Το απογοητευτικό Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Όσο όμορφα είναι τα εκθέματα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, τόσο άσχημο, πρόχειρο, και άρπα-κόλλα μου φαίνεται το ίδιο το μουσείο. Την ιδέα των εκμαγείων που ολοκληρώνουν την εικόνα και τονίζουν τη σοβαρότητα της καταστροφής του μνημείου, καθώς και την ανάγκη επανένωσής του, τη βρήκα έξυπνη, και αισθητικά και πολιτικά αναγκαία, το οικοδόμημα, όμως, μου δίνει την εντύπωση ότι έγινε όπως-όπως, απλώς και μόνο για να μπορέσει να υλοποιηθεί η ιδέα αυτή, ώστε να επιστραφούν τα Μάρμαρα· και μόνο.

Δεν καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σχετικά με την «ομορφιά» του. Μου θυμίζει εκείνα τα άσχημα κτίρια - κουτιά της δεκαετίας του 50, ένα τραγικό κακέκτυπο του Πολεμικού Μουσείου.. Ακόμα και για το εσωτερικό του έχω κάποιους ενδοιασμούς, πιστεύω θα μπορούσαν να έχουν αναδειχθεί πιο όμορφα, απ’το να αναρτηθούν πάνω σε κάτι που μοιάζει με χύμα ψευδότοιχο…. Θυμάμαι το εσωτερικό του Pergamon Museum του Βερολίνου, όπου νιώθεις σαν να ταξίδεψες πίσω στο χρόνο, έχεις τον χώρο να δεις και να θαυμάζεις από απόσταση ολόκληρη την πύλη της αγοράς της Μιλήτου, το ναό της Περγάμου, την Πύλη της Ισθάρ, την οποία περνάς, περπατάς στην «πόλη», περιηγείσαι μέσα σε Βαβυλώνια δωμάτια, και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και απογοητευτική για το ελληνικό μουσείο.

Θυμάμαι, κυρίως, την πρώτη φορά που είδα το μουσείο, λίγους μήνες πριν, κατά τύχη. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «κάνε να μην είναι *αυτό*, αυτό που νομίζω…κάνε να μην είναι αυτό το πράμα (χωρίς το –γ–) το μουσείο της Ακρόπολης!».. Στεναχωρήθηκα, και τότε, και τώρα. Πολύ. Αντί να γίνει ένα κτήριο που να σηματοδοτήσει μια καινούρια εποχή για την Αθήνα και την Ελλάδα, μια επιστροφή στην καλαισθησία, ήταν ένα πισωγύρισμα στη χειρότερη αισθητικά εποχή στην ιστορία της πατρίδας μας! Και τώρα έγινε. Και το σημαντικότερο μουσείο της Ελλάδας θυμίζει κουτί στα Μεσόγεια.

Νιώθω στεναχώρια, στεναχώρια….

(Το παρόν είναι άσχετο υστερόγραφο στο παραπάνω κείμενο)

ΥΓ άσχετο: επίσης μου τη δίνει αφάνταστα που το «internet on the go» δουλεύει όποτε θέλει – και συνήθως ΔΕ θέλει, ενώ ΟΤΑΝ συνδέεται, ούτε λόγος για οποιοδήποτε «G» – στην επαρχεία όπου πρόσφατα μετακόμισα, με αποτέλεσμα να αναρτώ τα post μου καθυστερημένα, ΑΝ τελικά τα αναρτήσω…. Στην Ελλάδα της ευριζωνικότητας….τρομάρα μας…. Για την ιστορία, το κείμενο γράφτηκε στις 20.6.09, σε έναν υπολογιστή που δε μπορούσε να συνδεθεί στο internet. Θα το αναρτήσω όταν θα έχω πρόσβαση σε land-line!

Το υψηλό κόστος ζωής ρίχνει τον πληθωρισμό

Ας μου εξηγήσει κανείς, πώς γίνεται οι μισθοί να παραμένουν ίδιοι, οι τιμές των αγαθών συνεχώς ν’ανεβαίνουν, και ο πληθωρισμός να πέφτει; Αναφέρομαι στο σημερινό ιστορικό χαμηλό του 0,5%….καθότι ο πληθωρισμός δεν είναι ένα νούμερο ξεκομμένο από την καθημερινή ζωή και οικονομία.. Μήπως κάποιος μας δουλεύει;

Ελλάδα η Πράσινη – από την πολλή οικολογική συνείδηση

Ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα, δεν έχω δει κολώνα για κολώνα στους δρόμους και τις εθνικές οδούς, που να μην υπάρχει η αφίσα του Καραμανλή για τις ομιλίες του (μα πώς το κατάφεραν αυτό;). Οι οποίες, πιστεύω, έχουν γίνει από 100% ανακυκλωμένο χαρτί, ενώ μετά το πέρας των ομιλιών για τις οποίες τυπώθηκαν, θα ξεκρεμαστούν και θα επανανακυκλωθούν. Φυσικά. Όπως, βεβαίως, και των υπολοίπων κομμάτων που έχουν κατακλείσει ταπεινά τις πόλεις.

Διότι στην Ελλάδα ζούμε, η οποία, σύμφωνα με τις προευρωεκλογικές διαφημίσεις της Νέας Δημοκρατίας, είναι η μόνη ανάμεσα στις δύο χώρες στον κόσμο που τηρεί τη συμφωνία του Κιότο για το περιβάλλον. Τι φτουράνε μπροστά μας οι σκανδιναβικές χώρες και η Γερμανία! Εμείς είμαστε οι απόλυτοι Οικολόγοι!

Γι’αυτό και είμαστε πηγμένοι στο παρθένο δάσος, εδώ στην Αθήνα περπατάς, και σε κουτσουλάνε παραδείσια πουλιά που αράζουν στα δέντρα ανάμεσα στα οποία πρέπει να ελιχθείς. Γι’αυτό άλλωστε και δε χρησιμοποιούμε καθόλου αυτοκίνητα, επειδή μέσα σε τόσο πυκνή βλάστηση, βολεύει το mountain bike. Ενώ τα ποτάμια μας, είναι τόσο γάργαρα και καθαρά, που δεν ξέρω και κανέναν να πίνει νερό από τη βρύση του σπιτιού του. Όλοι στο ποτάμι πάμε και γεμίζουμε τις στάμνες, για να ερχόμαστε σε επαφή με τη φύση μέσα-έξω, και για να διαφυλάσσουμε τους φυσικούς πόρους συνάμα. Όπως κάνουμε, άλλωστε και με το ρεύμα. Για την παραγωγή του οποίου, η χώρα μας έχει αξιοποιήσει στο έπακρον τη χαρισματική της γεωγραφική θέση, πλούσια σε νερό, αέρα, και ήλιο. Και όχι μόνο δε σπαταλάμε νερό και ρεύμα, αλλά ακόμα και ξεραμένο φύλλο να δούμε στο δρόμο, το μαζεύουμε, και το πηγαίνουμε σε ειδικά διαμορφωμένους κάδους όπου μετατρέπεται σε λίπασμα.

Όσο για τις βιομηχανίες που εδρεύουν στην Ελλάδα, όλες επεξεργάζονται τα λύματα σε τέτοιο βαθμό, που τα στέλνουν σε σπα του εξωτερικού ως οξυγόνο και ιαματικό νερό.

Ε, με κάτι τέτοια, πώς να αμφισβητήσει κανείς, πόσω μάλλον εμείς που βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα, ότι δίπλα στο λήμμα «οικολογία» στα λεξικά, υπάρχει ο χάρτης της Ελλάδας;


ΥΓ: Από την προεκλογική αφίσα της ΝΔ «με σύμμαχο εσένα» (την οποία δε βρίσκω ΠΟΥΘΕΝΑ online), του Καραμανλή του λείπει μόνο το μουστάκι ;ρ