Είσαι ό,τι λες

Ο Στάλιν ήταν χειρότερος από τον Χίτλερ, γιατί πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά η Γαλλία δεν είχε ποτέ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Οτσαλάν είναι κολλητός της οικογένειας Μπους – γι'αυτό άλλωστε βρίσκεται και σε φυλακή της Τουρκίας και όχι σε κάποιο τροπικό νησί αυτή τη στιγμή – ενώ οι Κούρδοι πολεμούν για λόγους οικονομικών συμφερόντων. Η τουρκία είναι μια μοντέρνα δημοκρατική χώρα, η ΠΓΔΜ είναι η Μακεδονία, “η Κύπρος και η Κρήτη δεν ανήκουν στην Τουρκία;” (ερώτηση Βάσκου..) Οι ιστορικές και πολιτικές αλήθειες Ιταλών, Γάλλων, Άγγλων, Ισπανών (συγγνώμη, Βάσκου), Βουλγάρας, Σέρβας και τουρκάλας με τους οποίους συναναστρέφομαι στη Γαλλία τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Κι ό,τι κι αν πει η Ελληνίδα αντιμετωπίζεται ντε φάκτο με απαξιωτικό χαμόγελο, ως γραφικό, διότι είμαστε γραφικοί ως χώρα. Και μέσα σε αυτό το κλίμα απονομής ιστορικής και πολιτικής δικαιοσύνης, όλοι οι μετανάστες είναι αδέρφια μας, και η δύση πρέπει να βοηθήσει τα αφρικανικά κράτη να προοδεύσουν. Ωραία λόγια, ευγενή, όποιος τα ξεστομίζει χαρακτηρίζεται αμέσως καλός άνθρωπος, “αριστερός”, από τους ομοίους του. Ή μήπως είναι υποκριτικά; Χωρίς καμία χρησιμότητα; Χωρίς καμία πρόταση για το πώς αυτά μπορούν να εφαρμοστούν, ρεαλιστικά; “Μπορούμε να τους στέλνουμε τρόφιμα που δε θα είναι ποτέ αρκετά, φάρμακα που δε θα είναι ποτέ αρκετά. Το σημαντικό είναι να φτάσει η ίδια η κοινωνία τους σε ένα σημείο που να θέλει να διεκδικήσει κάποια πράγματα. Αυτά που θέλει η ίδια. Διότι αυτά που θεωρούμε εμείς ιερό δισκοπότηρο, δεν είναι εξίσου ιερά σε άλλες κουλτούρες. Η ελευθερία και τα δικαιώματα στην ιστορία της ανθρωπότητας κερδίζονται με αίμα, δυστυχώς, ποτέ δεν έχουν χαριστεί. Κι η επανάσταση δεν είναι κάτι ουρανοκατέβατο, σαν να επέμβει η δύση στα κράτη τους και να τους επιβάλλει το “σωστό”. Απαιτεί από την κοινωνία να έχει φτάσει να συνειδητοποιεί και να επιζητά το δικό της δίκαιο”. Απαξιωτικά χαμόγελα, μα τι λέει αυτή, δεν είναι δίκαιο να πολεμήσουν για τα δικαιώματά τους οι άνθρωποι, εμείς πρέπει να τους τα παράσχουμε, οι δυνατοί της δύσης που τους εκμεταλλευόμαστε (γιατί κατά τα άλλα στα κράτη τους όλα είναι ρόδινα). Ωραία, ας τους τα παράσχουμε, λοιπόν, μαζί σας. Πώς;

Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, παντού. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο όσων λες, φτάνει όσα λες να ακούγονται όμορφα. Σημασία έχει να γίνεσαι αρεστός, όχι εποικοδομητικός. Και οι συμμετέχουσες στα καλλιστεία είναι οι πιο άξιες πολίτες (πολίτισσες) του κόσμου! (σύμφωνα με αυτή τη λογική)

Σημασία έχει στο προσωπικό σου blog να γράφεις απρόσωπα, σαν σωστός δημοσιογράφος. Όχι τη γνώμη σου, γιατί καταργεί τη σοβαρότητα όσων γράφεις – γνώμη Έλληνα δημοσιογράφου, αυτή, κι ας μην είμαι δημοσιογράφος, ούτε και το blog μου ενημερωτικού χαρακτήρα.

Κι εμένα πρέπει να με νοιάζουν όλα τα παραπάνω. Ίσως, αλλά ας με νοιάξουν πάλι από αύριο. Σήμερα ήθελα απλώς να γράψω αυτό που σκέφτομαι, σαν σκέψεις, δικές μου, όχι σαν πανανθρώπινη αλήθεια.


________


ΥΓ: Και βέβαια τα “ντολμαδάκια”, οι “ντολμάδες”, το “μπριάμ”, ο “μπακλαβάς”, ίσως ακόμα και το “γαλακτομπούρεκο” και τα “μπουρέκια” γενικότερα, είναι όλα τούρκικα, γιατί είχαν κολοκυθάκια και μέλι, και κάτι αμπελώνες εκεί στη Μογγολία, φημισμένοι οινοπαραγωγοί! ;ρ
Μήπως πρέπει να τους αλλάξουμε ονόματα;

ΥΓ2: Να ενημερώσω, επίσης, ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα που δεν έχει σχέση με τα νέα Ελληνικά.