Τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας στο ΣΚΑΪ

Και μετά τους «μεγάλους Έλληνες», έρχεται ο ΣΚΑΪ στο βωμό της τηλεθέασης να θυσιάσει την πατρίδα. Διότι η ανάδειξη κάποιων Ελλήνων ως «μεγάλων», δε θα μπορούσε να προξενήσει ουσιαστικά κάποιο κακό. Η προβολή κάποιων κρυφών μικρών, ή μεγάλων παραδείσων στο ευρύ ελληνικό κοινό, όμως; Αφού μην ξεχνάμε, ότι η εκπομπή σε Έλληνες απευθύνεται.

Υπάρχουν μέρη μαγικά κι ανέγγιχτα, που φοβάμαι ότι θα χάσουν τη μαγεία τους μετά την «επέλαση των βαρβάρων». Το έχω δει να συμβαίνει, και θα αναφερθώ σε αυτό στη συνέχεια. Ο κάθε «ελληνάρας», όμως, με χαρά θα σπεύσει να αποκαλύψει το σούπερ μέρος το οποίο ανακάλυψε κάποιος φίλος του, ώστε να νιώσει «ψαγμένος». Κι έτσι τα υπέροχα μέρη που θα ψηφιστούν ως τα ωραιότερα της πατρίδας μας, λίγα χρόνια μετά από αυτή την ψηφοφορία δε θα είναι πια τόσο ωραία.

Όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Ελαφόνησο. Στην οποία δε θέλω πια να πηγαίνω, γιατί πονάει η ψυχή μου. Θυμάμαι να πηγαίνω εκεί με την οικογένειά μου, και να κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ κάτω από τους κέδρους, όταν ακόμα δεν υπήρχε ούτε δρόμος για την παραλία. Υπήρχαν άλλες δυο-τρεις σκηνές τότε εκεί, κι αυτό ήταν. Ένιωθες ότι σε έχει ξεβράσει η θάλασσα σε κάποιον παράδεισο, τροπικό μάλλον, παρά μεσογειακό.

Κι ύστερα ήρθε ένα περιοδικό και μια φωτογράφιση κάποιας, που δε θέλω να διαφημίσω από τη σελίδα μου. Κι ο Σίμος έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό. Στην αρχή φτιάχτηκε εκεί μια καντίνα. Για τον μέσο «ελληνάρα» αυτό ήταν καλό. Εμένα μου χαλούσε εκείνη την αίσθηση του «ναυαγού» που είχα, σε κάποιο παρθένο νησί. Και με ανάγκαζε, στο κάτω-κάτω, να ακούω μουσική (όποια διάλεγε ο ιδιοκτήτης της καντίνας), αντί για το πάφλασμα των κυμάτων, και το θρόισμα των φύλλων. Στη συνέχεια ήρθαν ξαπλώστρες και ομπρέλες, ταπεράκια με κεφτεδάκια. Κι ένα κάμπινγκ, το οποίο απευθύνεται σε κόσμο που αποφεύγει τα κάμπινγκ και προτιμά τα ξενοδοχεία. Ένα κάμπινγκ με χαλίκι και καλαμωτές, και πολύχρωμα κτίρια-κουτιά, εντελώς ασύμβατα με το τοπίο, άσχετα με την τοπική αρχιτεκτονική, φτιαγμένα να ξεχωρίζουν, και όχι να εναρμονίζονται με, ή να αναδεικνύουν τη φύση γύρω τους – πιστά στη νεοελληνική αισθητική (ή απουσία της). Σιγά-σιγά ξεφύτρωσαν κι άλλα παρόμοιας λογικής κτίρια, σε όλο το νησί. Κι έτσι ο κάποτε επίγειος παράδεισος μετατράπηκε σε μία ακόμα θαλάσσια αρπαχτή. Κάποια από τα δωμάτια των σπιτιών των κατοίκων μετατράπηκαν σε πανάκριβα «ενοικιαζόμενα διαμερίσματα», μπαράκια που θα ταίριαζαν θαυμάσια στο βουνό εμφανίστηκαν στο λιμάνι, στην παραλία προσπαθείς να βγάλεις την πατούσα του ενός από το στόμα σου, και τον αγκώνα του άλλου από το μάτι σου, και το μικρό νησάκι «βούλιαξε» από ένα μάτσο «ψαγμένους», που θέλησαν να είναι οι πρώτοι καινούριοι θαμώνες αυτής της νέας «Μυκόνου» όπου κάτι (ή μάλλον τα πάντα) πήγε στραβά.

Αυτό το παραπάνω είναι αυτό που φοβάμαι ότι θα συμβεί στις περιοχές που θα προβάλλει η τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Έχω ακούσει και για άλλα μέρη που θεωρώ μαγικά (όχι απλώς μαγευτικά), ότι έχουν αρχίσει να δέχονται επιδρομή «ψαγμένων», μαζί και τα απορρίμματά τους, μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστούν κι εκεί κτίσματα για να εξυπηρετήσουν καλύτερα όλους αυτούς τους τουρίστες, και ο λόγος για τον οποίο ήθελε κανείς να τα επισκεφθεί, θα εκλείψει, κι εκεί.

Ναι, μερικά μέρη δεν είναι για όλους. Δεν τα αξίζουν όλοι. Είναι μόνο γι’αυτούς που τα θαυμάζουν, τα σέβονται, τα προσέχουν και τα προστατεύουν, με τον τρόπο τους. Και σίγουρα δεν τα αξίζουν όσοι σκοπεύουν να τα εκμεταλλευτούν για τηλεθέαση και χρήμα, αδιαφορώντας για την τύχη τους μετέπειτα. Ελπίζω να νιώθουν το ίδιο αρκετοί ακόμα συμπατριώτες μας, και να τα προστατέψουν. Είναι καλύτερα να διαδίδονται από στόμα σε στόμα ατόμων που αγαπούν και σέβονται. Γενικά. Και ειδικά.

ΥΓ: Τον τίτλο της εκπομπής, «I love GR», τον αφήνω ασχολίαστο….