Θυμάμαι πριν χρόνια, ξημερώματα έξω από ένα club και τρώγοντας μια τυρόπιτα, πέρασε από μπροστά μου ένας αστυνομικός (δεν καταλαβαίνω γιατί τους λένε «στρουμφάκια» - αυτά είναι γλυκά και χαριτωμένα….). Του λέω, κι εγώ (αγαπώντας όλο τον κόσμο από το ποτό – από club είχα βγει), «Καλημέρα κύριε μπάτσε!» ;)
Μόνο που δε με «πλάκωσε». Προφανώς και απείλησε ότι θα με μπαγλαρώσει που τόλμησα να τον αποκαλέσω «μπάτσο».. Δεν μπορώ να φανταστώ αστυνομικό στην Αγγλία, πχ, να του πω «Good morning mr. Cop!» και να μη με καλημερίσει με τη σειρά του – κι ας τον αποκαλούσα «cop» αντί για «officer» – με αποτέλεσμα να με βάλει καλύτερα στη θέση μου, και να μου γίνει και συμπαθής, αντί να μου πουλήσει τσαμπουκά στο «καλημέρα» μου….
Επίσης, ξανά στην Αγγλία, θυμάμαι να βλέπω αστυνομικούς, πραγματικούς αστυνομικούς, να κάνουν σύλληψη. Ο τύπος τους έβριζε και τους χτυπούσε. Αυτοί, γνωρίζοντας, προφανώς, ότι δε βρίζει αυτούς προσωπικά, αφού δεν τους ξέρει, αλλά αυτό που εκπροσωπούν, δεν άπλωσαν χέρι πάνω του, ούτε καν θύμωσαν. Του «κλείδωσαν» το χέρι, και τον μάζεψαν πολιτισμένα.
Κατά τα άλλα, ιστορίες κατάχρησης εξουσίας μπάτσων προς εμάς, πόσω μάλλον και προς άλλους, όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε. Το παραπάνω ήταν απλώς αστείο. Να με μπαγλαρώσει ασφαλίτης με πολιτικά, επειδή μου έκανε «καμάκι» στα Εξάρχεια και δεν του «κάθισα», για παράδειγμα, δεν είναι αστείο. Όταν δεν ήξερα κι όλας καν ότι είναι αστυνομικός μέχρι να φτάσουμε στο τμήμα. Με την ασφαλίτισσα που περίμενε στο αυτοκίνητο, αντί να με προστατέψει, όταν την είδα και ζήτησα τη βοήθειά της, να μου απαντά «και ποια νομίζεις ότι είσαι κοπελιά να σου την πέσει ο συνάδελφος;»! Όντας σε υπηρεσία, κι αυτή, και όλοι της οι συνάδελφοι γενικότερα, αντί αντιδράσει σαν αστυνομικός που δουλειά της είναι να προστατεύει τον πολίτη, αντέδρασε σαν «γκόμενα»…. Όσο σαν «θιγμένη γκόμενα» αντέδρασε κι ο συνάδελφός της. Αναγκάζοντάς με να περάσω τη νύχτα στο τμήμα, και τους φίλους μου στο μπαρ που καθόμασταν – είχα πεταχτεί στο περίπτερο – να μην ξέρουν τι μου συνέβη και δε γύρισα ποτέ….
Όπως δεν είναι αστείο να κάνουν ότι δε βλέπουν όταν μπορεί να τους έχω χρειαστεί – είμαι σίγουρη, ούτε όταν τους έχετε χρειαστεί –, ή όταν πρέπει να παρέμβουν γιατί…. ΠΡΕΠΕΙ! Θυμάμαι γύφτο να βάζει ένα κοριτσάκι γύρω στα 10, στις καφετέριες στην πλατεία Βικτωρίας, να χορεύει στα τραπέζια «ντυμένο» σαν χανουμάκι, μέρα-μεσημέρι, ενώ πιθανόν να το εξέδιδε κι όλας αν κάποιος πλήρωνε αρκετά, και δεν παρενέβη κανείς! Δεν έπρεπε ένας αστυνομικός να το προστατέψει;
Είναι δράμα αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα, μετά τη δολοφονία του πιτσιρίκου από τον μπάτσο. Και δυστυχώς ήταν ατύχημα που περίμενε να συμβεί. Με την «αστυνομία» που έχουμε. Και που έχει ξανασυμβεί, αλλά κανείς δεν ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούσαν, όπως δεν έγινε και τώρα. Όπως και σε κανέναν δεν αποδόθηκαν οι ευθύνες και οι ποινές που έπρεπε. Όπως θα γίνει και τώρα. Έκαναν ανθρώπους με τίποτα να χάσουν. Αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο. Τελικά έχω, όμως, και μια απορία∙ γιατί δεν είδα να καταστρέφεται κανένα αστυνομικό τμήμα, για παράδειγμα, ούτε και έξω από το σπίτι του Καραμανλή, ή του οποιουδήποτε υπουργού, πολιτικού, ή επιχειρηματία που έχει ευθύνες για την κατάσταση στη χώρα μας, είδα να διαμαρτύρεται κανένας.. Πώς ακριβώς δείχνεις την αντίδρασή σου στο κατεστημένο, καίγοντας το μαγαζάκι του «μπαρμπα-Θωμά», και του κάθε πολίτη, φτωχού, ή μη, που με, ή χωρίς κόπο, αλλά πάντως με εργασία, κατάφερε να στήσει κάτι στη ζωή του; Μήπως έχουν βρει λάθος στόχο; Μήπως, τελικά, κάποιοι εκμεταλλεύονται το κοινό – αρνητικό – αίσθημα, απλώς γιατί γουστάρουν να καταστρέφουν, επειδή δε γουστάρουν να δημιουργούν; Μήπως όλο αυτό οδηγήσει την Ελλάδα να γίνει σαν τις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου τους; Μήπως κάποιοι που ούτε αγαπούν, ούτε πονούν, ούτε νοιάζονται αυτή την πατρίδα – όχι τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες της, αλλά την πατρίδα – απλώς βρήκαν αφορμή να νιώσουν εξουσία; Μήπως, τελικά, είναι ίδιοι με τον κάθε «στρατόγκαυλο» μπάτσο;
*Ευχαριστώ τη μητέρα μου για τον προβληματισμό, σήμερα και ανέκαθεν. Που σε φορτισμένες στιγμές σαν και αυτή, ξέρει να σκέφτεται ψύχραιμα, κοιτάζοντας τη μεγαλύτερη εικόνα.
ΥΓ: Το σπίτι του Κωστή Παλαμά και η βιβλιοθήκη της νομικής είναι εθνική κληρονομιά, δεν είναι ο εχθρός….
ΥΓ2: Κάποτε κουκούλες φορούσαν οι δοσίλογοι και οι δήμιοι.
