Σου χρωστάω, μου χρωστάς, τους χρωστάμε, μας χρωστούν....

Από τη στιγμή που σε επίπεδο διεθνούς κοινότητας οι πάντες χρωστούν στους πάντες, γιατί να μη διαγραφούν όλα τα χρέη, όλων των κρατών, ταυτόχρονα, και τα χρήματα, πλέον, να μην πηγαίνουν στους τόκους, αλλά στην ευημερία των πολιτών; Γιατί πρέπει να υπάρχει η τραπεζολατρεία; Γιατί προσκυνάμε ένα οικονομικό μοντέλο που δε μας εξυπηρετεί; Και ίσως, μετά, καλό θα ήταν να επανασχεδιαζόταν το τραπεζικό σύστημα και ο τρόπος που λειτουργεί. Ίσως θα έπρεπε να καταργηθούν οι τόκοι γενικότερα. Ίσως οι τράπεζες να μην πρέπει να είναι κερδοσκοπικά ιδρύματα. Αυτό, όμως, είναι κάτι που θα μπορούσαν να σχεδιάσουν οικονομολόγοι χωρίς εμμονή με τους αριθμούς, μαζί με κοινωνιολόγους και πολιτικούς, τουλάχιστον, αφού η οικονομία ανθρώπους αφορά. Το χρήμα δημιουργήθηκε για να μας εξυπηρετεί, όχι για να μας σκλαβώνει, όπως συμβαίνει από τότε που εφευρέθηκε. Πότε θα του δώσουμε τη σημασία που του αρμόζει;