Καταγάλανο φέτος το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Κακλαμάνη!

Ωραία η ιδέα το φετινό χριστουγεννιάτικο δέντρο που κοσμεί την πλατεία Συντάγματος να αποτελείται από φυσικά έλατα που θα μεταφυτευθούν σε πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής. Παρ’όλα αυτά, αυτός ο κιτς ψυχρός γαλάζιος φωτισμός, είναι λίγο ύποπτος∙ για αστείο λόγο πάντως, όχι σοβαρό! Αν μη τι άλλο, μέσα στην ψυχρότητα του χειμώνα, του χιονιού και του πάγου, το δέντρο, υποτίθεται, στολίζεται ζεστά, να μας ζεστάνει τις καρδιές. Άλλωστε, τα πρώτα του φωτάκια προέρχονταν από κεριά, που για λόγους ασφάλειας κι ευκολίας μετεξελίχθηκαν στα γνωστά χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια∙ άλλοτε με γλυκό υπόλευκο, κιτρινωπό φως, άλλοτε με πολλά, παιχνιδιάρικα χρώματα – είναι η κατεξοχήν γιορτή της πιτσιρικαρίας, τα χριστούγεννα, άλλωστε, και τα παιδιά αναζητούν χρώματα, σχήματα και υφές που τους εξάπτουν τη φαντασία. Εσχάτως, έχουμε και το τόσο γήινο και οικολογικό την ημέρα, και τόσο high-tech/ spaced out/ ουάου/ γαλάζιο/ η-ΝΔ-ποτέ-δεν-πεθαίνει, συνάμα, τη νύχτα, χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, γιέα!

Χρόνια μας πολλά και καλά!

Όχι άλλο πεύκο!

Αυτή την εμμονή με το πεύκο στα ελληνικά βουνά, πόσω μάλλον στα αστικά, δεν την καταλαβαίνω. Η Πεντέλη, παραδείγματος χάριν, καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο, και κάθε φορά στην αναδάσωση χρησιμοποιούνται πεύκα∙ μάλλον τα πλέον εύφλεκτα δέντρα. Ποιος ο λόγος; Ακόμα κι αν είναι πιο φθηνά από άλλα είδη δέντρων – αυτό δεν το γνωρίζω, είναι απλώς η μόνη λογική υπόθεση που μπορώ να κάνω – ποιο το νόημα να φυτεύονται αν είναι να χρησιμεύουν απλώς σαν προσάναμμα για την επόμενη και μεγαλύτερη πυρκαγιά του χρόνου; Και να ξαναφυτεύονται.

Δεν ξέρω τι δέντρα είχε η Πεντέλη και τα υπόλοιπα βουνά της Αττικής κατά την αρχαιότητα, δεν πιστεύω όμως ότι θα αλλάξει προς το χειρότερο ο χαρακτήρας της πόλης αν τα πεύκα αντικατασταθούν από πιο ανθεκτικά στη φωτιά δέντρα. Το πεύκο με το ρετσίνι, τις πευκοβελόνες και τα κουκουνάρια, είναι η χαρά της φωτιάς. Υπάρχουν δέντρα που είναι δύσκολο να καούν. Θα μπορούσαν να φυτευτούν ελαιόδεντρα, για παράδειγμα, ή, όπως έμαθα – προφανώς δεν είμαι φωτεινή παντογνώστης – βελανιδιές, ή οξιές. Έμαθα, για παράδειγμα, ότι σε πυρκαγιά στον Όρβηλο (σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας) το 2000 , το δάσος με τις βελανιδιές γλύτωσε, αφού η φωτιά κατέκαψε τη χαμηλή βλάστηση, τα δέντρα, όμως, έμειναν ανέπαφα. Ουσιαστικά η φωτιά έκανε απλώς αποψίλωση! Επιπλέον, τα δέντρα αυτά ευνοούν τη χλωρίδα σε έναν τόπο, σε αντίθεση με τα πεύκα. Ενώ τα ελαιόδεντρα, εκτός από δέντρο-σύμβολο για την Αθήνα, θα μπορούσαν οι αντίστοιχοι δήμοι, ή και απλώς οι πολίτες, να τα φροντίζουν και να τα εκμεταλλεύονται.

Ποιος ο λόγος, λοιπόν, σε κάθε αναδάσωση να χρησιμοποιούνται πεύκα; Δε θα θέλατε ένα σκιουράκι στην αυλή σας;

Ελλάδα η Πράσινη – από την πολλή οικολογική συνείδηση

Ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα, δεν έχω δει κολώνα για κολώνα στους δρόμους και τις εθνικές οδούς, που να μην υπάρχει η αφίσα του Καραμανλή για τις ομιλίες του (μα πώς το κατάφεραν αυτό;). Οι οποίες, πιστεύω, έχουν γίνει από 100% ανακυκλωμένο χαρτί, ενώ μετά το πέρας των ομιλιών για τις οποίες τυπώθηκαν, θα ξεκρεμαστούν και θα επανανακυκλωθούν. Φυσικά. Όπως, βεβαίως, και των υπολοίπων κομμάτων που έχουν κατακλείσει ταπεινά τις πόλεις.

Διότι στην Ελλάδα ζούμε, η οποία, σύμφωνα με τις προευρωεκλογικές διαφημίσεις της Νέας Δημοκρατίας, είναι η μόνη ανάμεσα στις δύο χώρες στον κόσμο που τηρεί τη συμφωνία του Κιότο για το περιβάλλον. Τι φτουράνε μπροστά μας οι σκανδιναβικές χώρες και η Γερμανία! Εμείς είμαστε οι απόλυτοι Οικολόγοι!

Γι’αυτό και είμαστε πηγμένοι στο παρθένο δάσος, εδώ στην Αθήνα περπατάς, και σε κουτσουλάνε παραδείσια πουλιά που αράζουν στα δέντρα ανάμεσα στα οποία πρέπει να ελιχθείς. Γι’αυτό άλλωστε και δε χρησιμοποιούμε καθόλου αυτοκίνητα, επειδή μέσα σε τόσο πυκνή βλάστηση, βολεύει το mountain bike. Ενώ τα ποτάμια μας, είναι τόσο γάργαρα και καθαρά, που δεν ξέρω και κανέναν να πίνει νερό από τη βρύση του σπιτιού του. Όλοι στο ποτάμι πάμε και γεμίζουμε τις στάμνες, για να ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση μέσα-έξω, και για να διαφυλάσσουμε τους φυσικούς πόρους συνάμα. Όπως κάνουμε, άλλωστε και με το ρεύμα. Για την παραγωγή του οποίου, η χώρα μας έχει αξιοποιήσει στο έπακρον τη χαρισματική της γεωγραφική θέση, πλούσια σε νερό, αέρα, και ήλιο. Και όχι μόνο δε σπαταλάμε νερό και ρεύμα, αλλά ακόμα και ξεραμένο φύλλο να δούμε στο δρόμο, το μαζεύουμε, και το πηγαίνουμε σε ειδικά διαμορφωμένους κάδους όπου μετατρέπεται σε λίπασμα.

Όσο για τις βιομηχανίες που εδρεύουν στην Ελλάδα, όλες επεξεργάζονται τα λύματα σε τέτοιο βαθμό, που τα στέλνουν σε σπα του εξωτερικού ως οξυγόνο και ιαματικό νερό.

Ε, με κάτι τέτοια, πώς να αμφισβητήσει κανείς, πόσω μάλλον εμείς που βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα, ότι δίπλα στο λήμμα «οικολογία» στα λεξικά, υπάρχει ο χάρτης της Ελλάδας;


ΥΓ: Από την προεκλογική αφίσα της ΝΔ «με σύμμαχο εσένα» (την οποία δε βρίσκω ΠΟΥΘΕΝΑ online), του Καραμανλή του λείπει μόνο το μουστάκι ;ρ