιτήτρια, πάνω στις διεθνείς σχέσεις. Ήταν η εποχή που χόρευε με τον Ισμαήλ Τζεμ, το "φίλο" του. Που είχαμε "καλές σχέσεις" με την Τουρκία.

Να σας πω τη δική μου εμπειρία από τις καλές μας σχέσεις λοιπόν. Όλο το Βερολίνο ήταν γεμάτο αφίσες οι οποίες απεικόνιζαν όμορφα μικρασιατικά παράλια και αρχαία ελληνικά μνημεία, που έγραφαν "Kein Traum kann schoener sein - Tuerkei". Μετάφραση: κανένα όνειρο δε μπορεί να είναι ομορφότερο - Τουρκία. Μάλιστα. Η τουριστική εκστρατεία της διπλανής χώρας περιλάμβανε οικειοποίηση, με διακριτικό τρόπο, της ελληνικής παρουσίας επί χιλιάδες χρόνια εκεί όπου τώρα κατοικούν οι ίδιοι. Βέβαια είναι πασίγνωστο ότι οι τούρκοι είναι "μανούλες" στη διπλωματία. Κι ότι στη χώρα μας είναι παντελώς άσχετοι - το θέμα σχετικά με την ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ θα το θίξω, σίγουρα πάντως, άλλη φορά.

Και σαν "μανούλες" στη διπλωματία, έστειλαν και τον πρόξενό τους στο Βερολίνο στο πανεπιστήμιο να μας μιλήσει. Το μάθημα που παρακολουθούσα όταν ήρθε - γινόταν από τουρκο-κούρδο, λεγόταν "η τουρκία στην ΕΕ", παρεμπιπτόντως - ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε. Η ομιλία του - τι έκπληξη - δεν αφορούσε τόσο την Τουρκία, όσο τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, την αντιτουρκική προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα (σύμφωνα με τον πρόξενο), το μίσος μας γι'αυτούς, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Όταν προσπάθησα ν'αρθρώσω λέξη, ο καθηγητής με επέπληξε που δε σέβομαι τον κύριο πρόξενο. Γιατί αναφέρω τη συγκεκριμένη εμπειρία; Διότι συνέβη ακριβώς την ίδια εποχή που είχαμε τόσο "καλές" και "φιλικές" σχέσεις με την τουρκία. Το οποίο, μετά και το συγκεκριμένο συμβάν, για μένα μεταφραζόταν σε καλές φιλικές και πάνω απ' όλα αφελείς σχέσεις του κυρίου Παπανδρέου με τον κύριο Τζεμ, που προφανώς δεν ήταν ΤΟΣΟ αφελής, ώστε να πιστεύει ότι ένας χορός με τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας σημαίνει ότι η χώρα του σταματάει να διεκδικεί ό,τι θεωρεί καλύτερο για την ίδια.

Η γνώμη μου για τον "Γιωργάκη" δεν είναι ότι είναι κακός. Τον βρίσκω, ίσως, αφελή. Νομίζω ότι ο λόγος που δεν είχε πει σε κανέναν σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, ήταν απλώς ότι ούτε ο ίδιος το είχε προγραμματίσει - του ήρθε αυθόρμητα αφού του την έδωσε που επικρατούσε παγωμάρα στο ακροατήριο, και κανείς δεν τον επεφήμησε για τίποτα απ'όσα είπε - το χειροκρότημα στο άκουσμα του ονόματος "Ανδρέας Παπανδρέου" δεν πιάνεται, οι πασόκοι χειροκροτούν ακόμα και στον ύπνο τους αν πει κανείς το "σύνθημα" :ρ

Όσο για το λόγο του.... Σαν περιεχόμενο τον βρήκα πολύ σωστό. Ό,τι είπε ήταν αληθινό, και σε απόλυτη επαφή με την πραγματικότητα. Ναι, αλλά όχι από αυτόν που ήταν επικεφαλής του κόμματος επί 4 χρόνια!!!! Μιλούσε σαν να ήταν έξω απ'όλα αυτά, κι ας είπε ότι φταίει και ο ίδιος. Σαν να έλεγε ότι τόσα χρόνια δεν ήταν αρχηγός του κόμματος, αλλά εκπρόσωπος τύπου των υπολοίπων στελεχών....

Νομίζω ότι η αξιοπρέπεια του σοσιαλισμού στη χώρα μας μπορεί να σωθεί μόνο εάν πάψουν τα διάφορα κόμματα να αυτοαποκαλούνται "σοσιαλιστικά".

Και είναι κρίμα για όλους να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και για τους νεοδημοκράτες. Διότι όταν δεν υπάρχει "αντίπαλον δέος", έστω και στην κατάστασή του, υπάρχει ασυδοσία. Κι αν ως τώρα πιστεύαμε ότι κανείς δε λογοδοτεί σε κανέναν στην εκάστοτε κυβέρνηση, φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος ότι μπορεί και να σηκωθούν από την καρέκλα τους.... Ή μήπως υπάρχει κανένα άλλο κόμμα που διατίθεται ή μπορεί να πάρει τη θέση που ως τώρα έχει το ΠΑΣΟΚ;

Όταν η μόνη περίπτωση να κυβερνήσουν τα μικρά κόμματα είναι ως συνεργάτες σε κυβέρνηση συνασπισμού, κι αυτή την περίπτωση την αποκλείουν, προφανώς δεν προτίθενται να βρεθούν ποτέ ενώπιον οποιωνδήποτε ευθυνών. Διότι είναι ΥΠΕΡΟΧΟ να μιλάει κανείς για κατώτατο μισθό 1200 ευρώ, και ένα σωρό όμορφα πράγματα για όλο τον κόσμο. Κι εγώ θα'θελα να μην πεινάει κανείς, όλοι να έχουν χρήματα, και να ζουν υγιείς κι ευτυχισμένοι. Εσύ όμως που επικρίνεις τα "κόμματα εξουσίας" γι'αυτό, έχεις τη λύση να αλλάξεις τα πράγματα; Διότι εάν την έχεις, και αρνείσαι τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση όπου θα μπορούσες να συμβάλλεις ώστε ν'αλλάξει η ζωή των πολιτών προς το καλύτερο, είσαι πολύ χειρότερος από αυτούς που δεν έχουν τη λύση, ή έστω δεν τους ενδιαφέρει να την ψάξουν. Όχι; Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι πολύ απλά λένε ωραία λόγια εκ του ασφαλούς. Και μάλλον δεν είναι μόνο δικό μου αυτό το συμπέρασμα, αλλιώς τώρα θα μας κυβερνούσε το ΚΚΕ..

Έλεγα ότι σ'αυτό μου το blog δε θα γράψω για κόμματα. Για πολιτική ναι, αλλά όχι για κόμματα. Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ πως ακόμα κι αν μίλησα για κόμματα, η ουσία δεν ήταν κομματική, αλλά πολιτική. Βέβαια, τα συμπεράσματα είναι του καθενός που θα το διαβάσει.

Για το τέλος να πω ότι ελπίζω κάποια μέρα να ισχύει η απλή αναλογική στις εκλογές (και να γίνει επιτέλους ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας - και όχι, δεν ψήφισα καν σε αυτές τις εκλογές, και η αποχή μου ήταν, για μένα, συνειδητή πολιτική πράξη, και όχι βαρεμάρα). Πού είναι το κακό, δηλαδή, να μη σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση, όταν αυτή δεν εκπροσωπεί πάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας; Και γιατί είναι κακό σε μια κυβέρνηση να συμμετέχουν τα ικανότερα στελέχη από διάφορους πολιτικούς χώρους, αντί για τον ξάδερφο και τον μπατζανάκη, και ούτω καθεξής, του πρωθυπουργού; Από πού κι ως πού, δε, μία "δημοκρατική" (ναι, είναι ανέκδοτο πια) χώρα κυβερνά μία παράταξη που εκπροσωπεί λιγότερους από τους μισούς πολίτες; Χωρίς το παρόν εκλογικό σύστημα οι οικολόγοι θα είχαν 2 θέσεις στη βουλή - αυτές πήγαν στη ΝΔ. Υπάρχει περίπτωση οι άνθρωποι που ψήφισαν τους οικολόγους να ήθελαν ποτέ να δώσουν τη συγκατάθεσή τους να τους κυβερνήσει η ΝΔ; Δεν είναι αυτό απόλυτη ασέβεια και χλευασμός προς την πολιτική επιλογή χιλιάδων ελλήνων; Εκλογές τραβεστί.... Για τη "δημοκρατία", σε επόμενο blog.