Ευχάριστο Διάλειμμα με Eurovision

Είδα κι εγώ χθες τη Eurovision, όπου κάποια από τα τραγούδια τα άκουσα για πρώτη φορά. Ή ίσως και όχι. Ωραίο το τραγούδι της Εσθονίας, για παράδειγμα. Ωραίο, μόνο που είχε γραφτεί και παιχτεί 43 χρόνια πριν από τους Four Tops με τον τίτλο «Reach out (I’ll be there)» και μου έκανε εντύπωση που δεν το επεσήμανε κανείς και έφτασε μέχρι το διαγωνισμό. Όσο για το ρεφρέν του Σάκη, ήταν το «falling in and out of love» του van Buuren, με στίχους στη θέση του «ουυυυ».. Και παρ’όλα αυτά δεν κατάφερε να συγκινήσει όσο το πρωτότυπο. Ακόμα και το βιολί του φωνακλά – «κολοκυθόπιτα» είναι αυτό τώρα, αλλά δε μου αρέσουν οι τραγουδιστές που φωνάζουν – Νορβηγού, μου θύμισε τη λύρα της Παπαρίζου, αφού πάνω στα ίδια μέτρα πατούσε.

Κατά τα άλλα μου άρεσε το τραγούδι της Ισλανδίας, που βρήκα χάρμα οφθαλμών και αφτιών. Όπως και της Βοσνίας και της Αλβανίας – για τα «γιουροβιζιονικά» μέτρα, δε φαντάζομαι να το ακούω και στο αυτοκίνητο. Όσο για τον Sakis, πήρε τη θέση που μάλλον πολλοί περιμέναμε.

Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται στην υπέροχη Ελλάδα και καταραμένο Ελλαδιστάν συνάμα.

ΥΓ: Πολύ θα ζηλέψω αυτούς που θα πάνε Νορβηγία του χρόνια, παρ’όλα αυτά. Θυμήθηκα τις εποχές που άκουγα το «tequila sunrise» από τους Solefald κι ονειρευόμουν να γίνω πρέσβης στο Όσλο!