Καρτ-ποστάλ από την Εθνική + υστερόγραφο στο Μονοπάτι των Χρωμάτων (μέρος 3ο)

Τα τούνελ στην Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως έγιναν πάλι ένα. Πάλι καλά, γιατί είχα αρχίσει να νιώθω μοναξιά!

Ευτυχώς, επίσης, που φρόντισαν και το καινούριο οδόστρωμα να κρατάει νεράκι, ώστε τα αυτοκίνητά μας να συνεχίσουν να μπορούν να πλένονται και από κάτω.

Στην Αθηνών-Λαμίας, κι αργότερα προς Βόλο, είδα σε ταμπέλες: «η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, τα έργα είναι μόνιμα»…. Χρειάζεται να πω ότι στην Ελλάδα που μένουμε, αυτά συνήθως, αν όχι πάντα, ισχύουν ανάποδα; Τουλάχιστον εκεί δεν πληρώνουμε διόδια για να οδηγούμε σε μονούς παράδρομους.


Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως ^

Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Ε.Ο. Αθήνα – Λαμία – Λάρισα ^

Μαστουρώνοντας στο «Μονοπάτι των Χρωμάτων» (μέρος 2ο)

Τελικά αυτός ο δρόμος είναι προσφορά προς την Κοινωνία, επιτελεί έργο πέρα από τα στενά όρια ενός δρόμου για να κινούνται αυτοκίνητα. Επιστρέφω σε αυτό το δώρο, λοιπόν (παραθέτω το προηγούμενο αφιέρωμα έτσι: http://maria-iliana.blogspot.com/2009/01/t.html γιατί δεν ξέρω ακόμα πώς να αφήνω link..), για να αναφέρω κάτι που ξέχασα την προηγούμενη φορά – ντροπή μου!

Αυτό το υπερθέαμα χρώματος και φωτός, λοιπόν, δε θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς να μας βοηθήσει να μπούμε και στην ανάλογη κατάσταση, ώστε να χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν πάντα και μερικοί παράλογοι τύποι – τσκ τσκ – που δε μπορούν να εκτιμήσουν αυτό που τους προσφέρεται στην ευτελή τιμή των 2,90 ευρώ και παραπονιούνται, ή και τσαντίζονται! Κι όμως, όλα έχουν προβλεφθεί από τους υπεύθυνους. Και το καταλαβαίνει κανείς μόλις μπει στη Σήραγγα του Αρτεμισίου!

Παρεμπιπτόντως, μετά από περίπου 20 χρόνια, το δεύτερο τούνελ άνοιξε κι αυτό! Η υπομονή μας ανταμείφθηκε! Και τα δύο έχουν τη μία λωρίδα κλειστή βέβαια, για να μη διαταραχθεί η ισορροπία και χαλάσει η άσκηση στωικότητας και υπομονής – παραπέμπω στο πρώτο κείμενο, ξανά.

Πίσω στη σήραγγα, λοιπόν. Αν η πανδαισία χρωμάτων και οι πιο ανθρώπινοι ρυθμοί οδήγησης δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να σε ηρεμίσουν, πόσο μάλλον αν έχουν καταφέρει το αντίθετο – γιατί όπως είπαμε υπάρχουν και περίεργοι άνθρωποι – λίγο αφού μπεις στο τούνελ, σε πιάνει μια ζαλάδα, μια βαθειά χαλάρωση, μια μαστούρα! Μέχρι να βγεις νιώθεις σαν να έχεις πιει 10 μπάφους. Τονίζω ξανά, ΜΟΝΟ με Ε2,90, σκεφτείτε πόσα θα δίνατε σε αντίστοιχο σπα! Υπεύθυνες γι’αυτό είναι οι τουρμπίνες στην οροφή των (ΤΩΝ!) τούνελ, που είναι σοφά μονίμως κλειστές. Προτιμήστε τις ημέρες και ώρες αιχμής, παρεμπιπτόντως, εάν θέλετε να βιώσετε αυτή την εμπειρία στο μέγιστο, τίποτα δε συγκρίνεται με τα μποτιλιαρισμένα στο τούνελ αυτοκίνητα και νταλίκες!

Έτσι, λοιπόν, αφήνεις όλες τις σκοτούρες πίσω σου, και φτάνεις στον προορισμό σου βαθειά χαλαρωμένος και καλύτερος άνθρωπος!

Και αν έχεις βαρεθεί τη ζωή σου, και δεν ξέρεις πώς να την εγκαταλείψεις, συστήνω μια βόλτα στην εθνική οδό Κορίνθου – Τριπόλεως. Το πιθανότερο είναι να δεις ότι η ζωή είναι ωραία, και κάθε αρνητική σκέψη μέσα σου θα διαλυθεί. Αν, παρόλα αυτά, είσαι ΤΟΣΟ αποφασισμένος, μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο έξω από τη σήραγγα. 10 λεπτά μέσα σε αυτή σε ώρα αιχμής, πιστεύω αρκούν να σε βοηθήσουν να φύγεις ευτυχισμένος!

Ε.Ο. Κορίνθου – Τριπόλεως. Κοντά μας για μια καλύτερη ζωή, ή έναν ευτυχισμένο θάνατο!

Διόδια για το χωράφι.

Πάνω που νομίζεις ότι δε γίνεται να συναντήσεις κάτι πιο παράλογο από αυτό που βίωσες την τελευταία φορά, συμβαίνει κάτι που σου υπενθυμίζει ότι ζεις στην Ελλάδα.

Χθες πήγα στην ορκωμοσία του αδερφού μου στον Αυλώνα. Για την παράλογη μεταχείριση των χιλιάδων συγγενών και φίλων των φαντάρων από τους όποιους υπεύθυνους εκεί, δε θα «μιλήσω» σήμερα. Διότι υπήρξε κάτι που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση.

Στην έξοδο, λοιπόν, από την εθνική οδό προς Αυλώνα, υπήρχε μια μεγάλη σταματημένη ουρά από αυτοκίνητα. Σκέφτηκα ότι, ή η μισή Ελλάδα πήγαινε στην ορκωμοσία, ή είχε συμβεί κάποιο ατύχημα. Κάποιοι εργάτες έστηναν μια μεγάλη κατασκευή πάνω στην είσοδο της Εθνικής, φαντάστηκα πως θα γινόταν βενζινάδικο – τι άλλο θα μπορούσε να γίνει εκεί;

Και πάνω στη στροφή της εξόδου – αυτού του δαχτυλιδιού που σε βγάζει απ’τους μεγάλους δρόμους, ΠΑΝΩ στη στροφή, κάποιος είχε στήσει σταθμό διοδίων, κι η κατασκευή που έβλεπα στην είσοδο, προορίζεται για σταθμός επίσης! Πάνω στη στροφή, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεται η έξοδος από την εθνική. Επιπροσθέτως, αυτά τα διόδια ΔΕΝ ήταν για την εθνική – προφανώς, αφού είχαμε ήδη πληρώσει γι’αυτή, και βρίσκονταν έξω από το δρόμο. Ούτε πάνω, ή έστω πριν από κάποιον συγκεκριμένο δρόμο ήταν. Πληρώσαμε 2,75 ευρώ απλώς γιατί κάποιος έστησε διόδια στην έξοδο! Μετά τα διόδια ακολουθήσαμε ένα μικρό δρομάκι που οδηγούσε στο στρατόπεδο και σε κάτι χωράφια.

Συνήθως τα διόδια μπαίνουν στην αρχή – πριν πολλά χρόνια και στο τέλος – του έργου για το οποίο πληρώνουμε. Όχι σε συνδετικές οδούς. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ακόμα κι αν το κράτος γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του σταθμού διοδίων. Τόσο γιατί μπλοκάρει την έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο, με αποτέλεσμα να μποτιλιάρεται μία λωρίδα την εθνικής οδού σ’εκείνο το ύψος, όσο και γιατί δεν είναι πάνω σε κανέναν παλιό, ή καινούριο δρόμο. . Αν μη τι άλλο, η Ελλάδα μας προκαλεί καθημερινά να αμφισβητούμε αυτά που νομίζαμε πως ξέραμε, μας κάνει ανήσυχα πνεύματα! ….

Κόρινθος – Τρίπολη∙ το μονοπάτι των χρωμάτων, αχ! (μέρος 1ο)

Μα γιατί μόνο 2,90 ευρώ τα διόδια Κορίνθου-Τριπόλεως; Είναι τόσο ωραίος δρόμος! Κατ’αρχάς, όλες αυτές οι όμορφες μπλε-άσπρο-κόκκινες ταμπελίτσες (από κάποια κοσμική ειρωνία, ό,τι βγαίνει σε μπλε-άσπρο-κόκκινο καταδυναστεύει ζωές άλλων), οι οποίες είναι παρατεταγμένες εδώ και κανα-χρόνο κατά μήκος όλης της διαδρομής για την οποία πληρώνουμε αυτό το ευτελές αντίτιμο, πρέπει να κόστισαν μια περιουσία!

Μετά, είναι και το θείο έργο που επιτελούν∙ μετατρέπουν τις δυόμιση λωρίδες κυκλοφορίας (μισή είναι η εκτάκτου ανάγκης) σε ΜΙΑ! Έτσι, μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αμέ! Εξασκούν την υπομονή και τη στωικότητα μας. Επίσης μας κάνουν να γνωριζόμαστε καλύτερα με τους υπόλοιπους οδηγούς, αφού περνάμε τόσες ώρες κολλημένοι το ένα αυτοκίνητο πίσω απ’το άλλο. Έχει βέβαια και 5 διαλείμματα ο δρόμος, των 200 μέτρων πάνω-κάτω, έτσι να ξεπιαστούν λίγο οι ρόδες, να αλλάξουμε σειρά, και ξανά στο χρωματιστό μονοπάτι της ελπίδας (ότι κάποτε θα φτάσουμε)!

Επίσης δεν έχει φώτα, αλλά αυτό το προνόμιο το μοιράζεται με όλο το εθνικό οδικό δίκτυο. Για να γυμνάζουμε τα μάτια μας, προφανώς! Έτσι, όταν θα μπούμε σε νυχτερινό πόλεμο με κάποιον, οποιονδήποτε, ποιός Έλληνας θα έχει ανάγκη από «night-vision»! Γάτες θα έχουμε γίνει όλοι! Θα ήταν πολύ εύκολο να τοποθετήσουν ηλιακά πάνελ στα φώτα των εθνικών οδών, ώστε να φέγγουν ανέξοδα όλη νύχτα χωρίς να καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια, και να μη στραβώνονται οι οδηγοί, είτε προσπαθώντας να δουν πού πάει ο δρόμος (που συνήθως δεν έχει ούτε διαγραμμίσεις, ή έχει παραπάνω από μία, που κάποιες οδηγούν σε γκρεμό), είτε τυφλωμένοι από τα απέναντι φώτα. Αλλά γιατί να το κάνουν αυτό, και να καλομαθαίνουμε, και μετά να γίνουμε φλούφληδες που δε θα μπορούμε να πάρουμε μόνοι μας μια απόφαση και θα πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα όπου μας καθοδηγούν, έχοντας συνηθίσει να κοιτάμε τη διαγράμμιση στο οδόστρωμα; Ή να μην μπορούμε να βρούμε το φακό μας τα καλοκαίρια που πέφτει το ρεύμα στα σπίτια μας;

Το κράτος μας μάς εκπαιδεύει! Μας κάνει μέρα με τη μέρα καλύτερους και πιο ικανούς ανθρώπους! Αχάριστοι συμπολίτες, ακόμα μία φορά αποδεικνύεται περίτρανα πως δεν ξέρουμε να εκτιμούμε τα ζηλευτά προνόμια που η χώρα μας μπορεί και μας παρέχει!

Καλό ταξίδι στο «πράσινο μίλι»! Πάτρα-Κόρινθος η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Πότε θα’ρθει η μέρα που θ’αρχίσουμε να καίμε βενζινάδικα και σταθμούς διοδίων θέλω να δω.

Το χειρότερο πολίτευμα είναι μια αδιάφορη ολιγαρχία αυτοαποκαλούμενη δημοκρατία, ώστε να θεωρείται εχθρός του λαού όποιος θελήσει ν’αντιδράσει.

Κάτι που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Και που αφορμή, σήμερα και για μια ακόμη φορά, μου’δωσε ο εθνικός κατσικόδρομος Κορίνθου-Πατρών.

Κι έτσι έχουμε φτάσει να πληρώνουμε 3 ευρώ διόδια για να διανύσουμε το εθνικό μας «πράσινο μίλι» (Κορίνθου-Πατρών), 1 ευρώ το λίτρο τη βενζίνη όταν έχει πέσει στα 50 δολάρια το βαρέλι, και πρόστιμα επειδή πατάμε διπλή λωρίδα να προσπεράσουμε τους τρελλαμένους νταλικέρηδες, ελλείψει δεύτερης λωρίδας και διαχωριστικής νησίδας, φωτός και ενίοτε και γραμμών στο ελεεινό οδόστρωμα – κόστος 3 ευρώ η διαδρομή του τρόμου. Στην οποία το ένα τριαξονικό με ισομεγέθη καρότσα προσπερνά το άλλο σαν να μην υπάρχει αύριο, και εσύ είτε στο αντίθετο – μονό – ρεύμα, είτε από πίσω, βλέπεις κάθε 5 λεπτά την εικόνα δύο νταλικών πάνω σου και το χάρο να σου κλείνει το μάτι.

Δε γίνεται να παθαίνω απανωτά εγκεφαλικά από τα νεύρα κάθε φορά που βγαίνω στο δρόμο, αναφερόμενη κυρίως στην κατ’ευφημισμόν εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών, επειδή νιώθω ότι παντού μ’εκμεταλλεύονται, και μικρές ανακοπές επειδή κάθε λεπτό στοιχηματίζω πότε θα μου’ρθει καπέλο κάποιο άλλο όχημα..

Τους δρόμους τους πληρώνουμε με τους φόρους. Αν το κράτος γουστάρει να προσλαμβάνει ιδιωτικές εταιρίες για την κατασκευή τους, δικό του πρόβλημα. Εμείς έχουμε ήδη πληρώσει. Δε γίνεται να ξανά-πληρώνουμε μέσω διοδίων. Ή το ένα, ή το άλλο είναι το νόμιμο. Όπως επίσης δε γίνεται να έχουμε «κράτος»(…) και να μην επιβάλλει πλαφόν στα καύσιμα. Δε γίνεται με 50 δολάρια το βαρέλι η βενζίνη να είναι πάνω από 70 λεπτά το λίτρο, πόσο μάλλον 1 ευρώ! Δε γίνεται να κάνουν καρτέλ οι βενζινάδες στην επαρχία και στις εθνικές οδούς, οι τιμές να ξεπερνούν και τα όρια της αισχροκέρδειας, και να μην παρεμβαίνει το κράτος. Ή μήπως περιμένει καταγγελίες από πολίτες σε μικρές κοινωνίες, όπου όποιος τολμήσει να το κάνει έχει μπει στη μπούκα, όχι μόνο από τους βενζινάδες, αλλά και από το σόι και τους φίλους τους, με όσα αυτό συνεπάγεται;

Όσοι από εσάς διαβάζετε και σκέφτεστε «έτσι είναι τα πράγματα και δεν αξίζει/γίνεται να κάνεις τίποτα», συνεχίστε να στήνετε κώλο όποτε σας το ζητάνε και να τους πληρώνετε και από πάνω για να συνεχίζουν. Enjoy!

Δυστυχώς στην εποχή μας είναι πιο δύσκολο από ποτέ να παλέψουμε για ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη, γιατί υποτίθεται τα έχουμε. Το κατεστημένο μπορεί να μας χαρακτηρίσει εχθρούς των παραπάνω αγαθών και να μας επιβάλλει κυρώσεις αναλόγως. Να θυμάστε, όμως, ότι το σύνταγμά μας όχι μόνο μας προστατεύει, αλλά μας επιβάλλει κι όλας την ανατροπή οποιουδήποτε καθεστώτος που δε σέβεται τον πολίτη και τον άνθρωπο, ακόμα κι αν οι διοικούντες το έχουν ονομάσει «δημοκρατία». Και μας έχουν περάσει ότι είναι μιζέρια και γραφικότητα να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Του χελ (sic).