Ευχάριστο Διάλειμμα με Eurovision

Είδα κι εγώ χθες τη Eurovision, όπου κάποια από τα τραγούδια τα άκουσα για πρώτη φορά. Ή ίσως και όχι. Ωραίο το τραγούδι της Εσθονίας, για παράδειγμα. Ωραίο, μόνο που είχε γραφτεί και παιχτεί 43 χρόνια πριν από τους Four Tops με τον τίτλο «Reach out (I’ll be there)» και μου έκανε εντύπωση που δεν το επεσήμανε κανείς και έφτασε μέχρι το διαγωνισμό. Όσο για το ρεφρέν του Σάκη, ήταν το «falling in and out of love» του van Buuren, με στίχους στη θέση του «ουυυυ».. Και παρ’όλα αυτά δεν κατάφερε να συγκινήσει όσο το πρωτότυπο. Ακόμα και το βιολί του φωνακλά – «κολοκυθόπιτα» είναι αυτό τώρα, αλλά δε μου αρέσουν οι τραγουδιστές που φωνάζουν – Νορβηγού, μου θύμισε τη λύρα της Παπαρίζου, αφού πάνω στα ίδια μέτρα πατούσε.

Κατά τα άλλα μου άρεσε το τραγούδι της Ισλανδίας, που βρήκα χάρμα οφθαλμών και αφτιών. Όπως και της Βοσνίας και της Αλβανίας – για τα «γιουροβιζιονικά» μέτρα, δε φαντάζομαι να το ακούω και στο αυτοκίνητο. Όσο για τον Sakis, πήρε τη θέση που μάλλον πολλοί περιμέναμε.

Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται στην υπέροχη Ελλάδα και καταραμένο Ελλαδιστάν συνάμα.

ΥΓ: Πολύ θα ζηλέψω αυτούς που θα πάνε Νορβηγία του χρόνια, παρ’όλα αυτά. Θυμήθηκα τις εποχές που άκουγα το «tequila sunrise» από τους Solefald κι ονειρευόμουν να γίνω πρέσβης στο Όσλο!

Τι φτουράνε μία Siemens, ένα «Βατοπέδι», ομόλογα, αυθαίρετα, αναψυκτήρια, Πακιστανοί, υποκλοπές, και κάτι «ψηλά», μπροστά σε 3 ντεσιμπέλ!

Μερικά χρόνια πριν, κάποιος πολύ δικός μου άνθρωπος, δούλευε σαν υπεύθυνος σε ένα μπαράκι. Μπήκε η αστυνομία να ελέγξει την ένταση της μουσικής, και σε μία αλλαγή ανάμεσα σε δύο τραγούδια, ξεπέρασε το όριο κατά 3 ντεσιμπέλ (το όριο είναι 80, για να καταλάβετε το μέγεθος της….παράβασης). Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το αυτόφωρο. Ως υπεύθυνος, πέρασε τη νύχτα του στο κρατητήριο, κι ακολούθησε δίκη. Η οποία, ως είθισται στη χώρα μας, πήρε αναβολές.

Γιατί το αναφέρω; Ο φίλος μου πήγε σήμερα στην πόλη όπου δούλευε τότε, για να δικαστεί για εκείνη την παράβαση. 3 χρόνια μετά, αν δεν κάνω λάθος, για 3 ντεσιμπέλ. Η δίκη αναβλήθηκε πάλι, λόγω απεργίας των δικηγόρων, οπότε θα χρειαστεί να «ξανατραβηχτεί» εκεί πέρα. Την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση, κλείνοντας τη Βουλή, παραγράφει εγκλήματα κατά του Δημοσίου και της χώρας, ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς ν’ανοίξει ρουθούνι. Όσοι πλούτισαν σε βάρος όλων μας, στη χειρότερη περίπτωση θα πάνε σπιτάκι τους να απολαύσουν τους καρπούς των κομπίνων τους. Κι ο κάθε άνθρωπος σαν κι εμάς θα συνεχίσει να τρέχει σε δίκες για 3 ντεσιμπέλ..

Αναρωτιέμαι, χωρίς να ελπίζω πραγματικά· άραγε γίνεται να ψηφιστεί ποτέ κάποιος νόμος που να καταργεί τις παραγραφές των αδικημάτων – εγκλημάτων εις βάρος όλων μας, από Κοινοβουλευτικά και επιχειρηματικά στελέχη; Είναι νομικά εφικτό να ψηφιστεί ένας νόμος που να αποδίδει δικαιοσύνη, επιτέλους; Ή θα ήταν τουλάχιστον αφελές να ελπίσω;