Η πρότασή μου για μια προσοδοφόρα και ωφέλιμη για την Οικονομία, μισθολογική πολιτική:

Να οριστεί ανώτατος μηνιαίος μισθός στο δημόσιο τα 5.000 ευρώ. Για διευθυντές σε οποιονδήποτε οργανισμό έχει σχέση με το δημόσιο. Νοσοκομεία, δικαστήρια, ΔΕΚΟ, Βουλή, κοκ. 5.000 ευρώ είναι ένας αξιοπρεπέστατος μισθός. Και τα τεράστια ποσά που εξοικονομηθούν από αυτήν τη μισθολογική εκλογίκευση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανεβεί ο κατώτατος μισθός στα 1000 ευρώ. Που μετά βίας επιτρέπει σε κάποιον να ζήσει αξιοπρεπώς. Ώστε να κλείσει κάπως η ψαλίδα. Ώστε να ζουν ανθρώπινα όσοι εργάζονται. Ώστε να αναλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις στο δημόσιο άνθρωποι που το επιδιώκουν γιατί θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία, και όχι γιατί αποσκοπούν στον πλουτισμό.

Όσοι θέλουν να πλουτίσουν, μπορούν να απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, με τους όρους του ιδιωτικού τομέα και της ελεύθερης αγοράς. Ο δημόσιος τομέας έχει λόγο ύπαρξης για να εξυπηρετεί τον πολίτη, όχι για να τον απομυζά ώστε να εξυπηρετεί τους επικεφαλής του. Μόνο έτσι μπορεί να εξυγιανθεί το Δημόσιο. Όταν αποκοπεί η υπηρεσία σε αυτό από ευκαιρίες και προσδοκίες πλουτισμού. Πάντα σε βάρος του κοινού καλού.

Δεν είναι παιδιάστικο αυτό που γράφω. Είναι εφικτό, βιώσιμο, και τίμιο. Προσωπικά το βλέπω σαν μονόδρομο για ένα κράτος που θέλει να ονομάζεται «κράτος πρόνοιας». Μένει να δούμε αν υπάρχουν πολιτικοί αρκετά αξιοπρεπείς ώστε να προχωρήσουν σε ανάλογες μεταρρυθμίσεις.