Πάνε μέρες τώρα που δεν έχω τι να γράψω.. Η επικαιρότητα αφορά κομματικές - πασοκικές ουσιαστικά - εξελίξεις. Η προσωπική μου επικαιρότητα, από την άλλη, είναι μία δι-βδομαδιαία ταλαιπωρία λόγω επισκευής αυτοκινήτου - έπεσε πάνω μου ο πίσω μου σε μποτιλιάρισμα και μ'έριξε στον μπροστινό, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να γίνει ακορντεόν. :ρ Το οποίο είχε και σαν αποτέλεσμα να χρειαστεί για δύο εβδομάδες να εγκαταλείψω το σπίτι μου, ώστε να μπορώ να μετακινούμαι. Ως εκ τούτου, είμαι αρκετά απασχολημένη με τα ποταπά προσωπικά μου ξεβολέματα.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, μια που είναι και της μόδας τελευταία.... Δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Η αριστερά, διαχρονικά, ποτέ δεν κρατήθηκε ενωμένη για αρκετά χρόνια. Ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι'αυτό το κόμμα. Είναι κρίμα για πολλούς λόγους - ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Κυρίως είναι κρίμα γιατί τυπικά έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια - προφανώς κανείς δε ζει στο σύννεφο όπου το ΠΑΣΟΚ είναι "σοσιαλιστικό", έστω πραγματικά "αριστερό" κόμμα, εξ'ου και την πλήρωσε στις εκλογές, δις. Ο πατέρας το έφτιαξε, στις μέρες του γιου θα αποτελειωθεί. Λέω στις μέρες, γιατί ακόμα κανείς δεν ξέρει ποιος θα ηγείται αυτού σε ένα μήνα. Αν μπορώ να κάνω μια πρόβλεψη πάντως, και αντίθετα από αυτό που όλοι οι πολιτικοί "αναλυτές" στηρίζουν, πιστεύω ότι στα χέρια του Βενιζέλου θα πάει άπατο. Όσος κόσμος είχε απομείνει σε αυτό το κόμμα, από τη βάση που το στήριζε, θα πάει γι'άλλα. Διότι φάνηκε καθαρά ότι το αποδοκίμασαν λόγω της δεξιάς στροφής του - στο ΠΑΣΟΚ το λένε είτε κέντρο, είτε εκσυγχρονισμό - και πότε ήταν πραγματικά αριστερός ο Βενιζέλος; Κι αν ήταν, δεν έχω διακρίνει τίποτα το αριστερό στην εν γένει παρουσία του τον τελευταίο καιρό, πόσο μάλλον αυτό που λένε "πολιτικό πολιτισμό", ή "πολιτικό ήθος". Πολύ περιληπτικά, από ένας αξιοσέβαστος ρήτορας, και από τους λίγους πολιτικούς που στο παρελθόν εκτιμούσα, έγινε ένας από τους πλέον αλαζόνες και υπερόπτες - εδώ και κάποια χρόνια.
Όσο για τον Γιώργο.... Πάλι δεν ξέρω από πού να το πιάσω.. Την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών, βρισκόμουν στο Βερολίνο, ως φοιτήτρια, πάνω στις διεθνείς σχέσεις. Ήταν η εποχή που χόρευε με τον Ισμαήλ Τζεμ, το "φίλο" του. Που είχαμε "καλές σχέσεις" με την Τουρκία.
Να σας πω τη δική μου εμπειρία από τις καλές μας σχέσεις λοιπόν. Όλο το Βερολίνο ήταν γεμάτο αφίσες οι οποίες απεικόνιζαν όμορφα μικρασιατικά παράλια και αρχαία ελληνικά μνημεία, που έγραφαν "Kein Traum kann schoener sein - Tuerkei". Μετάφραση: κανένα όνειρο δε μπορεί να είναι ομορφότερο - Τουρκία. Μάλιστα. Η τουριστική εκστρατεία της διπλανής χώρας περιλάμβανε οικειοποίηση, με διακριτικό τρόπο, της ελληνικής παρουσίας επί χιλιάδες χρόνια εκεί όπου τώρα κατοικούν οι ίδιοι. Βέβαια είναι πασίγνωστο ότι οι τούρκοι είναι "μανούλες" στη διπλωματία. Κι ότι στη χώρα μας είναι παντελώς άσχετοι - το θέμα σχετικά με την ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ θα το θίξω, σίγουρα πάντως, άλλη φορά.
Και σαν "μανούλες" στη διπλωματία, έστειλαν και τον πρόξενό τους στο Βερολίνο στο πανεπιστήμιο να μας μιλήσει. Το μάθημα που παρακολουθούσα όταν ήρθε - γινόταν από τουρκο-κούρδο, λεγόταν "η τουρκία στην ΕΕ", παρεμπιπτόντως - ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε. Η ομιλία του - τι έκπληξη - δεν αφορούσε τόσο την Τουρκία, όσο τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, την αντιτουρκική προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα (σύμφωνα με τον πρόξενο), το μίσος μας γι'αυτούς, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Όταν προσπάθησα ν'αρθρώσω λέξη, ο καθηγητής με επέπληξε που δε σέβομαι τον κύριο πρόξενο. Γιατί αναφέρω τη συγκεκριμένη εμπειρία; Διότι συνέβη ακριβώς την ίδια εποχή που είχαμε τόσο "καλές" και "φιλικές" σχέσεις με την τουρκία. Το οποίο, μετά και το συγκεκριμένο συμβάν, για μένα μεταφραζόταν σε καλές φιλικές και πάνω απ' όλα αφελείς σχέσεις του κυρίου Παπανδρέου με τον κύριο Τζεμ, που προφανώς δεν ήταν ΤΟΣΟ αφελής, ώστε να πιστεύει ότι ένας χορός με τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας σημαίνει ότι η χώρα του σταματάει να διεκδικεί ό,τι θεωρεί καλύτερο για την ίδια.
Η γνώμη μου για τον "Γιωργάκη" δεν είναι ότι είναι κακός. Τον βρίσκω, ίσως, αφελή. Νομίζω ότι ο λόγος που δεν είχε πει σε κανέναν σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, ήταν απλώς ότι ούτε ο ίδιος το είχε προγραμματίσει - του ήρθε αυθόρμητα αφού του την έδωσε που επικρατούσε παγωμάρα στο ακροατήριο, και κανείς δεν τον επεφήμησε για τίποτα απ'όσα είπε - το χειροκρότημα στο άκουσμα του ονόματος "Ανδρέας Παπανδρέου" δεν πιάνεται, οι πασόκοι χειροκροτούν ακόμα και στον ύπνο τους αν πει κανείς το "σύνθημα" :ρ
Όσο για το λόγο του.... Σαν περιεχόμενο τον βρήκα πολύ σωστό. Ό,τι είπε ήταν αληθινό, και σε απόλυτη επαφή με την πραγματικότητα. Ναι, αλλά όχι από αυτόν που ήταν επικεφαλής του κόμματος επί 4 χρόνια!!!! Μιλούσε σαν να ήταν έξω απ'όλα αυτά, κι ας είπε ότι φταίει και ο ίδιος. Σαν να έλεγε ότι τόσα χρόνια δεν ήταν αρχηγός του κόμματος, αλλά εκπρόσωπος τύπου των υπολοίπων στελεχών....
Νομίζω ότι η αξιοπρέπεια του σοσιαλισμού στη χώρα μας μπορεί να σωθεί μόνο εάν πάψουν τα διάφορα κόμματα να αυτοαποκαλούνται "σοσιαλιστικά".
Και είναι κρίμα για όλους να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και για τους νεοδημοκράτες. Διότι όταν δεν υπάρχει "αντίπαλον δέος", έστω και στην κατάστασή του, υπάρχει ασυδοσία. Κι αν ως τώρα πιστεύαμε ότι κανείς δε λογοδοτεί σε κανέναν στην εκάστοτε κυβέρνηση, φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος ότι μπορεί και να σηκωθούν από την καρέκλα τους.... Ή μήπως υπάρχει κανένα άλλο κόμμα που διατίθεται ή μπορεί να πάρει τη θέση που ως τώρα έχει το ΠΑΣΟΚ;
Όταν η μόνη περίπτωση να κυβερνήσουν τα μικρά κόμματα είναι ως συνεργάτες σε κυβέρνηση συνασπισμού, κι αυτή την περίπτωση την αποκλείουν, προφανώς δεν προτίθενται να βρεθούν ποτέ ενώπιον οποιωνδήποτε ευθυνών. Διότι είναι ΥΠΕΡΟΧΟ να μιλάει κανείς για κατώτατο μισθό 1200 ευρώ, και ένα σωρό όμορφα πράγματα για όλο τον κόσμο. Κι εγώ θα'θελα να μην πεινάει κανείς, όλοι να έχουν χρήματα, και να ζουν υγιείς κι ευτυχισμένοι. Εσύ όμως που επικρίνεις τα "κόμματα εξουσίας" γι'αυτό, έχεις τη λύση να αλλάξεις τα πράγματα; Διότι εάν την έχεις, και αρνείσαι τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση όπου θα μπορούσες να συμβάλλεις ώστε ν'αλλάξει η ζωή των πολιτών προς το καλύτερο, είσαι πολύ χειρότερος από αυτούς που δεν έχουν τη λύση, ή έστω δεν τους ενδιαφέρει να την ψάξουν. Όχι; Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι πολύ απλά λένε ωραία λόγια εκ του ασφαλούς. Και μάλλον δεν είναι μόνο δικό μου αυτό το συμπέρασμα, αλλιώς τώρα θα μας κυβερνούσε το ΚΚΕ..
Έλεγα ότι σ'αυτό μου το blog δε θα γράψω για κόμματα. Για πολιτική ναι, αλλά όχι για κόμματα. Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ πως ακόμα κι αν μίλησα για κόμματα, η ουσία δεν ήταν κομματική, αλλά πολιτική. Βέβαια, τα συμπεράσματα είναι του καθενός που θα το διαβάσει.
Για το τέλος να πω ότι ελπίζω κάποια μέρα να ισχύει η απλή αναλογική στις εκλογές (και να γίνει επιτέλους ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας - και όχι, δεν ψήφισα καν σε αυτές τις εκλογές, και η αποχή μου ήταν, για μένα, συνειδητή πολιτική πράξη, και όχι βαρεμάρα). Πού είναι το κακό, δηλαδή, να μη σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση, όταν αυτή δεν εκπροσωπεί πάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας; Και γιατί είναι κακό σε μια κυβέρνηση να συμμετέχουν τα ικανότερα στελέχη από διάφορους πολιτικούς χώρους, αντί για τον ξάδερφο και τον μπατζανάκη, και ούτω καθεξής, του πρωθυπουργού; Από πού κι ως πού, δε, μία "δημοκρατική" (ναι, είναι ανέκδοτο πια) χώρα κυβερνά μία παράταξη που εκπροσωπεί λιγότερους από τους μισούς πολίτες; Χωρίς το παρόν εκλογικό σύστημα οι οικολόγοι θα είχαν 2 θέσεις στη βουλή - αυτές πήγαν στη ΝΔ. Υπάρχει περίπτωση οι άνθρωποι που ψήφισαν τους οικολόγους να ήθελαν ποτέ να δώσουν τη συγκατάθεσή τους να τους κυβερνήσει η ΝΔ; Δεν είναι αυτό απόλυτη ασέβεια και χλευασμός προς την πολιτική επιλογή χιλιάδων ελλήνων; Εκλογές τραβεστί.... Για τη "δημοκρατία", σε επόμενο blog.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, μια που είναι και της μόδας τελευταία.... Δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Η αριστερά, διαχρονικά, ποτέ δεν κρατήθηκε ενωμένη για αρκετά χρόνια. Ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι'αυτό το κόμμα. Είναι κρίμα για πολλούς λόγους - ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Κυρίως είναι κρίμα γιατί τυπικά έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια - προφανώς κανείς δε ζει στο σύννεφο όπου το ΠΑΣΟΚ είναι "σοσιαλιστικό", έστω πραγματικά "αριστερό" κόμμα, εξ'ου και την πλήρωσε στις εκλογές, δις. Ο πατέρας το έφτιαξε, στις μέρες του γιου θα αποτελειωθεί. Λέω στις μέρες, γιατί ακόμα κανείς δεν ξέρει ποιος θα ηγείται αυτού σε ένα μήνα. Αν μπορώ να κάνω μια πρόβλεψη πάντως, και αντίθετα από αυτό που όλοι οι πολιτικοί "αναλυτές" στηρίζουν, πιστεύω ότι στα χέρια του Βενιζέλου θα πάει άπατο. Όσος κόσμος είχε απομείνει σε αυτό το κόμμα, από τη βάση που το στήριζε, θα πάει γι'άλλα. Διότι φάνηκε καθαρά ότι το αποδοκίμασαν λόγω της δεξιάς στροφής του - στο ΠΑΣΟΚ το λένε είτε κέντρο, είτε εκσυγχρονισμό - και πότε ήταν πραγματικά αριστερός ο Βενιζέλος; Κι αν ήταν, δεν έχω διακρίνει τίποτα το αριστερό στην εν γένει παρουσία του τον τελευταίο καιρό, πόσο μάλλον αυτό που λένε "πολιτικό πολιτισμό", ή "πολιτικό ήθος". Πολύ περιληπτικά, από ένας αξιοσέβαστος ρήτορας, και από τους λίγους πολιτικούς που στο παρελθόν εκτιμούσα, έγινε ένας από τους πλέον αλαζόνες και υπερόπτες - εδώ και κάποια χρόνια.
Όσο για τον Γιώργο.... Πάλι δεν ξέρω από πού να το πιάσω.. Την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών, βρισκόμουν στο Βερολίνο, ως φοιτήτρια, πάνω στις διεθνείς σχέσεις. Ήταν η εποχή που χόρευε με τον Ισμαήλ Τζεμ, το "φίλο" του. Που είχαμε "καλές σχέσεις" με την Τουρκία.
Να σας πω τη δική μου εμπειρία από τις καλές μας σχέσεις λοιπόν. Όλο το Βερολίνο ήταν γεμάτο αφίσες οι οποίες απεικόνιζαν όμορφα μικρασιατικά παράλια και αρχαία ελληνικά μνημεία, που έγραφαν "Kein Traum kann schoener sein - Tuerkei". Μετάφραση: κανένα όνειρο δε μπορεί να είναι ομορφότερο - Τουρκία. Μάλιστα. Η τουριστική εκστρατεία της διπλανής χώρας περιλάμβανε οικειοποίηση, με διακριτικό τρόπο, της ελληνικής παρουσίας επί χιλιάδες χρόνια εκεί όπου τώρα κατοικούν οι ίδιοι. Βέβαια είναι πασίγνωστο ότι οι τούρκοι είναι "μανούλες" στη διπλωματία. Κι ότι στη χώρα μας είναι παντελώς άσχετοι - το θέμα σχετικά με την ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ θα το θίξω, σίγουρα πάντως, άλλη φορά.
Και σαν "μανούλες" στη διπλωματία, έστειλαν και τον πρόξενό τους στο Βερολίνο στο πανεπιστήμιο να μας μιλήσει. Το μάθημα που παρακολουθούσα όταν ήρθε - γινόταν από τουρκο-κούρδο, λεγόταν "η τουρκία στην ΕΕ", παρεμπιπτόντως - ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε. Η ομιλία του - τι έκπληξη - δεν αφορούσε τόσο την Τουρκία, όσο τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, την αντιτουρκική προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα (σύμφωνα με τον πρόξενο), το μίσος μας γι'αυτούς, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Όταν προσπάθησα ν'αρθρώσω λέξη, ο καθηγητής με επέπληξε που δε σέβομαι τον κύριο πρόξενο. Γιατί αναφέρω τη συγκεκριμένη εμπειρία; Διότι συνέβη ακριβώς την ίδια εποχή που είχαμε τόσο "καλές" και "φιλικές" σχέσεις με την τουρκία. Το οποίο, μετά και το συγκεκριμένο συμβάν, για μένα μεταφραζόταν σε καλές φιλικές και πάνω απ' όλα αφελείς σχέσεις του κυρίου Παπανδρέου με τον κύριο Τζεμ, που προφανώς δεν ήταν ΤΟΣΟ αφελής, ώστε να πιστεύει ότι ένας χορός με τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας σημαίνει ότι η χώρα του σταματάει να διεκδικεί ό,τι θεωρεί καλύτερο για την ίδια.
Η γνώμη μου για τον "Γιωργάκη" δεν είναι ότι είναι κακός. Τον βρίσκω, ίσως, αφελή. Νομίζω ότι ο λόγος που δεν είχε πει σε κανέναν σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, ήταν απλώς ότι ούτε ο ίδιος το είχε προγραμματίσει - του ήρθε αυθόρμητα αφού του την έδωσε που επικρατούσε παγωμάρα στο ακροατήριο, και κανείς δεν τον επεφήμησε για τίποτα απ'όσα είπε - το χειροκρότημα στο άκουσμα του ονόματος "Ανδρέας Παπανδρέου" δεν πιάνεται, οι πασόκοι χειροκροτούν ακόμα και στον ύπνο τους αν πει κανείς το "σύνθημα" :ρ
Όσο για το λόγο του.... Σαν περιεχόμενο τον βρήκα πολύ σωστό. Ό,τι είπε ήταν αληθινό, και σε απόλυτη επαφή με την πραγματικότητα. Ναι, αλλά όχι από αυτόν που ήταν επικεφαλής του κόμματος επί 4 χρόνια!!!! Μιλούσε σαν να ήταν έξω απ'όλα αυτά, κι ας είπε ότι φταίει και ο ίδιος. Σαν να έλεγε ότι τόσα χρόνια δεν ήταν αρχηγός του κόμματος, αλλά εκπρόσωπος τύπου των υπολοίπων στελεχών....
Νομίζω ότι η αξιοπρέπεια του σοσιαλισμού στη χώρα μας μπορεί να σωθεί μόνο εάν πάψουν τα διάφορα κόμματα να αυτοαποκαλούνται "σοσιαλιστικά".
Και είναι κρίμα για όλους να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και για τους νεοδημοκράτες. Διότι όταν δεν υπάρχει "αντίπαλον δέος", έστω και στην κατάστασή του, υπάρχει ασυδοσία. Κι αν ως τώρα πιστεύαμε ότι κανείς δε λογοδοτεί σε κανέναν στην εκάστοτε κυβέρνηση, φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν δεν υπάρχει ο παραμικρός φόβος ότι μπορεί και να σηκωθούν από την καρέκλα τους.... Ή μήπως υπάρχει κανένα άλλο κόμμα που διατίθεται ή μπορεί να πάρει τη θέση που ως τώρα έχει το ΠΑΣΟΚ;
Όταν η μόνη περίπτωση να κυβερνήσουν τα μικρά κόμματα είναι ως συνεργάτες σε κυβέρνηση συνασπισμού, κι αυτή την περίπτωση την αποκλείουν, προφανώς δεν προτίθενται να βρεθούν ποτέ ενώπιον οποιωνδήποτε ευθυνών. Διότι είναι ΥΠΕΡΟΧΟ να μιλάει κανείς για κατώτατο μισθό 1200 ευρώ, και ένα σωρό όμορφα πράγματα για όλο τον κόσμο. Κι εγώ θα'θελα να μην πεινάει κανείς, όλοι να έχουν χρήματα, και να ζουν υγιείς κι ευτυχισμένοι. Εσύ όμως που επικρίνεις τα "κόμματα εξουσίας" γι'αυτό, έχεις τη λύση να αλλάξεις τα πράγματα; Διότι εάν την έχεις, και αρνείσαι τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση όπου θα μπορούσες να συμβάλλεις ώστε ν'αλλάξει η ζωή των πολιτών προς το καλύτερο, είσαι πολύ χειρότερος από αυτούς που δεν έχουν τη λύση, ή έστω δεν τους ενδιαφέρει να την ψάξουν. Όχι; Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ είναι ότι πολύ απλά λένε ωραία λόγια εκ του ασφαλούς. Και μάλλον δεν είναι μόνο δικό μου αυτό το συμπέρασμα, αλλιώς τώρα θα μας κυβερνούσε το ΚΚΕ..
Έλεγα ότι σ'αυτό μου το blog δε θα γράψω για κόμματα. Για πολιτική ναι, αλλά όχι για κόμματα. Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ πως ακόμα κι αν μίλησα για κόμματα, η ουσία δεν ήταν κομματική, αλλά πολιτική. Βέβαια, τα συμπεράσματα είναι του καθενός που θα το διαβάσει.
Για το τέλος να πω ότι ελπίζω κάποια μέρα να ισχύει η απλή αναλογική στις εκλογές (και να γίνει επιτέλους ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας - και όχι, δεν ψήφισα καν σε αυτές τις εκλογές, και η αποχή μου ήταν, για μένα, συνειδητή πολιτική πράξη, και όχι βαρεμάρα). Πού είναι το κακό, δηλαδή, να μη σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση, όταν αυτή δεν εκπροσωπεί πάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας; Και γιατί είναι κακό σε μια κυβέρνηση να συμμετέχουν τα ικανότερα στελέχη από διάφορους πολιτικούς χώρους, αντί για τον ξάδερφο και τον μπατζανάκη, και ούτω καθεξής, του πρωθυπουργού; Από πού κι ως πού, δε, μία "δημοκρατική" (ναι, είναι ανέκδοτο πια) χώρα κυβερνά μία παράταξη που εκπροσωπεί λιγότερους από τους μισούς πολίτες; Χωρίς το παρόν εκλογικό σύστημα οι οικολόγοι θα είχαν 2 θέσεις στη βουλή - αυτές πήγαν στη ΝΔ. Υπάρχει περίπτωση οι άνθρωποι που ψήφισαν τους οικολόγους να ήθελαν ποτέ να δώσουν τη συγκατάθεσή τους να τους κυβερνήσει η ΝΔ; Δεν είναι αυτό απόλυτη ασέβεια και χλευασμός προς την πολιτική επιλογή χιλιάδων ελλήνων; Εκλογές τραβεστί.... Για τη "δημοκρατία", σε επόμενο blog.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου