«Συγνώμη»

Μετά «τον προβλήτα»,τις αυξήσεις αορίστου στην προστακτική, το «όσον αφορά για», το «εν δυνάμει», το «παν μέτρον άριστον» – όποιος νομίζει ότι είναι σωστά τα τονισμένα, ας ξαναδιαβάσει λίγα ελληνικά – κι ένα σωρό άλλες «ταρζανιές» εις βάρος της ελληνικής γλώσσας, δυστυχώς και από την πλειοψηφία δημοσιογράφων και καθηγητών, ακόμα και φιλολόγων, μπορεί κάποιος να μου πει πότε η «συγγνώμη» μετατράπηκε σε «συγνώμη»; ….

Τι ακριβώς περιμένουμε κι από ποιόν, όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κάνουμε το λιγότερο που περνά απ’το κεφάλι μας, για την ιστορία μας, την ταυτότητά μας, εμάς τους ίδιους;

Σίγουρα έχετε ακούσει κι εσείς την κλασική απαλλακτική ευθυνών δικαιολογία: «δεν πήγα τρίτη δέσμη/ θεωρητική κατεύθυνση»/ «δεν είμαι φιλόλογος», λες κα το να μιλά κανείς σωστά Ελληνικά είναι αγγαρεία, και όσοι διάλεξαν συγκεκριμένες σπουδές ας πρόσεχαν…. Που τελικά, ακόμα και αυτοί, ΔΕΝ προσέχουν…. Λες και είναι καθήκον του καθηγητή φυσικής ή μαθηματικών, για παράδειγμα, να μιλά λάθος ελληνικά. Και δικαίωμα του φιλόλογου να καθιερώνει ως σωστό το λάθος του, επειδή, και μόνο, έχει τελειώσει – μακάρι να’ξερα πώς – ένα πανεπιστήμιο, χωρίς να έχει διδαχθεί τίποτα ουσιαστικό.

Όταν σαν Έλληνας δε σέβομαι τη γλώσσα της Ελλάδας, δε σέβομαι την Ελλάδα. Την Ιστορία της, την ουσία της, τους πρόγονούς μας, τους σύγχρονούς μας, τα παιδιά μας. Πώς μπορώ μετά να μιλώ για «Ευρωπαίους βάρβαρους που κρέμονταν από τα δέντρα όταν ΕΜΕΙΣ χτίζαμε την Ακρόπολη» (ποιοι «εμείς» ακριβώς τη χτίσαμε; Αυτοί που ούτε καν να μιλήσουμε σωστά δε μπορούμε;). Πώς μπορώ να γκρινιάζω για «πρόοδο», και «πολιτισμό» και «πολιτική»; Ειδικά όταν υποτίθεται πως έχω κάποια μόρφωση. Ειδικά όταν βρίσκομαι σε θέσεις που η γλώσσα είναι το εργαλείο μου, και με ακούν/διαβάζουν χιλιάδες συνάνθρωποί μου.

Πότε έγινε η «συγγνώμη» «συγνώμη»;

________
ΥΓ: το κείμενο είναι γραμμένο στα νέα ελληνικά της εποχής που πήγα σχολείο.... ίσως η γραμματική να έχει αλλάξει από τότε..

Δημόσια Δωρεάν Παιδεία (πανεπιστήμια και – τελικά και - σχολεία)

Δε θέλουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια σε αυτή τη χώρα! Όχι! Γιατί θέλουμε η παιδεία να είναι δημόσιο και ελεύθερο αγαθό για όλους. Να πω κι άλλο ανέκδοτο;

Ας αναλογιστεί κανείς πόσα χρήματα δαπανά μία ελληνική οικογένεια για κάθε της τέκνο που θέλει να στείλει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, σε σχέση με μία οικογένεια που το στέλνει σε ένα του εξωτερικού. Όποιος πιστεύει πως στην Αγγλία καταφεύγουν μόνο τα πλουσιόπαιδα, ας το ξανασκεφτεί. Η φοίτηση σε αγγλικό πανεπιστήμιο κοστίζει από τίποτα (ανάλογα με τη φορολογική δήλωση του χρηματοδότη του φοιτητή) έως 1.500 λίρες, περίπου, το χρόνο, για τους πολίτες της ΕΕ. Τρία χρόνια φροντιστήρια σε όλα τα μαθήματα προς εξέταση για τις εισαγωγικές εξετάσεις, μήπως κοστίζουν κάτι παραπάνω;

Πόσο «δωρεάν» είναι η παιδεία μας;

Άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε η εισαγωγή στα πανεπιστήμια να είναι ελεύθερη. Ο κάθε μαθητής να επιλέγει πού θέλει να φοιτήσει, και να του επιτρέπεται να σπουδάσει αυτό που αγαπά, κι όχι αυτό που θα του λάχει. Θέλουν όλοι να μπουν στην ιατρική; Ας μπουν όλοι στην ιατρική. Ξέροντας, όμως, δύο πράγματα: κατά πόσον αυτό το επάγγελμα είναι ήδη κορεσμένο και τι προοπτικές απορρόφησης έχει μετά. Καθώς και ότι το να μπεις στην ιατρική (για παράδειγμα) είναι ελεύθερο, για να αποφοιτήσεις όμως θα πρέπει να το αξίζεις.

Εκεί θα έπρεπε να πέσει το βάρος. Σε έναν σωστό και σοβαρό επαγγελματικό προσανατολισμό. Και στην ποιότητα των δημόσιων πανεπιστημίων. Χωρίς «αιώνιους φοιτητές», αλλά με φοιτητές που φοιτούν γιατί θέλουν να μάθουν το αντικείμενο που σπουδάζουν. Με σοβαρές σπουδές. Με λιγότερα μαθήματα και λιγότερους καθηγητές, ώστε πραγματικά ο φοιτητής να μπορεί να μάθει ό,τι διδάσκεται.

Έχω την εντύπωση ότι το παρόν σύστημα υπάρχει για δύο λόγους ως έχει. Για να παρέχει θέσεις σε περισσότερους πανεπιστημιακούς καθηγητές – οπότε πρέπει να υπάρχουν ένα σωρό περιττά μαθήματα για να δικαιολογείται η θέση τους – και στην παραπαιδεία – αυτή είναι γενική εντύπωση. Διότι με ελεύθερη είσοδο στα δημόσια πανεπιστήμια κανείς δε θα στέλνει το παιδί του σε φροντιστήρια. Ενώ με τη δημιουργία σοβαρών ιδιωτικών πανεπιστημίων, τα δημόσια πανεπιστήμια θα πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικά. Αυτό θίγει τα συμφέροντα και όσων απασχολούνται στην παραπαιδεία, καθώς και όσων κατέχουν καταχρηστικά θέσεις στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Έχει, λοιπόν, στόχο, την προστασία της παιδείας και των μαθητών/φοιτητών το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα και η απαγόρευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων;

Καταχρηστικά, κι εγώ, στο παρόν άρθρο σχετικά με τα πανεπιστήμια, να κάνω μια σύντομη αναφορά και στο σχολικό σύστημα. Το οποίο για μένα είναι εντελώς πεπερασμένο. Βασίζεται σε ένα μοντέλο που δημιουργήθηκε εδώ και αιώνες. Όταν δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση ούτε διαδίκτυο. Καλώς ή κακώς, δε θα το κρίνω, τα παιδιά πια δε διαβάζουν βιβλία. Σίγουρα όχι για να αντλήσουν πληροφορίες και γνώσεις. Όχι αποκλειστικά βιβλία, έστω. Η ποιότητα των μαθητών, σύμφωνα με τους δάσκαλους, τους καθηγητές, και τους γονείς τους, πέφτει χρόνο με το χρόνο. Μα, είναι λογικό να θεωρεί κανείς ότι όσο περνούν τα χρόνια τα παιδιά «χαζεύουν»;….

Μήπως το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος διδασκαλίας δε συμβαδίζει πια με την εποχή; Μήπως θα έπρεπε η διδασκαλία να χρησιμοποιεί πολυμέσα, και όχι, απλά, βιβλία; Μήπως δε χρειάζεται απλώς «αναδιάρθρωση» της παιδείας, αλλά επανασχεδιασμός της από την αρχή; Πράγμα που όμως, δυστυχώς, θίγει τα συμφέροντα και των σχολικών καθηγητών. Αφού θα πρέπει και οι ίδιοι να μορφωθούν και να γίνουν γνώστες των αντικειμένων που διδάσκουν, καθώς και της νέας τεχνολογίας, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν, και να μεταδίδουν γνώσεις στους μαθητές τους. Ουσιαστικά και τους σχολικούς καθηγητές εξυπηρετεί το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, αφού αποποιούνται των ευθυνών τους, τις οποίες εναποθέτουν στα φροντιστήρια.

Και τελικά, αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα εξυπηρετεί τους πάντες. Εξυπηρετεί όλους όσους* έχουν οποιαδήποτε σχέση μ’αυτό, εκτός από τους μαθητές! Πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάξει κάτι το οποίο απασχολεί, ξεκουράζει και πλουτίζει τόσο κόσμο. Και το οποίο θα βολέψει και τους μαθητές που θα το αφήσουν πίσω τους σε λίγα χρόνια…. Και τελικά, όλα καταλήγουν σε ένα∙ την παιδεία μας ως κοινωνίας….

________
*επίτηδες το έχω γράψει έτσι αντί του "όλους όσοι", παρ΄όλα αυτά είμαι ανοιχτή σε κάθε συζήτηση σχετικά