Εθνική Οικονομία και κόστος ζωής. Γιατί το απλό να θεωρείται αφελές;

Απλώς μια σκέψη,
δεδομένου ότι το κόστος ζωής στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια έχει τριπλασιαστεί, αφού οι μισθοί έμειναν λίγο-πολύ σταθεροί, τα προϊόντα, όμως, μετά την έλευση του «ευρώ» ακρίβυναν υπερβολικά.

ΔΕΝ είναι αφελής πρόταση, αν κάτι θα ήταν αφελές, θα ήταν να πιστέψει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση με διάθεση να ασχοληθεί πραγματικά με τη χώρα και τι είναι καλό για τους πολίτες.

Εάν λοιπόν, αύριο ψηφιζόταν και εφαρμοζόταν ένας νόμος, σύμφωνα με τον οποίο η τιμή ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ στη χώρα θα έπρεπε να μειωθεί κατά 50% (σε περιπτώσεις που οι πρώτες ύλες είναι εισαγόμενες και η μείωση στο 50% δεν αφήνει περιθώρια κέρδους, μπορεί να εφαρμόζεται ένα πλαφόν που να μην επιτρέπει την αισχροκέρδεια), ενώ οι μισθοί θα παρέμεναν σταθεροί; Ποια θα ήταν τα αποτελέσματα; Οι μισθοί ουσιαστικά θα διπλασιάζονταν, αφού η αγοραστική δύναμη θα διπλασιαζόταν. Και κανείς δε θα έχανε τίποτα, αφού μπορεί το κέρδος από το προϊόν, ή την υπηρεσία που παρείχε, να ήταν χαμηλότερο, τα έξοδά του, όμως, θα μειώνονταν, επίσης, στο μισό, σε περισσότερους τομείς, οπότε κι αυτός κερδισμένος θα ήταν. Ο πληθωρισμός θα εξαφανιζόταν.

Όταν ήρθε το Ευρώ, βρήκαν όλοι οι ψαροκωσταίοι την ευκαιρία να «πλουτίσουν». Δεν φταίνε οι ασύδοτοι πολίτες, όμως. Φταίει το κράτος, που δεν πήρε κεφάλια σε όσους εκμεταλλεύτηκαν το νέο νόμισμα για να κερδοσκοπήσουν. Όταν έπρεπε να παρέμβει, και να κρατήσει τις τιμές χαμηλά, για το καλό ΟΛΩΝ, δεν το έκανε. Με αποτέλεσμα τώρα για τα ίδια πράγματα όλοι να πληρώνουμε παντού περίπου το τριπλάσιο. Και σε κανένα να μη φτάνουν τα χρήματα. Κι αντί η πολιτική να είναι ελεγκτική ως προς την αγορά, αφού, προφανώς, οι Έλληνες ΔΕΝ ξέρουν από κανόνες εμπορίου, και να συγκρατεί τις τιμές, είναι αδιάφορη. Κι έχει γίνει «σφαγή». Κι ο κάθε «εμποράκος» (είτε πρόκειται για μικρούς επιχειρηματίες, είτε για μεγαλέμπορους, είτε για προϊόντα, είτε για υπηρεσίες) θεωρεί ότι θα πλουτίσει ανεβάζοντας κι άλλο τις τιμές, παρασέρνοντας έτσι όλη την αγορά προς τα πάνω, και τελικά κάνοντας κακό και στον ίδιο. Όπως προείπα, όμως, δε γίνεται να περιμένουμε από τον κάθε πολίτη χωριστά να γνωρίζει από Οικονομία. Πρέπει να το περιμένουμε, όμως, από την εκάστοτε κυβέρνηση της χώρας να το κάνει ΓΙΑ εμάς.

Δυστυχώς, είναι πιο εύκολο να είναι απούσα. Από ΟΛΑ τα προβλήματα. Να νίπτει τας χείρας της, είτε πρόκειται για την Παιδεία, είτε για την Υγεία, είτε για το Περιβάλλον, είτε για την Εξωτερική Πολιτική, είτε, εν προκειμένω, για την Οικονομία. Είναι πιο βολικό να μην αναλαμβάνει καμία ευθύνη, και να αφήνει τους πολίτες στο έλεος της ανοργανωσιάς τους. Να τα κάνουμε μόνοι μας μαντάρα, και να μη βλέπουμε ούτε εμείς ποιος πραγματικά έχει την ευθύνη.

Προτείνω, λοιπόν, στο θέμα της Οικονομίας, να ψηφιστεί αυστηρός νόμος, να πέσουν παντού οι τιμές στο μισό. Κι όποιος δεν ακολουθήσει, να στερηθεί την άδειά του. Αντί να κοιτάμε πώς να απομυζήσουμε τον διπλανό, να κοιτάξουμε πώς μπορούμε όλοι να ζήσουμε καλύτερα.