Έχουμε φτάσει σαν.... άνθρωποι (;) να δικαιολογούμε
τα βασανιστήρια; Τα οποία είναι παράνομα διεθνώς; Είμαστε σοβαροί; ..
Ακόμα κι οι χώρες που τα κάνουν, τα κάνουν
στα κρυφά, εμείς τα διατυμπανίζουμε και νιώθουμε και περήφανοι που έχουμε γίνει
κτήνη; Ξέρετε πόσο ωραία και δίκαια μπορούν να μας σύρουν και στο Ευρωπαϊκό
δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και πολύ καλά θα μας έκαναν;
Διότι η σύλληψή τους μπορεί να ήταν δίκαια,
ο βασανισμός τους, όμως, είναι παράνομος και θα πρέπει να αποπεμφθούν από το
σώμα όσοι συμμετείχαν σε αυτόν (και άλλους) και να κλειστούν κι αυτοί σε κανένα
κελί. Η δουλειά της αστυνομίας δεν είναι να δικάζει και να καταδικάζει, πριν
καν γίνει δίκη. Και στην τελική, ο ποινικός μας κώδικας δεν προβλέπει
βασανισμό, ούτε για τους ενόχους των πιο στυγερών εγκλημάτων. Από πού κι ως πού
έχει τέτοιο δικαίωμα ο κάθε κομπλεξικός και πέρα για πέρα επικίνδυνος τύπος που
αποφάσισε να ντυθεί στα μπλε;
Όσο ένοχα κι αν είναι αυτά τα παιδιά –
πράγμα που θα κρίνει, κάποια στιγμή, ένα δικαστήριο, κι όχι αυτός που δουλειά του
είναι ΜΟΝΟ να τα συλλάβει – δεν γίνεται να μη θεωρήσω Τέρατα αυτούς που τα
βασάνισαν. Πολλοί ταυτίζουν την καταδίκη των βασανιστηρίων από την αστυνομία με
επιδοκιμασία προς την πράξη των συλληφθέντων. ΠΟΣΟ μπορεί να τα έχει μπλέξει
κανείς στο κεφάλι του; Από πού και ως πού η καταδίκη των βασανιστηρίων
συνεπάγεται επιδοκιμασία παράνομων πράξεων; Πάμε καλά; Εάν η αστυνομία είχε
απλώς κάνει τη δουλειά της, εάν τους είχε μόνο συλλάβει, κανείς δε θα την
κατέκρινε, τουναντίον.
Τι δουλειά έχει ο καθένας που έχει ένα
σωρό θέματα και δεν μπορεί να φερθεί σαν επαγγελματίας, να μπαίνει στην
αστυνομία και να αποκτά τέτοια εξουσία πάνω στην υγεία και τη σωματική
ακεραιότητα όλων μας;
Κι επειδή ακόμα δεν πιστεύω αυτά που
διαβάζω, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ; Δικαιολογούμε τα βασανιστήρια; Τελικά έχουμε πάει
στον διάολο όλοι μας, απλώς δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα..
