Κάποιοι άγνωστοι άνοιξαν πυρ τα ξημερώματα στα Εξάρχεια κατά των ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Πολιτισμού. Με καλάσνικοφ, και χειροβομβίδα – έστω για να διαφύγουν. Πυρ, στα Εξάρχεια, «στο γάμο του Καραγκιόζη», κατά όποιου να’ναι, φτάνει να’ναι μπλε. Με τον ίδιο τρόπο που πυροβόλησε κι ο αστυνομικός το μαθητή, στην ίδια περιοχή, το Δεκέμβρη. Η 17Νοέμβρη, κάποτε, διάλεγε τους στόχους της, να είναι συμβολικοί. Δεν τα έβαζε με τον κάθε τυχάρπαστο υπαλληλάκο, αλλά με τον «μάνατζερ». Κάτι που καλό θα’ταν να ακολουθούμε όλοι μας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας. Αυτοί οι τύποι, τι πιστεύουν ότι κατάφεραν; Πέρα από το να στρέψουν εναντίων τους κόσμο που είχε κάποια συμπάθεια προς ορισμένες «τρομοκρατικές οργανώσεις» (γιατί σίγουρα υπάρχουν πολλοί τέτοιοι), οι οποίες, στη χώρα μας τουλάχιστον, δεν τρομοκράτησαν απλούς πολίτες;
Όταν ακόμα και εκείνοι που θεωρούν ότι παλεύουν για κάποιο δίκαιο, χάνουν και την ιδεολογία και την πολιτική τους και ενδιαφέρονται μονάχα να εκτονώσουν κάπου, οπουδήποτε, την οργή τους, γίνονται πραγματικά τρομοκράτες. Με την κακή έννοια. Κι αυτό είναι κρίμα, πάνω απ’όλα για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για την οποία θεωρούν ότι αγωνίζονται. Τη δική μου κατανόηση, πάντως, πόσο μάλλον υποστήριξη στις προσωπικές απρόσωπες βεντέτες τους, δεν την έχουν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου