Ζούμε σε παιδεραστικούς καιρούς. Κάθε μέρα η αστυνομία κυνηγά στο διαδίκτυο τους «κακούς» που «φτιάχνονται» με παιδικές φωτογραφίες. Σίγουρα υπάρχει μια αρρωστημένη κατηγορία που δεν αντέχω να αποκαλέσω «συνανθρώπους». Μήπως όμως υπάρχει και μια ακόμα μεγαλύτερη, που κρίνεται ένοχη γιατί απλώς ζει στην εποχή μας;
Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό. Γυναικείο περιοδικό. Μόδας, κατά κύριο λόγο. Αυτή τη φορά δεν πρόσεχα τα άρθρα. Δεν πρόσεχα το περιεχόμενο, δεν πρόσεχα τη δουλειά των εργαζόμενων στο συγκεκριμένο έντυπο. Πρόσεξα τις διαφημίσεις. Τις διαφημίσεις για αρώματα. Για σχεδιαστές μόδας. Για καταστήματα ρούχων. Πρόσεξα τα πρότυπα ομορφιάς, τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς που λανσάρονται στη δική μας εποχή. Η γυναίκα, πια, δεν πρέπει να είναι γυναίκα. Δεν πρέπει καν να είναι ανδροπρεπής, όπως πριν λίγα χρόνια, ούτε καν αποστεωμένη, όπως καταλογίζουν στη «μόδα» ότι θέλει και προβάλλει τις γυναίκες. Η γυναίκα, πια, πρέπει να είναι παιδάκι! Στα πρώτα στάδια της εφηβείας του – ή λίγο μικρότερo. Η γυναίκα! Όχι η κόρη της. Η 10χρονη κόρη της πρέπει να μοιάζει και να συμπεριφέρεται 25. Η 30χρονη γυναίκα, με την αγοραστική δύναμη πια, πρέπει να δείχνει 12!
Ναι, πρέπει να δείχνει 12. Τόσο φαίνονται οι φατσούλες των κοριτσιών στις σελίδες των περιοδικών. Ντυμένα με σέξι κοντές φούστες, 12ποντα πέδιλα, προκλητικό μακιγιάζ, και προσπάθεια λάγνου βλέμματος από μία αθώα - λόγω χαρακτηριστικών της νεαρής ηλικίας - φατσούλα. Αυτό είναι πια το γυναικείο πρότυπο ομορφιάς. Το παιδικό. Οι εικόνες που μας περιβάλλουν καθημερινά είναι γεμάτες μικρές Λολίτες. Και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, είμαστε όλοι ευέλπιδες εραστές τους. Όλοι, όμως, απενοχοποιημένοι από τους εαυτούς μας. Γιατί αυτό είναι το πρότυπο ομορφιάς. Αυτό πρέπει να ποθούμε. Αυτό είναι το υγιές. Αυτό είναι το υγιές;
Έχουμε υπνωτισμένα γίνει κοινωνία παιδεραστών. Και όχι «παιδόφιλων» όπως επανεισάγαμε από τους φίλους μας τους αμερικάνους. Όπως υπνωτισμένα έχουμε γίνει πολλά, χωρίς συνειδητοποίηση, χωρίς αμφισβήτηση. Προβάλλουμε και εκθειάζουμε το παιδικό πρόσωπο, το παιδικό σώμα ως το ιδανικό για την ενήλικη εραστή μας. Όμως λιθοβολούμε με σιχαμάρα κι απαξίωση όποιον κατηγορηθεί ως «παιδεραστής», χωρίς να νοιαστούμε να μάθουμε τον λόγο που κατηγορήθηκε. Γιατί, τελικά, μπορεί απλώς στον υπολογιστή του να βρέθηκαν φωτογραφίες από ντεφιλέ μόδας. Για ενήλικες γυναίκες. Με ανήλικες Λολίτες…. Ή εικόνες από σύγχρονους ζωγράφους. Αναπαριστώντας ενήλικες ερωτικές υπάρξεις. Με ανήλικα πρόσωπα. Γιατί έτσι κοινωνικοποιηθήκαμε.
Όχι, δεν παίρνω κανενός παιδεραστή το μέρος. Όπως δεν παίρνω και το μέρος κανενός που ασελγεί πάνω σε απρόθυμα θύματα (εκ των πραγμάτων). Είτε αυτά είναι παιδιά, είτε γυναίκες, είτε άντρες. Γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι. Όλοι, σε κάθε ηλικία, έχουμε ψυχές. Όσοι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Μήπως όμως σαν κοινωνία βιαζόμαστε πολύ να κατηγορήσουμε οποιονδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει σαν μαύρο πρόβατο, ώστε να ησυχάσουμε τις δικές μας ένοχες υποσυνείδητες συνειδήσεις;
Είναι αρρωστημένη ολόκληρη η κοινωνία όταν προβάλλει μικρά παιδιά σαν σεξουαλικό πρότυπο. Κι αντί να πολεμήσουμε την αρρώστια, ξύνουμε το σπυράκι που βγήκε στο δέρμα, και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία μικρή ένδειξη του τι πραγματικά τρώει από μέσα το σώμα….
Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό. Γυναικείο περιοδικό. Μόδας, κατά κύριο λόγο. Αυτή τη φορά δεν πρόσεχα τα άρθρα. Δεν πρόσεχα το περιεχόμενο, δεν πρόσεχα τη δουλειά των εργαζόμενων στο συγκεκριμένο έντυπο. Πρόσεξα τις διαφημίσεις. Τις διαφημίσεις για αρώματα. Για σχεδιαστές μόδας. Για καταστήματα ρούχων. Πρόσεξα τα πρότυπα ομορφιάς, τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς που λανσάρονται στη δική μας εποχή. Η γυναίκα, πια, δεν πρέπει να είναι γυναίκα. Δεν πρέπει καν να είναι ανδροπρεπής, όπως πριν λίγα χρόνια, ούτε καν αποστεωμένη, όπως καταλογίζουν στη «μόδα» ότι θέλει και προβάλλει τις γυναίκες. Η γυναίκα, πια, πρέπει να είναι παιδάκι! Στα πρώτα στάδια της εφηβείας του – ή λίγο μικρότερo. Η γυναίκα! Όχι η κόρη της. Η 10χρονη κόρη της πρέπει να μοιάζει και να συμπεριφέρεται 25. Η 30χρονη γυναίκα, με την αγοραστική δύναμη πια, πρέπει να δείχνει 12!
Ναι, πρέπει να δείχνει 12. Τόσο φαίνονται οι φατσούλες των κοριτσιών στις σελίδες των περιοδικών. Ντυμένα με σέξι κοντές φούστες, 12ποντα πέδιλα, προκλητικό μακιγιάζ, και προσπάθεια λάγνου βλέμματος από μία αθώα - λόγω χαρακτηριστικών της νεαρής ηλικίας - φατσούλα. Αυτό είναι πια το γυναικείο πρότυπο ομορφιάς. Το παιδικό. Οι εικόνες που μας περιβάλλουν καθημερινά είναι γεμάτες μικρές Λολίτες. Και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, είμαστε όλοι ευέλπιδες εραστές τους. Όλοι, όμως, απενοχοποιημένοι από τους εαυτούς μας. Γιατί αυτό είναι το πρότυπο ομορφιάς. Αυτό πρέπει να ποθούμε. Αυτό είναι το υγιές. Αυτό είναι το υγιές;
Έχουμε υπνωτισμένα γίνει κοινωνία παιδεραστών. Και όχι «παιδόφιλων» όπως επανεισάγαμε από τους φίλους μας τους αμερικάνους. Όπως υπνωτισμένα έχουμε γίνει πολλά, χωρίς συνειδητοποίηση, χωρίς αμφισβήτηση. Προβάλλουμε και εκθειάζουμε το παιδικό πρόσωπο, το παιδικό σώμα ως το ιδανικό για την ενήλικη εραστή μας. Όμως λιθοβολούμε με σιχαμάρα κι απαξίωση όποιον κατηγορηθεί ως «παιδεραστής», χωρίς να νοιαστούμε να μάθουμε τον λόγο που κατηγορήθηκε. Γιατί, τελικά, μπορεί απλώς στον υπολογιστή του να βρέθηκαν φωτογραφίες από ντεφιλέ μόδας. Για ενήλικες γυναίκες. Με ανήλικες Λολίτες…. Ή εικόνες από σύγχρονους ζωγράφους. Αναπαριστώντας ενήλικες ερωτικές υπάρξεις. Με ανήλικα πρόσωπα. Γιατί έτσι κοινωνικοποιηθήκαμε.
Όχι, δεν παίρνω κανενός παιδεραστή το μέρος. Όπως δεν παίρνω και το μέρος κανενός που ασελγεί πάνω σε απρόθυμα θύματα (εκ των πραγμάτων). Είτε αυτά είναι παιδιά, είτε γυναίκες, είτε άντρες. Γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι. Όλοι, σε κάθε ηλικία, έχουμε ψυχές. Όσοι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Μήπως όμως σαν κοινωνία βιαζόμαστε πολύ να κατηγορήσουμε οποιονδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει σαν μαύρο πρόβατο, ώστε να ησυχάσουμε τις δικές μας ένοχες υποσυνείδητες συνειδήσεις;
Είναι αρρωστημένη ολόκληρη η κοινωνία όταν προβάλλει μικρά παιδιά σαν σεξουαλικό πρότυπο. Κι αντί να πολεμήσουμε την αρρώστια, ξύνουμε το σπυράκι που βγήκε στο δέρμα, και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία μικρή ένδειξη του τι πραγματικά τρώει από μέσα το σώμα….
2 σχόλια:
Ηλιανα, πρωτον, οφειλω να πω οτι ενα απο τα Ελαχιστα μα Ελαχιστα Θετικα του Internet ειναι οτι Γνωριζεις ανθρωπους με Καθαρη Συνειδηση οπως και την δικη σου. Λογω το οτι θελω να συμβαλλω την δικη μου Αποψη επανω στο Ευθραστο Κοινωνικο Θεμα αυτο, πρεπει να το γραψω πρωτα στα Αγγλικα και μετα να το μεταφρασω στα Ελληνικα.
Τα θερμα μου Συγχαρητήρια Και στην Οικογενεια σου διοτι η Οικογενεια παιζει το ποιο Ουσιαστικο Ρολο στο πως ο Καθε Ανθρωπος συμπεριφερεται.
Alexandra
Ηλιάνα, καλησπέρα... συμφωνώ κατ πως προσεγγίζεις το θέμα στα περιοδικά και στα πρότυπα που περνούτε. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που ανθίζουν οι συλλήψεις παιδοφιλία στο διαδίκτυο, γιατί πολύ απλά δε υπάρχουν τέτοιες συλλήψεις, είναι μόλις το 1% αληθείς. Όλο αυτό το θέμα ξέσπασε με αφορμή την παράνομη διακινήσει προγραμμάτων, τραγουδιών και ταινιών ελεύθερα στο ιντερνετ, αυτό ενοχλούσε πολλούς, αλλά είναι τέτοιο το νομοθετικό πλαίσιο για το ιντερνετ που τους έδενε τα χέρια, δε μπορούσαν να συλλάβουν κάποιον γιατί επειδή μοιραζόταν μουσική, και αν γινόταν θα ήταν για μικροποσά, όμως λειτούργησε το παλιό αστυνομικό κόλπο, (ας πούμε θες να συλλάβει κάποιο που δεν έχει κάνει τίποτα, πας στο σπίτι του όταν λείπει, παραβιάζεις με δήθεν ένταλμα τη πόρτα, τα κάνεις άνω κάτω και χώνεις στα συρτάρια ναρκωτικά) έτσι και στο ίντερνετ με τις δήθεν συλλήψεις παιδεραστίας. Για αυτό και αν προσέξεις αυτές τις ειδήσεις οι πληροφορίες είναι πάντα ελλιπείς και ποτέ σχεδόν δε γίνεται γνωστό το αποτέλεσμα της δίκης.
Δημοσίευση σχολίου